در سال ۱۳۳۳ حدود ۷ هکتار از زمین*های ایستگاه کشاورزی نوشهر جهت کاشت گونه*های درختی و درختچه*ای در نظر گرفته شد و تعدادی گونه ا ز خارج و داخل کشور جمع آوری و در ۷۳ قطعه مختلف کاشته شد



دین وسیله آربراتوم (مجموعه درخت و درختچه) بنا گذاشته شد. هدف از احداث این باغ انجام مطالعات اکولوژی از جمله بررسی روند سازگاری گونه کاشته شده بود.

این باغ مجموعه*های ساده و زیبایی از جمله آلاچیق و آبنما را که نمایی از باغ های ایرانی است، در خود جای داده است.

باغ گیاه*شناسی نوشهر از نظر وسعت و قدمت دومین باغ گیاه*شناسی کشور است. وجود مجموعه*ای از گونه*های منحصر به فرد در آربراتوم باعث شهرت جهانی آن شده و هر ساله مورد بازدید بسیاری از محققین و دانشجویان رشته*های مرتبط قرار می*گیرد.

این گنجینه با ارزش از نظر حضور و تنوع گونه*های گیاهی شایان توجه است. اهداف اولیه احداث این مجموعه همانند اهداف سایر باغ*های گیاه*شناسی دنیا، در واقع آموزش و تحقیقات بنیادی در رابطه با علوم زیستی و گیاهی است.

انتقال گونه*های جنگلی بومی و وارد کردن گونه*های غیر بومی، ایجاد کلکسیون*های مختلف و پوپلمان*های آزمایشی از گونه*های مختلف با فرم*های زینتی متنوع از اهداف در دست اجرا در این با غ می*باشد.

برای این باغ همانند سایر باغ*های گیاه*شناسی دنیا در کنار آربراتوم، بخش*های مختفی از جمله قطعات درختچه*های زینتی، گیاهان معطر و پرچین*سازی، سوزنی برگان، گیاهان پیازی، گیاهان گرمسیری، گیاهان دارویی، توندرا، باغ سیستماتیک، گلخانه گیاهان گرمسیری، و مجموعه گیاهان خشک یا هرباریوم در نظر گرفته شد.