پس از تکثیر و پرورش قناری ها از نظر آواز و رنگ و فرم بدن پرورش نژاد های مخلوط مد نظر قرار گرفت. در صورت جفت شدن پرنده ای از خانواده فینچ با قناری آن را امتزاج دو نوع مختلف می نامند. در شرایط طبیعی انواع مختلف پرنده تقریبا هرگز با هم جفت نمی شوند. نحوه زندگی و رفتار آنان متفاوت بوده و علاوه بر آن از هم نوعان به میزان کافی موجود می باشد. برعکس در شرایط قفس امتزاج دو نوع مختلف به خاطر کمی امکانات کار نادری نیست. در صورتی که قناری ماده ای را همراه با فینچ سبز یا سحره در منزل داشته و دسترسی به نر هم نژاد نداشته باشید آنها جفت گیری کرده و بچه دار خواهند شد. در این صورت نژادی مخلوط از قناری و فینچ های وحشی بوجود خواهد آمد. اما اغلب نوزادان نطفه نداشته و قادر به تکثیر مجدد نیستند. از جمله پرندگانی که با قناری خویشاوندی نزدیک دارند سرینوس یاسسک میباشد. نرهای چنین دورگه هایی دارای نطفه هستند. این امر به خویشاوندی نزدیک دو پرنده مرتبط می شود. اغلب فناری را برای تصحیح آواز و رنگ با سحره (Carduelis) جفت می کنند. قناری را می توان با سحره سبز (cardeulis cholris ) با فلامه (Acanthis flammea) با کانابینا ( Acathis canna bina) با اریترینوس آفریقایی (Carpodactus erythrinus) و انواع آمریکایی فینچ جفت نمود. اما جفت کردن و عادت دادن چنین پرنده هایی زمان و حوصله بیشتری نسبت به دو قناری لازم دارد. پرندگان وحشی ترسو و خجالتی بوده و به سختی به شرایط زندگی در پاسیو یا قفس کوچک خو می گیرند. خوراک آنان بایستی مخصوص بوده و روی هم رفته نگهداریشان مشکل تر است. اغلب نر پرندگان وحشی خشن تر از قناری های نر بوده و ماده را آزار می دهند. با وجود این ترکیب نر پرنده وحشی با ماده قناری بهتر از عکس آن است. ماده پرندگان وحشی سخت گیر و مشکل بوده و اغلب آنچه برای لانه به آنها عرضه میشود برایشان مناسب نمی باشد. تعداد پرندگان وحشی نزدیک به قناری نسبتا زیاد است. نوع موزامبیک (Serinus mozambicus) شباهت زیادی به قناری داشته و در آفریقای جنوبی به عنوان پرنده خانگی نگهداری می شود.