نژاد کراولو


( Criollo Horses )



پیدایش این نژاد مربوط به سال های 1536 میلادی است زمانی که کاشف اسپانیایی " پدرو مندوزا " ( pedro Mendoza ) یکصد اسب اندلسی اسپانیایی را خریداری و سپس به آرژانتین منتقل کرد. تعدادی از آن ها برای مدت طولانی به صورت آزاد در صحراهای آن منطقه و با شرایط محیطی نه چندان مناسبی رشد کردند و نتیجه آن انتخاب طبیعی و به وجود آمدن اسب هایی بسیار مقاوم، قانع با قدرت بسیار خوب برای حمل بارهای سنگین و یا کشیدن کالسکه و ... بوده است.
کراولو در زبان آرژانتینی به معنی " اسپانیایی تبار " است و این اشاره به اجداد اندلسی این نژاد دارد. این واژه به همین معنی در کشورهای آمریکای جنوبی برای نامیدن این نژاد کاربرد وسیعی دارد. در برزیل این اسب ها را ( Crioulo ) و در کشور شیلی ( caballo chileno ) و در ونزوئلا ( Linarero ) و در پرو ( Morochuco ) می نامند.
در سال های 1918 انجمن نژادی این اسب تشکیل شد و با وضع قانونی به نام آزمایش استقامت نسبت به انتخاب اسب های این نژاد اقدام نمود. در این آزمایشات سخت صرفا اسب هایی انتخاب می شدند که می توانستند مسافت 756 کیلومتری را با قدم رفتن و تحمل وزن سوار و زین و یراق بالغ بر 110 کیلوگرم را طی 15 روز آن هم بدون هر گونه خوراک اضافی طی می نمایند.
مشهورترین آزمایش استقامت در سال 1925 توسط پروفسور ایمی شفلی توسط دو اسب کراولو به نام مانشا ( 15 ساله ) و گاتوکاردل ( 16 ساله ) به مسافت 16090 کیلومتر ( مسافت بین بوینس ایریس تا واشنگتن ) طی دو سال و نیم حرکت و عمدتا در شرایط سخت و ارتفاعات و آب و هوای بسیار سرد انجام شد و رکوردی به یاد ماندنی برجای ماند و جالب آن که هر دوی این اسب ها تا سنین بالای سی سال به زندگی ادامه دادند.


خصوصیات ظاهری :
قد: ارتفاع در ناحیه جدوگاه 142 تا 152 سانتی متر
سر: با نیم رخ برجسته و متصل به گردن عضلانی و بلند
شانه: شیب دار. مفاصل در شانه و اندام حرکتی واضح و برجسته
اندام حرکتی: کوتاه با مفاصل برجسته و استخوان ساق کوتاه. سم بسیار سخت، عضله پشتی کپل کاملا رشد یافته
کمر و پشت: کمر عضلانی و پشت کوتاه و فشرده
روش راه رفتن: تعدادی از اسب های نژاد کراولو مانند اجداد اندلسی خود قادر هستند به صورت یورغه نیز راه بپیمایند.
رنگ بدن: عموما سمند با خط سیاه پشتی ولی به رنگ های ابرش، کرنگ، کهر و سیاه و خاکستری هم دیده می شوند.
طول عمر: طول عمر این اسب ها بیش از سایر اسب ها می باشد و حتی اسب هایی با سن 39 سال هم دیده شده اند.
کاربری: سواره نظام، کشیدن کالسکه و ارابه، سواری آزاد، جهت امور گله داری در مراتع و از همه مهم تر مناسب برای چوگان و آمیخته گری جهت تولید دوخون های ورزشی
پراکندگی: آرژانتین ، اسپانیا، آمریکا، برزیل، ونزوئلا ، بلیوی ، شیلی، پرو، مکزیک و انگلستان هستند که این نژاد را پرورش داده و عمدتا جهت مسابقات چوگان استفاده می نمایند.


نویسنده: دکتر مسعود خلیلی
گردآوری: hsoonheb