نژاد هلشتاین ( Holsteiner Horses )



هلشتاین قدیمی ترین اسب خون گرم آلمان هاست و همان طور که از نام آن پیداست مرکز اصلی و اولیه پرورش آن استان هلشتان در شمال غربی آلمان بوده، منطقه ای که عموم پرورش دهندگان اسب آلمان در آن جا مشغول به فعالیت هستند و از سابقه بسیار طولانی در این امر برخوردارند.



سابقه پرورش این اسب به قرن 14 میلادی برمی گردد، در زمانی که در ایلخی بزرگی در منطقه مارش ( marshland ) در کنار رودخانه الب ( Elbe ) هدف، تولید اسب های جنگی و مقاوم و به اصطلاح ( Tourney ) بوده است. البته در همان موقع و بعد از آن اسب های هلشتاین سبک تری نیز تولید می شوند که عمدتا در ایلخی دوک شلزویک ( Schleswig ) پرورش می یافتند و به همین دلیل هم امروز دو تیپ خاص و مجزا از اسب های هلشتاین هنوز هم بعد از گذشت قرن ها مطرح می شود " هلشتاین – مارش " ( Marsh holstein ) و " هلشتاین – شلزویک " ( Schelswig Holestein ) .

به هر حال با گذشت زمان و تغییر در نیاز مردم منطقه از قرن 19 میلادی دو خط خونی وارداتی این نژآد را تحت تاثیر قرار داده است. تاروبرد انگایسی که باعث شد ظرافت بدن و اندام حرکتی هلشتاین بیشتر شده و سر سبک تر و منخرین را کشیده تر کرده و اصطلاحا در این اسب ها باعث به وجود آمدن بینی رومی ( roman Nose ) شده است، ضمن آن که سرعت تاخت رفتن آن ها را بهبود بخشید و دیگری اسب های کالسکه ای یورکشایر انگلیس ( Yorkshire Coach Horse ) که سبب شده است قد اسب هلشتاین بلند تر شده، طول برداشتن قدم ها ( فوله ها ) بیشتر شود و خلق و خوی آرام تری به این اسب ها بدهد.

پی گیری چنین اهدا فی در اصطلاح نژاد اسب هلشتاین و اقدام به نژاد اسبی با جثه قدرتمند، از این نژاد اسبی با جثه قدرتمند، اخلاق خوب و آرام، باهوش و بسیار خوش ترکیب و مناسب برای انواع اهداف ورزشی ساخته است.



خصوصیات ظاهری:
قد: در ناحیه جدوگاه ارتفاع این اسب ها 163 تا 173 سانتی متر است.
سر: بسیار شبیه به سر اسب تاروبرد و حتی صاف تر از آن، چشم های بزرگ با گردن طویل و قوس دار
جدوگاه: کاملا برجسته و مشخص
اندام حرکتی: استخوان ساق کوتاه، زانو صاف و برجسته، در اندام حرکتی قدامی طول استخوان زیر زانو حدود 27 سانتی متر است.
کپل: شیب دار با عضلات قوی در پشت و ران
رنگ بدن: تمامی رنگ های یکدست خصوصا کهر و کهر سوخته و سیاه .


کاربری : بیشترین استفاده ای که از اسب های هلشتاین می شود، ضمن به کارگیری آن ها در برنامه های اصلاح نژادی استفاده از آن ها در مسابقات پرش از موانع و درساژ می باشد. تعداد اسب هایی از این نژاد که در سطح مسابقاب بین المللی و المپیک مقام آورده اند کم نیستند. استفاده از این اسب ها در ارابه رانی و سواری آزاد نیز رایج است.

پراکندگی: در آلمان، هلند، فرانسه، ایتالیا، انگلستان، آمریکا و روسیه این اسب ها به تعداد مطلوبی پرورش داده می شوند و از سال 1900 میلادی در آلمان و از سال 1978 در آمریکا تبارنامه ملی تدوین و منتشر شده است. آمیخته های اسب های هلشتاین نیز به تعداد محدود در دهه اخیر از کشورهای آلمان، فرانسه و روسیه به منظور شرکت در مسابقات پرش از مانع به کشور ما وارد شده و پرورش داده می شوند.


نویسنده : دکتر مسعود خلیلی
گرد آوری : hsoonheb