یک روز در کنار محیط بانان پارک ملی گلستان
۳۱ مرداد ۱۳۹۳
پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: پارک ملی گلستان نخستین منطقه ای است که در ایران عنوان پارک ملی را به خود اختصاص داده است.
پارک ملی گلستان در ۱۹ مرداد ۱۳۳۶ به نام منطقه حفاظت شده آلمه وایشکی تحت حفاظت قرار گرفت، در بهمن ۱۳۴۰ به منطقه حفاظت شده آلمه و در سال ۱۳۵۳ پس از اصلاح قانون شکار و صید این منطقه از پارک وحش به پارک محمد رضا شاه تبدیل و پس از پیروزی انقلاب به پارک ملیگلستان تغییر نام داد.
پارک ملی گلستان با وسعت ۹۱۸۹۵ هکتار در استان های گلستان و خراسان شمالی واقع شده است. قله آلو باغ با ۲۱۷۴ متر ارتفاع در بخش جنوبی و دیوار کجی با ۲۴۱۱ متر ارتفاع در مرکز پارک از مرتفع ترین نقاط پارک ملی گلستان محسوب میشوند.
از مهمترین رودخانه های پارک ملی گلستان می توان به مادرسو، دره شمالی، زاولی، جمشید آباد، قورتوری و زاو اشاره کرد. تالاب سولوکلی در شمال پارک از زیستگاه های اصلی ببر مازندران در گذشته بوده است.
چند روز قبل طی هماهنگی با اداره کل حفاظت محیط زیست استان گلستان جهت بازدید و تهیه گزارش از پارک ملی گلستان راهی منطقه شده و یک شبانه روز مهمان محیط بانان پارک بودیم.
نیمه های شب به پارک رسیدیم، از سرمحیط بانی میرزابایلو وارد منطقه شدیم و از مسیر دشت میرزابایلو به سمت منطقه آلمه حرکت کردیم.
و شب را در پاسگاه سپری کردیم تا صبح زود به همراه محیط بانان به گشت برویم.
صبح اول وقت از خواب برخواستیم و پس از جمع کردن کوله ها آماده عزیمت به همراه محیط بانان شدیم.
یکی از محیط بان اسب سیاه رنگی را زین کرده و سپس عازم گشت و کنترل در منطقه زیبای آلمه شدیم.
در همان ابتدای مسیر به ردپا و مدفوع تازه یک خرس قهوه ای برخورد کردیم.
مدفوع خرس بسیار تازه و حاوی انواع میوه های جنگلی وحشی بود و هنوز خاک اطراف آن خیس بود.
محیط بان اعتقاد داشت که خرس حدود نیم ساعت قبل از این نقطه عبور کرده اما هرچه دوربین کشیدیم موفق به دیدن خرس نشدیم.
به مسیر خود ادامه دادیم و در سر یک تپه گله ای میش وحشی و بره میش را مشاهده نمودیم. کمی ما را نظاره کردند و مشغول فرار شدند.
در ادامه مسیر دسته های متعدد قوچ و میش وحشی به راحتی قابل مشاهده بودند.
در ادامه مسیر یکی دیگر از محیط بانان زحمتکش پارک مشغول حمل تانکر آب با تراکتور و پر کردن آبشخورها بود.
خشکسالی به خصوص در سال جاری وحوش منطقه آلمه و میرزابایلو را با چالش جدی مواجه کرده و در صورتیکه محیط بانان به آبشخورها رسیدگی و آنها را پر نکنند حیات وحش این منطقه که غنی ترین بخش پارک به لحاظ تنوع و تعداد گونه های جانوری می باشد با مشکل جدی مواجه خواهند شد.
پس از چندین ساعت پیاده روی همراه محیطبانان عازم نقطه ای مرتفع در پارک شدیم. به بالای ارتفاع که رسیدیم اسب را به درختی بستند و در زیر سایه درخت اطراق کردیم.
از نقطه مرتفعی که نشسته بودیم بخش های زیادی از پارک قابل روئیت بود و محیط بانان با دوربین به نقاط مختلف منطقه مسلط بودند.
محیط بان یک چای آتشی برایمان فراهم کرد. نوشیدن آن چای پس از ساعت ها پیاده روی و بالا رفتن از ارتفاعات بسیار لذت بخش بود.
پس از ساعتی استراحت در زیر سایه درخت مجددا به مسیر خود ادامه دادیم و بازهم با گله های متعدد میش ها و بره ها مواجه شدیم که به راحتی قابل روئیت بودند و چندان ترسی هم از حضور ما نداشتند.
در ادامه مسیر توجه محیط بانان به درختی جلب شد که یک پلنگ با کشیدن پنجه های خود بر تنه درخت اقدام به علامتگذاری بر روی آن کرده بود.
یکی از محیط بانان می گفت که چند روز قبل حوالی غروب پلنگ جوانی را در همین نقطه مشاهده کرده است.
در نقطه ای دیگر از پارک با یک دسته بزرگ قوچ وحشی مواجه شدیم. تعداد قوچ ها در شمارش سرانگشتی بیش از یکصد راس بود.
با مشاهده ما از یک تپه کم ارتفاع بالا رفتند و کم کم در پشت تپه محو شدند. گله ای بزرگ با قوچ های بسیار باشکوه که تماشای حرکتشان غرور انگیز بود.
پارک ملی گلستان گنجینه ای بی نظیر از تنوع زیستی را در خود جای داده است. در پارک ملی گلستان یک هفتم گونههای گیاهی، یک سوم کل پرندگان و نیمی از پستانداران کشور زندگی می کنند.
بر اساس آخرین مطالعات انجام شده در پارک ملی گلستان ۶۹ گونه پستاندار، ۱۵۰ گونه پرنده، ۳ گونه دوزیست و ۲۴ گونه از خزندگان شناسایی شده که در کنار چندین گونه آبزی و انواع حشرات زندگی می کنند.
همچنین تاکنون ۱۲۴۰ گونه گیاه آوندی متعلق به ۱۱۰ تیره و ۵۶۱ جنس در پارک ملی گلستان شناسایی شده که ۱۹ درصد گونه ها، ۴۵ درصد جنس ها و ۶۹ درصد تیره های گیاهی ایران را در خود جای داده است.
به مسیر خود ادامه دادیم و به بخش دیگری از پارک رسیدیم که سرسبزتر و مملو از میوه های جنگلی بود. این میوه ها منبع غذایی مناسبی برای خرس های قهوه ای به شمار می روند.
حوالی غروب آفتاب در نقطه ای نشسته و به استراحت پرداختیم و بازهم چای آتشی نوشیدیم.
هوا رو به تاریکی می رفت و پس از کمی استراحت به همراه محیط بانان عازم گشت شبانه شدیم.
با تاریک شدن هوا گشت شبانه آغاز شد. محیط بانان بیدار بودند و گشت می زند تا آرامش حیوانات در تاریکی شب حفظ شود.
بدون نور چراغ قوه و پروژکتور حتی یک قدمی جلوی پایمان را هم نمی دیدیم.