اسب نژاد سل فرانس ( selle francais horses )





( Le chaval du selle francsais ) یا ( French saddle horse ) یا سل فرانس یکی از اسب های معروف خونگرم اروپایی است. منشاء پیدایش این نژاد به اوایل قرن نوزدهم میلادی و به منطقه پرورش اسب نرماندی در شمال فرانسه بازمی گردد. در نرماندی مادیان های بومی منطقه با اسب های وارداتی انگلیسی تاروبرد آمیزش داده شده و نتایج حاصل با اسب های بزرگ جثه ( Norfolk Trotter ) تلاقی داده می شوند. پرورش دهندگان فرانسوی دو آمیخته از این تلاقی ها به دست آوردند، یکی اسب هایی که در یورتمه رفتن بسیار سریع و چالاک بودند و بعد ها همین ها تبدیل به نژاد سل فرانس شدند و دیگری اسب های دوخون انگلو نرمن ( Anglo norman ) که در آینده اسب های کشنده کالسکه کوب ( cob ) و اسب های سواری آن نژاد تولید کردند.
بعد ها کارشناسان ژنتیک و اصلاح دام فرانسوی اسب های تیپ اول را با اسب های تاروبرد و عرب و همچنین سیلمی های نژاد فوریوزو ترکیب کرده و کره هایی را تولید کردند که هم قدرت دویدن و هم توانایی پریدن را با استقامت مناسب از خود بروز دادند. و نام آن ها را سل فرانس گذاشتند. از سال 1958 این نژاد در مسابقات اسب های دو خون فرانسه شرکت کرد در آن زمان اسب های تاروبرد، عرب و انگلو عرب را هم فرانسوی ها " Demi sangs " می نامیدند و در همین رده اسب های دو خون قرار می دادند.
در سال 1980 میلادی به صورت رسمی اسب های سل فرانس در 5 کلاس طبقه بندی شدند:
اسب های سل فرانس با وزن متوسط در سه تیپ و اندازه کوچک ( 160 سانتی متری ) متوسط ( بیش از 165 سانتی متر ) و بزرگ ( بالای 168 سانتی متر )
اسب های سل فرانس سنگین وزن در دو تیپ کوچک 163 سانتی متر و بزرگ جثه ( بیش از 163 سانتی متر ارتفاع )
امروزه اسب های سل فرانس اختصاصا برای مسابقات پرش از مانع انتخاب و پرورش می یابند و نوع سبک تر آن ( که خون بیشتری از تاروبرد دارد ) برای مسابقات اسبدوانی به تعداد محدودتری تولید می شود که فرانسوی آن ها را " AQPSA " می نامند و مخفف ( Autre gue pur sang Anglias ) می باشد.



خصوصیات ظاهری:

قد: ارتفاع در ناحیه جدوگاه عموما 155 تا 167 سانتی متر است البته قدهای بلند تر نیز دیده می شود.

سر:
سر خشک و نسبتا کشیده با گردن بسیار زیبا و کشیده

شانه ها : قدرتمند ولی چندان برای تاخت رفتن حیوان شیب دار نیستند.

کپل: پهن و وسیع و شیب دار

اندام حرکتی: مفصل خرگوشی قدرتمند و مناسب برای پرش، طول استخوان زیر زانو 20 سانتی متر

رنگ بدن: رنگ غالب کرنگ است منتهی همه ی رنگ های یک دست در این نژاد دیده می شود.

کاربری: عمده ترین استفاده از این اسب ها در مسابقات پرش از موانع می باشد و در این رشته ورزشی این نژاد بسیار خوب درخشیده است، به میزان محدود تر جهت اسبدوانی نیز استفاده می شود.

پراکندگی: فرانسه مهد پرورش این اسب ها می باشد در این کشور از سال 1906 میلادی یعنی حدود یک قرن پیش تبارنامه ملی خود را برای این نژاد تدوین و منتشر کرده اند. در آمریکا، کانادا، انگلستان، آلمان ، ایتالیا ، استرالیا ، ژاپن، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس از این نژاد پرورش و تکثیر می شود.

به تعداد محدود از این نژاد از کشور فرانسه توسط بخش خصوصی به ایران نیز وارد شد که متاسفانه برخی از آن ها پس از مدت کوتاهی تلف شدند.



دکتر مسعود خلیلی
گردآوری: hsoonheb