مقدمه
گیاه نرگس از خانواده نرگسیان (Amaryllidaceae) می*باشد. نرگس گیاهی دائمی و پیازدار می*باشد. پیازهای آن درشت و دارای ورقه*های فلسی یا مطبق است. به عبارت دیگر پیاز آن می*تواند چندین سال متوالی گل دهد و گل آن همه ساله درشت*تر گردد. گلهای نرگس به رنگ سفید ، زرد ، نارنجی ، کم پر و پُر پر هستند. برگهای این گیاه از بن ریشه به صورت صاف یا شیاردار بیرون می*آیند و در طول ساقه قرار می*گیرند.
نرگس*ها به اندازه*های مختلف یافت می*شوند. نرگس*ها شاید آسان*ترین و مطمئن*ترین پرورش از میان خانواده تمام گلها هستند و برای افراد مبتدی در باغبانی ایده**آل است. پیاز و برگها حاوی کریستالهای سمی هستند که فقط حشرات اصلی می*توانند بدون آسیب رساندن به آن از آن مصرف کنند هر چند ممکن است جانوران آنها را از زیر خاک بیرون بیاورند.
تکثیر نرگس*ها
نرگس**ها به دو روش تکثیر می*شوند. روش تکثیر غیر جنسی (تقسیم پیاز) که دقیقا نتیجه*اش گلی است مانند گل پیاز اصلی و روش تکثیر جنسی (دانه) که نتیجه*اش گلهایی خواهد بود جدید و متفاوت. دانه*ها در بخش تخمدان ایجاد می*شوند این بخش متورم در پشت گلبرگها است. پس از شکوفه کردن بخش تخمدان متورم می*شود اما خالی از دانه است. گهگاه باد یا حشرات با آوردن گرده*های جدید از گلهای دیگر می*توانند باعث گرده افشانی گل در طول مدت گلدهی آن شوند.
وقتی این اتفاق روی داد در تخمدان یک یا تعداد کمی دانه ایجاد می*شود. نرگس*های دورگه بوسیله گرده افشانی گل*ها با تماس دادن و مالیدن دانه گرده از یک گل به کلاله گل دیگر بوجود می**آیند در نتیجه تخمدان می*تواند تا 25 دانه را در خود ایجاد کند. که هر کدام از آنها یک گیاه کامل را بوجود خواهد آورد. اما برای گلدهی گیاهی که از دانه پرورش می*یابد باید تا 5 سال صبر کرد.
گلدار بودن نرگس از شش هفته تا شش ماه طول می*کشد که این بستگی به جایی که شما زندگی می*کنید و همچنین نوع گونه*ای که پرورش می*دهید دارد. بعد از گلدهی اجازه دهید تا گیاه نرگس پیازش را برای سال بعد بازسازی کند. برگها تا آن هنگام سبز هستند. هنگامی که برگها زرد شدند شما می*توانید آنها را قطع کنید اما تا قبل از آن خیر.