اسب نژاد پرچرون ( percheron horses )







خاستگاه اصلی این نژاد از اسب ها در منطقه پرچه نرماندی ( شمال غربی فرانسه ) می باشد. منطقه ای که از حیث داشتن مراتع بسیار غنی و پر علوفه از معروفیت خاصی برخوردار است. در بررسی تاریخچه ی پیدایش و استفاده از این نژاد مشاهده می شود در مقاطع مختلف زمانی استفاده های متنوعی از این اسب شده است. در جنگ جهانی اول در کشیدن ارابه های جنگی و توپ، جهت کشیدن کالسکه ها و همچنین کار کشاورزی از این اسب ها استفاده شده است. در سال 1880 میلادی 500 سیلمی و 2500 مادیان از این نژاد از فرانسه به آمریکا صادر شد، همین طور تعداد زیادی به آفریقای جنوبی و استرالیا صادر گردیده است.
یکی از خصوصیات ویژه ی این نژاد مطابقت این حیوان با هر آب و هوا و شرایط محیطی است.
از اسب های پرچرون به عنوان یکی از پایه های تلاقی در آمیزش های اسب هایی که قرار است طی روند خاصی تبدیل به یک نژاد شوند استفاده می شود.
مقاومت نسبت به بیماری ها، آرام بودن و قدرت زیاد و تطابق خوب این نژاد، صفات برجسته ای است که مورد علاقه پرورش دهندگان آن می باشد.





خصوصیات ظاهری:
قد: بین 160 تا 170 سانتی متر در ناحیه جدوگاه
سر: با نیم رخ صاف و مستقیم و گوش های نسبتا بلند و چشم های برجسته و مجاری باز بینی و بدون برجستگی در صورت
گردن: نسبت به سایر اسب های سنگین بلند تر و قوسی شکل
اندام حرکتی: قوی با سم سخت، وجود مو در اندام حرکتی و بخولق
وزن: از 860 کیلوگرم تا 950 کیلوگرم متغیر است.
رنگ بدن: عمدتا سیاه و خاکستری هستند و به ندرت ابرش، قزل و قهوه ای دیده می شود.
کاربری: بیشترین استفاده از این نژاد برای کشیدن ارابه و کالسکه می باشد البته در برخی از تلاقی های تحقیقاتی و یا تولید نژاد های جدید نیز کاربرد کمی دارد.
پراکندگی: اسب های نژاد پرچرون در حال حاضر در کشورهای فرانسه، آمریکا، انگلستان، کانادا، آفریقای جنوبی پرورش داده شده و در این کشور ها تبارنامه ملی این نژاد تدوین می شود. در کشور روسیه و اسپانیا در حد محدود پرورش می یابند ولی دارای کتاب تبارنامه نیستند.



نویسنده: دکتر مسعود خلیلی
گردآوری: hsoonheb