بادخور نام گونه*ای پرنده است.
باد خُور یا ( گَردُه نِیسُو ) ، چنانکه به گویش محلی به این پرنده (گَردُه نِیسُو) می*گویند، البته در کوخرد و بخش کوخرد هرمزگان ایران این دو نام رایج است نام: «باد خُور» و همچنین نام: «گَردُه نِیسُو»، پرنده*ای است کوچک وزیبا، باد خور در دشت*ها و پشتخه*ها ظاهر می*شود. مخوصاً پشتخه*ها ی او شیرینو و بست گز و مرخاو، در تابستان در کنار برکه*ها زیاد دیده می*شود،و درکنار چشمه*های آب مانند: چشمه*های دره بست گز و او شیرینو و آودون علی ومناطق کوه جنوب کوخرد و پشتخه*های نزدیک سدهای آب مانند سد جابر و سد بز دیده می*شود.
مشخصات
در حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر طول دارد، پرهای بخش*های بالائی بدنش قهوه*ای ودمی تقریباً سیاه دارد. قسمت زیر بدنش مایل به سفید است. خط سیاهی در وسط دارد که قسمتی از سرش را فراگرفته*است. این پرنده زیبا بیشتر در سوراخ درختان و شکاف کوه*ها ودر طول جویبارها بسر می*برد. در هنگام وزیدن باد رو به طرف باد می*ایستد و دهنش را باز می*کند که باد به درون او برود، بنا براین پرنده (بادخُور) نامیده شده*است، همچنین و بعلت کوتاه بودن گردنش آن را (گَردُه نِیسُو) نیز نامیده شده*است.
تغذیه
معمولاً از راه خوردن حشرات تغذیه می*کند. و در زمستان و تابستان در پشتخه*های کوه زیر زیاد دیده می*شود.
جفت گیری وتخم گذاری
ماده اش از ۴ تا ۶ نخم می*گذارد، مدت ۲ هفته روی تخمها می*خوابد سپس جوجه*ها از تخم بیرون می*آیند. در بیشه*های مرطوب، پرچین*های انبوه لانه می*سازد و در نزدیکی زمین درون بوته*های خار و گزنه کاملاً پنهان می*شود.