گرگ تاسمانی
یا ببر تاسمانی





(نام علمی Thylacinus cynocephalus به یونانی کیسه دار دارای کلهٔ سگ) پستاندار کیسه دار گوشت خوار بومی جزیره تاسمانی، سرزمین اصلی استرالیا و پاپوآ گینه نو بود که در قرن بیستم منقرض شد.
ببر تاسمانی پیش از ورود اروپائیان به استرالیا در جزیرهٔ اصلی بسیار کمیاب بود یا به کلی منقرض شده بود، اما در تاسمانی در کنار چندین گونه بومی دیگر به حیات خود ادامه می داد. شکار بی رویه این حیوان که با پاداش های دامداران همراه بود، دلیل اصلی انقراض این گونه دانسته می شود. شیوع نوعی بیماری شبیه به هاری، ورود سگ ها ، انقراض همزمان گونه های شکار این جانور و تخریب زیستگاه آن از سوی انسان نیز از دلایل دیگر انقراض این حیوان به حساب می آید.
آخرین ببر تاسمانی شناخته شده در سال ۱۹۳۳ در جزیرهٔ تاسمانی زنده گیری شد و در سال ۱۹۳۶ در باغ وحش هوبرت جان سپرد. پس از آن تا دههٔ ۱۹۶۰ گزارش های تأیید نشده متعدد از مشاهده این جانور و کشف ردپاهایی که احتمالاً متعلق به گرگ تاسمانی بودند، احتمال بقای این حیوان را قوت می بخشیدند تا اینکه در سال ۱۹۸۶ با گذشت ۵۰ سال از مرگ آخرین بازمانده قطعی این گونه انقراض آن رسمیت یافت. ولی دانشمندان با استفاده از DNA موجود در نمونه ای که از سال ۱۸۶۶ در الکل باقی مانده سعی دارند که این موجود را دوباره متولد کنند.
این حیوان همچون ببر و گرگ که دو نام معروف خود را از آن ها گرفته است، شکارچی رأس هرم غذایی بود. البته به عنوان یک حیوان کیسه دار خویشاوند نزدیک این دو پستاندار جفت دار نبود ولی با توجه به تکامل همگرا شباهت هایی را با این حیوانات پیدا کرده بود.

ویژگی های جسمی

ارتفاع آنها ۶۰ سانتی متر، درازای آنها ۱۲۵ سانتی متر و دُم آنها ۵۰ سانتی متر بود. وزن آن ها ۳۰ کیلوگرم بوده و از پرندگان و پستانداران کوچک تغذیه می کردند. رنگ آنها از زرد متمایل به قهوه ای تا خاکستری متغیر بوده است و در قسمت پشت دارای خطوط راه راه سیاه شبیه به ببر بودند که به تعداد ۱۵ تا ۲۰ عدد از شانه تا دم کشیده شده بود. سر بزرگ آن ها شبیه به گرگ و سگ بود، و دم کوتاهی داشتند. همچنین پاها به نسبت کوچک بودند. موهای بدن کوتاه و در حدود۱۵ میلی متر بودند.
به طور معمول ماده کمی از نر کوچک تر بودند اما برخلاف اکثر کیسه داران هر دو جنس دارای کیسه بودند. کیسه جنس نر برای محافظت از آلت جنسی استفاده می شد.



تکامل
جداد گرگ های تاسمانی امروزی حدود ۴ میلیون سال پیش پدیدار شدند. پیدایش گونه های خانواده تلیاسینید(Thylacinidae)به ابتدای دورانمیوسن (Miocene) بر می گردد.اکثر گونه های این خانواده از نمونهٔ اخیر کوچک تر بودند به جز، تیلاسان قدرتمند(Thylacinus potens) که در اواخر دوران میوسین ظاهر شد. و در اندازه گرگ ها بود. گرگ تاسمانی امروزی در اواخر دوران پلیستوسن و اوایل دوران هولوسین پدیدار شدن.(با این حال هیچ وقت در کل محل سکونت خود پخش نشدند.
این حیوان گوشت خوار بود.

انقراض در سرزمین اصلی استرالیا
از حدود ۲۰۰۰ سال قبل این حیوان در سرزمین اصلی استرالیا و کمی قبل تر در گینهٔ نو منقرض شده بود. با توجه به تحقیقات دانشگاه سیدنی ، علل انقراض این حیوان را موارد زیر می توان دانست:
با ورود دینگو به سرزمین اصلی استرالیا این احتمال که ۳ حیوان گرگ تاسمانی، شیطان تاسمانی و مرغ تاسمانی در سرزمین اصلی استرالیا منقرض شده باشند می باشد. احتمالاً گرگ تاسمانی و شیطان تاسمانی به عنوان رقیب دینگو و مرغ تاسمانی به عنوان شکار. با این حال این فرضیه در ابتدا دچار مشکلاتی بود مثلاً اینکه دینگو در روز شکار می کند اما گرگ تاسمانی در شب و همچنین گرگ تاسمانی ساختاراسکلتی وعضله ای به مراتب قدرتمندتری داشت که می توانست در نبردهای تن به تن مفید باشد. تحقیقات اخیر روی جمجمه دینگو و گرگ تاسمانی هم چنین نشان داده است که با وجود ضعیف تر بودن گاز دینگو اما جمجمهٔ وی استحکام و مقاومت بیشتری داشته و این امکان را به این حیوان می دهد و می داد که در رویارویی مستقیم مقابل جانوری حتی بزرگتر از گرگ تاسمانی پیروز بشود.
غذایی دینگو نیز متنوع تر از گرگ تاسمانی بوده و این امکان را به این حیوان می دهد که از منابع بیشتری تغذیه کند.
به همین علت بود که در نبود دینگو این حیوانات توانستند در تاسمانی زندگی کنند. همچنین شواهدی در دست می باشد که در حدود ۴۰۰۰ سال پیش انسان با پیشرفت در تکنیک های شکاری نیز به عنوان رقیب با این حیوان عمل می کرده است.




انقراض در تاسمانی
با ورود اروپاییان و سکونت در این جزیره درقرون ۱۸ و ۱۹ به خصوص با تراکم این سکونتگاه ها در شمال جزیره برخوردها با گرگ تاسمانی تشدید شد. این حیوانات به زودی شروع به حمله به گوسفندان کردند. برای همین در سال ۱۸۳۰ کمپانی ون دایمنز جایزه ای برای کشتن این حیوان تعیین کرد، در سال ۱۸۸۸ هم دولت محلی تاسمانی برای هر گرگ تاسمانی بزرگسال مبلغ ۱ پوند و برای هر توله مبلغ ۲۲ شلینگ پرداخت می کرد.

منبع: ویکی پدیا