لاله های واژگون، واژگون می شوند؟+تصاویر
اعتدال: اگر تا کنون گذازتان به کوهستان های اطراف یاسوج افتاده باشد، بی تردید در این ایام شاهد یکی از با شکوهترین مناظر کم نظیر این منطقه خواهید بود.سرزمین لاله*های واژگون، مکانی آشنا در نزد تمامی دوستداران طبیعت بشمار میرود .
در این ایام یاسوج مقصد خیل عظیم دوستدارانی است که به تماشای آن عازم منطقه دنا در جوار استان کهگیلویه و بویر احمد و چهار محال بختیاری می شوند. لاله واژگون، گیاهی است بومی زاگرس که به نامه های «تاج قیصر» ، «گُل اَشک»، «اشک مریم» مشهور است .در بهار این گل سر بزیر تا ارتفاع یکصد و بیست سانتی متر با گلبرگ*های سرخ و زرد رشد وچشمهای هر بیننده ای را خیره می کند.
بهار که بیاید بوی ریواس، بابونه عطری دلفریب را در دامنه های دنا می پوشاند. بیشترین سطح رویش این گل به کهگیلویه و بویراحمدو کوهپایه*های دنا اختصاص دارد و این گل سر به زیر در بخش دیگری نیز در منطقه استان چهارمحال و بختیاری به رنگهای نارنجی متمایل به قرمز رشد میکند. زمانی نه چندان دور مناطق ییلاقی «دامنه*های دنا»، سرشار از رنگ آمیزی خیره کننده لاله های واژگون بشمار می آمد. سیل ورود گردشگران و عدم مراعات اصول زیست محیطی توسط کسانی که برای تفرج و لذت از این مناظر، به این منطقه هجوم می آورند، موجب شده تا هکتارها از زیستنگاه لاله های واژگون بخصوص در منطقه کهگیلویه و بویراحمد در خطر انقراض قرار گیرد. لاله*های واژگون در تمام سال تنها چند روزی را میهمان دنانشینان است و هر سال اوایل اردیبهشت ماه گل می*دهد.
این گل به دو رنگ زرد و قرمز بوده که گونه زرد آن در خطر جدی انقراض قرار گرفته است. اشاعه فرهنگ غلط گردشگری، لگد کوب شدن این گیاه زیبا ، سود جویی افرادی که این گلها را دراین ایام برای مراسم خاص از عروسی گرفته تا میهمانی ها در حجمی وسیع می چینند، در کنار چینش قابل توجهی که با عناوینی همچون استفاده های دارویی و ... صورت می گیرد، موجب شده تا در این جنگ نابرابر طبیعت - انسان ، مطابق معمول بازنده همیشگی طبیعت و دستاورد بی دریغ آن باشد. در این بین دوستداران محیط زیست نیز با خاری در چشم و استخوانی برگلو، نظاره گر دردمند انقراض تدریجی این هدیه بی نظیر طبیعت دنا بوده و تنها با توصیه های مکرر و خسته کننده خود، خواستار بسط فرهنگ استفاده از منایع طبیعی توسط هر مسوول یا غیر مسئولی هستند که دستی بر آتش دارند .
بیاد داشته باشیم هر گام کوچک و یا هر اقدامی حتی در اندازه یک تذکر به گردشگران میتواند چند لاله سر بزیر را تا افشاندن بذر بر این خاک گرانبها یاری رساند. در این میان نقش شهروندان منطقه و ساکنان بومی بسیار تعیین کننده است، آنان می توانند ضمن جلوگیری از هرگونه برداشت سود جویان محلی، در حکم حافظ منافع منطقه ابا و اجدادی خود، عمل کرده و برای نجات نسل در خطر انقراض لاله های واژگون، تاثیر ماندگاری از خود، برای آیندگان به یادگار بگذارند. امید است که تکرار این نوشتار درباره حفظ آثار طبیعی،تلنگری باشد برای نسل امروز که شاید دلی را به درد آورد و گامی را برای نجات سرمایه های ملی و طبیعت زیبای میهنمان، به حرکت وادارد.
![]()