رفتار گوناگون حشرات

[mohammad_h]

حشرات باهوشتر از رایانه هستند

مطالعات گسترده ای که بر روی حشرات صورت گرفته نشان می دهد برخی از حشرات با کمک مغز کوچکی که از اندازه یک نوک سوزن تجاوز نمی کند قادر به انجام فعالیت هایی هستند که پیشرفته ترین رایانه ها قادر به انجام آن نیستند.

با توجه به تلاشهای بیشماری که به منظور برقراری ارتباط میان مغز جانداران و عمق هوشمندی آنها انجام گرفته است، دانشمندان اکنون معتقدند پیچیدگی موجود در میان اتصالات مغزی عامل عملکرد پیچیده مغز در موجودات است. مطالعه بر روی این اتصالات که در مغزهای کوچک عملی تر از مغزهای بزرگ است می تواند امکان درک دقیقتری از عملکرد مغزهای بزرگتر از قبیل مغز انسان را بدهد.

به گفته دانشمندان سئوال در اینجا است که زمانی که یک حشره با مغزی به اندازه سر سوزن قادر به انجام فعالیت های ذهنی از قبیل شمارش، انتخاب، تشخیص چهره، و طبقه بندی اشکال است، مغزی به بزرگی مغز انسان از چه توانایی هایی برخوردار است. در واقع دانشمندان معتقدند مغز بزرگتر همیشه نشانه ای از هوش بیشتر نیست.

مطالعات جدید توانسته است شواهدی را مبنی بر نامرتبط بودن ابعاد مغز و میزان هوشمندی موجود ارائه کند. برای مثال در میان انسانها، افرادی که از سر یا جمجمه بزرگتری برخوردارند لزوما سطح هوشی بالایی ندارند. والها با مغزی 9 کیلوگرمی که از بیش از 200 میلیارد نرون ساخته شده است نیز نسبت به انسانها که مغزی یک کیلویی متشکل از 85 میلیارد نرون دارند بسیار کم هوشتر هستند.

در حقیقت مغزهای بزرگتر به جای اینکه در بالا بردن هوش سهیم باشند می توانند از بدنهای بزرگتر که از ماهیچه های بیشتری برای کنترل شدن برخوردارند محافظت کنند، مانند رایانه ها که ابعاد بزرگتر تنها گنجایش آنها را افزایش می دهند و نه لزوما سرعت و کاربردشان را.


در مورد حشرات کوچکتر نیز دانشمندان دانشگاه وست ویرجینیا سرانجام با مطالعات گسترده توانستند ذهنیت سنتی را که حشراتی مانند مورچه ها، زنبوها و سوسکها را ماشین های زنده ای می دانست که تنها در برابر حوادث به شیوه ای قابل پیش بینی پاسخ می دهند، تغییر دهند. اکنون ثابت شده است حشرات متناسب با شرایط محیطی قادر به تغییر دادن نوع رفتار خود هستند.

زنبورها از مغزهای بسیار کوچک با کمتر از چند میلیون نرون برخوردارند و قادرند با استفاده از آن اشکال مختلف را در دسته های اشکال متقارن یا نامتقارن دسته بندی کنند، اجسام را بر اساس شباهت یا متفاوت بودن آنها انتخاب کنند و یا می توانند پس از طی مسافتی معین پرواز کردن را متوقف کنند.

رفتارهای متنوع و شیوه های متعدد ارتباط در میان مورچه ها و زنبورها نشان از هوشمند بودن فوق العاده آنها دارد. برای مثال زنبورها می توانند نیش بزنند، عملیات اکتشافی برای یافتن غذا انجام دهند، از کندو محافظت کنند و با بال زدن به تهویه هوا و خنک ساختن داخل کندو استفاده کنند.

با توجه به این مطالعات دانشمندان به این باور رسیده اند که چند صد نرون برای انجام فعالیتی مانند شمارش کافی است و چند هزار نرون برای ایجاد هوشیاری کفایت خواهد کرد.

بر اساس گزارش ام اس ان بی سی ، با استفاده از چنین اطلاعاتی مهندسان نرم افزاری قادر خواهند بود برنامه هایی را به منظور شناسایی دقیق چهره و حالات روحی از زوایای متفاوت طراحی کنند ، پدیده ای که زنبورها قادر به انجام آن هستند اما رایانه ها هنوز قدرت انجام آن را به دست نیاورده اند.

[mohammad_h]

مورچه*ها و موریانه*ها کشاورزی می*کنند

دانشمندان آمریکایی و هلندی کشف کردند که مورچه ها و موریانه ها قادرند برای تامین غذای خود ، کود گیاهی بسازند و در باغ سبزیجات لانه خود قارچ بکارند.
مورچه ها و موریانه ها می توانند محیط زندگی خود را برای کسب غذا تغییر دهند. اکنون نتایج دو تحقیق مجزا نشان می دهد که استراتژی های همزیستی که این حشرات برای کاشت قارچ ها استفاده می کنند همزمان می تواند عملکرد خوبی را برای خاک محل زندگی آنها به همراه داشته باشد.
در تحقیق اول که به دست دانشمندان دانشگاه «ویسکونسین- مدیسون» انجام شد نشان می دهد که مورچه های نوع Acromyrmex و Atta باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن را برای کاشت قارچهایی که از آنها به عنوان غذا استفاده می کنند استخدام می کنند. این حشرات اجتماعی نقش بسیار مهمی در اکوسیستم مناطق حاره ای قاره آمریکا ایفا می کنند و می توانند به رشد بهتر گیاهان و بازیافت مواد غذایی کمک کنند.

این دو گروه مورچه ها از قارچ های خانواده Lepiotaceae تغذیه می کنند و این قارچها را در لانه های خود و با استفاده از کود گیاهی حاصل از برگهای درختان می کارند. برای تولید این کود گیاهی مورچه ها به میزان زیادی نیتروژن نیاز دارند.

این دانشمندان برای کشف چگونگی جمع آوری این میزان زیاد نیتروژن، 80 کلونی مورچه ها را از آرژانتین، کاستاریکا و پاناما به لابراتوار آورده و آنها را پرورش دادند. سپس مکانیزم باغبانی مورچه ها را کشف کردند.

در این مطالعات مشخص شد که در زیرلایه برگ هایی که تازه جمع شده بودند مورچه ها حجم بالایی از باکتریهای تثبیت کننده نیتروژن را به کار گماشتند و این باکتریها نیتروژن را از هوا جمع آوری کرده و به کود گیاهی تزریق کردند. به این ترتیب مورچه ها با استفاده از این کود غنی از نیتروژن قارچهای خوراکی خود را کشت دادند.
براساس گزارش ساینس، در تحقیق دوم که محققان دانشگاه هلند انجام دادند دریافتند که موریانه های آفریقایی از زیرخانواده Macrotermitinae از 30 میلیون سال قبل تنها یک نوع قارچ را برای مصرف غذایی خود می کارند. این نشان می دهد که از 30 میلیون سال قبل تا کنون میراث ژنتیکی این حشرات تغییر نکرده است.

[mohammad_h]

زنبورها، کفش*دوزک*ها را به بردگی می*کشند!

ایسنا: محققان کانادایی دریافته*اند، گونه*ای از زنبورها موسوم به «Dinocampus coccinella» که در کبک کانادا زندگی می*کنند، کفش*دوزک*ها را به بردگی* گرفته و آنها را وادار می*کنند که لاروهای زنبورها را حمل کنند.

این زنبورها تخم*های خود را بر روی بدن کفش*دوزک*ها می*گذارند، اما برده*های خود را نمی*کشند.

این محققان می*گویند: نکته جالب توجه این است که کفش*دوزک*ها در اثر این انگل پس از مدتی نیمه فلج می*شوند، اما زنبورها بدون این که آسیبی به آنها بزنند، آزادشان می*کنند و کفش*دوزک*ها پس از رهایی می*توانند با تغذیه دوباره خود را ترمیم کنند، درست مثل این که هیچ اتفاقی برای آنها نیافتاده است.

یک لارو بین پاهای کفش*دوزک قرار می*گیرد و وقتی بالغ شد از این حشره جدا می*شود. محققان هم اکنون در حال بررسی و درک طول مدت این چرخه، میزان موفقیت و رابطه میزبان ــ انگلی هستند.

محققان در عین حال هنوز نمی دانند آیا کفش*دوزک*ها می*توانند از این کار سر باز بزنند یا نه و برای دانستن این مطلب در نظر دارند، شرایط آزمایشگاهی مشابه را ایجاد کرده و دقیق*تر روی این پدیده مطالعه کنند.

[mohammad_h]

حشرات نیز ارتباط تلفنی دارند


زیست شناسان هلندی کشف کرده اند که حشرات گیاه خوار که زیر زمین و روی زمین زیست می کنند با استفاده از گیاهان مانند تلفن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند
به نقل از سایت "سلولار نیوز"، "رکسینا سولار" یکی از محققان موسسه زیست شناسی هلند (NIOO-KNAW) گفت که حشرات زیرزمینی از طریق برگ های گیاهان سیگنال (علائم) هشداردهنده شیمیایی را ارسال می کنند، به این طریق حشرات روی زمین متوجه می شوند که این گیاه قبلاً اشغال شده است
حشرات زیرزمینی از طریق "خطوط تلفن سبز" می توانند با شخص ثالث و دشمن خود یعنی شفیره ها (کرم) نیز ارتباط برقرار کند حشرات برگ خوار روی زمین گیاهانی را ترجیح می دهند که توسط حشرات ریشه خوار زیر زمینی اشغال نشده باشند و حشرات زیر زمینی از طریق برگهای گیاه سیگنال های شیمیایی را انتشار می دهند که به حشرات روی زمین حضور آنها را اعلام می کند.

این روش ارسال پیام حشراتی را که در محیط های جداگانه زندگی می کنند قادر می سازد از یکدیگر دور باشند، بنابراین دیگر ندانسته سر یک گیاه با یکدیگر رقابت نمی کنند

زیست شناسان معتقدند که گونه های مختلف حشرات روی زمین اگر از گیاهانی تغذیه کنند که ساکنان زیرزمینی دارند، رشد آهسته ای خواهند داشت؛ این موضوع در مورد حشرات زیر زمینی نیز صادق است
به نظر می رسد که این مکانیسم به دلیل "انتخاب طبیعی" به وجود آمده باشد، که حشرات روی زمین و زیر زمین را قادر می سازد یکدیگر را تشخیص دهند؛ بنابراین از رقابت غیر لازم اجتناب می شود

حشرات بالدار انگل تخم های خود را درون حشرات روی زمینی قرار می دهند، این حشرات بالدار از سیگنال هایی که از گیاهان ساتع می شود بهره می برند، زیرا بیانگر این است که می توانند میزبان مناسبی برای تخم های خود پیدا کنند
منبع:Iranmobilenews.ir
سایت دانشجویان ایران

[mohammad_h]

حشرات متناسب با شرایط محیطی قادر به تغییر دادن نوع رفتار خود هستند

مطالعات از حشرات با کمک مغز کوچکی که از اندازه یک نوک سوزن تجاوز نمی کند قادر به انجام فعالیت هایی هستند که پیشرفته ترین رایانه ها قادر به انجام آن نیستند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از ام اس ان بی سی، با توجه به تلاشهای بیشماری که به منظور برقراری ارتباط میان مغز جانداران و عمق هوشمندی آنها انجام گرفته است، دانشمندان اکنون معتقدند پیچیدگی موجود در میان اتصالات مغزی عامل عملکرد پیچیده مغز در موجودات است. مطالعه بر روی این اتصالات که در مغزهای کوچک عملی تر از مغزهای بزرگ است می تواند امکان درک دقیقتری از عملکرد مغزهای بزرگتر از قبیل مغز انسان را بدهد. ه گفته دانشمندان سئوال در اینجا است که زمانی که یک حشره با مغزی به اندازه سر سوزن قادر به انجام فعالیت های ذهنی از قبیل شمارش، انتخاب، تشخیص چهره، و طبقه بندی اشکال است، مغزی به بزرگی مغز انسان از چه توانایی هایی برخوردار است. در واقع دانشمندان معتقدند مغز بزرگتر همیشه نشانه ای از هوش بیشتر نیست.
مطالعات جدید توانسته است شواهدی را مبنی بر نامرتبط بودن ابعاد مغز و میزان هوشمندی موجود ارائه کند. برای مثال در میان انسانها، افرادی که از سر یا جمجمه بزرگتری برخوردارند لزوما سطح هوشی بالایی ندارند. والها با مغزی ۹ کیلوگرمی که از بیش از ۲۰۰ میلیارد نرون ساخته شده است نیز نسبت به انسانها که مغزی یک کیلویی متشکل از ۸۵ میلیارد نرون دارند بسیار کم هوشتر هستند.
در حقیقت مغزهای بزرگتر به جای اینکه در بالا بردن هوش سهیم باشند می توانند از بدنهای بزرگتر که از ماهیچه های بیشتری برای کنترل شدن برخوردارند محافظت کنند، مانند رایانه ها که ابعاد بزرگتر تنها گنجایش آنها را افزایش می دهند و نه لزوما سرعت و کاربردشان را.

در مورد حشرات کوچکتر نیز دانشمندان دانشگاه وست ویرجینیا سرانجام با مطالعات گسترده توانستند ذهنیت سنتی را که حشراتی مانند مورچه ها، زنبوها و سوسکها را ماشین های زنده ای می دانست که تنها در برابر حوادث به شیوه ای قابل پیش بینی پاسخ می دهند، تغییر دهند. اکنون ثابت شده است حشرات متناسب با شرایط محیطی قادر به تغییر دادن نوع رفتار خود هستند.
زنبورها از مغزهای بسیار کوچک با کمتر از چند میلیون نرون برخوردارند و قادرند با استفاده از آن اشکال مختلف را در دسته های اشکال متقارن یا نامتقارن دسته بندی کنند، اجسام را بر اساس شباهت یا متفاوت بودن آنها انتخاب کنند و یا می توانند پس از طی مسافتی معین پرواز کردن را متوقف کنند.
رفتارهای متنوع و شیوه های متعدد ارتباط در میان مورچه ها و زنبورها نشان از هوشمند بودن فوق العاده آنها دارد. برای مثال زنبورها می توانند نیش بزنند، عملیات اکتشافی برای یافتن غذا انجام دهند، از کندو محافظت کنند و با بال زدن به تهویه هوا و خنک ساختن داخل کندو استفاده کنند.
با توجه به این مطالعات دانشمندان به این باور رسیده اند که چند صد نرون برای انجام فعالیتی مانند شمارش کافی است و چند هزار نرون برای ایجاد هوشیاری کفایت خواهد کرد.
با استفاده از چنین اطلاعاتی مهندسان نرم افزاری قادر خواهند بود برنامه هایی را به منظور شناسایی دقیق چهره و حالات روحی از زوایای متفاوت طراحی کنند ، پدیده ای که زنبورها قادر به انجام آن هستند اما رایانه ها هنوز قدرت انجام آن را به دست نیاورده اند.

[mohammad_h]

پروانه*ها با کمک بالهایشان به صداها گوش می*دهند

گونه های ویژه ای از پروانه ها در بالهای خود گوشهای بسیار کوچکی دارند که می توانند با کمک آنها گام بالا و پایین صوتها را از یکدیگر تشخیص داده و به این شکل از نزدیک شدن پرندگان آگاه شوند.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان تا سال 1912 بر این باور بودند که پروانه ها ناشنوای مطلق هستند تا زمانی که برای اولین بار گوش در پروانه ها شناسایی شد. محققان طی دهه های گذشته با بررسی بر روی آناتومی و ساختار زیستی گوش پروانه ها دریافتند این ویژگی تنها در برخی گونه های خاص از پروانه ها یافت می شود.

آخرین تحقیقات انجام شده بر روی گوشهای موجود بر روی بالهای پروانه ای از مناطق حاره ای به نام مورفو بوده است. در مطالعات جدید محققان دانشگاه بریستول بر روی لایه شنوایی که در لایه زیرین بالهای آبی رنگ این پروانه زیبا قرار گرفته است مشخص شد این لایه بادامی شکل بوده و در مرکز خود برجستگی مشابه زرده تخم مرغ دارد، از همین رو به این غشا لایه "نیم رو" گفته می شود.

امواج صوتی ناشی از آواز پرندگان و یا خرد شدن برگهای پاییزی به این غشا ضربه وارد کرده و به پالسهای عصبی تبدیل می شوند که در نهایت این پالسها توسط سلولهای عصبی جاندار دریافت می شوند. برای درک چگونگی تاثیر لایه نیم رو بر شنوایی پروانه ها محققان اصواتی با فرکانسهای متفاوت را برای پروانه هایی که دامنه شنوایی آنها هزار تا 5 هزار هرتز تخمین زده شده بود پخش کردند و برای مشاهده تغییرات در لایه شنوایی از اسکنرهای لیزری استفاده کردند.

نتیجه این آزمایش نشان داد اصواتی با فرکانسهای پایین تر تنها لایه خارجی غشا و فرکانسهای بالاتر کل ساختار از جمله ساختار کلاهک شکل را دچار ارتعاش می کند. در کل لایه شنوایی در پروانه ها عکس العمل مناسبی نسبت به فرکانسهای پایین تر دارند و این پدیده نشان می دهد گوشهای پروانه ها بیشتر نسبت به این دامنه از صوت حساس هستند.

به گفته دانشمندان پروانه های آبی رنگ مورفو از این توانایی برای تشخیص پرنده های شکارچی استفاده می کنند به این شکل که فرکانسهای بالای صوتی را برابر با حمله پرنده و فرکانسهای پایین تر را برابر بال زدن پرنده می پندارند.

بر اساس گزارش لایو ساینس، در عین حال فرکانسهای بسیار بالا مانند فرکانسهای آواز پرندگان به پروانه هشدار می دهد که در پناهگاه خود باقی بماند و یا از ترفند استتار مخصوص به خود استفاده کند.

[mohammad_h]

ترس از حشرات

شاید برخی از افراد با دیدن برخی از حشرات تنها احساس چندش آوری پیدا کنند، اما این جانداران کوچک در واقع این توانایی را دارند که برخی از انسانها را به شدت بترسانند که این شدت در زنان نسبت به مردان چهار برابر است. مطالعه دانشمندان دانشگاه کارنگی ملون نشان می دهد دختر بچه های 11 ماهه به سرعت قادرند در برابر تصاویری از مارها با عنکبوتها نشانه های ترس را در صورت خود انعکاس دهند در حالی که این خصوصیت در پسربچه هایی با همین سن وجود ندارد. دیدگاه تکاملی این فوبیا بر این اساس است که زنان در دوران باستانی حیات بشر در هنگام جمع آوری غذا با چنین جاندارانی مواجه می شده اند و انقباض ماهیچه های بدن و صورت در برابر چنین منظره ای به عنوان ابزار محافظت مادر و فرزند در برابر جاندار شناخته شده است.

منبع: دکتر احمد عطامهر

[mohammad_h]

دنیای مورچگان:

مورچه ها در زمره حشراتى هستند که به صورت دسته جمعى زیست مى کنند و میلیونها سال فرآیند تطور امور حیرت آورى را فرا گرفته اند. شمارى از زیست شناسان در صدد بر آمده اند با مطالعه دقیق تر در نحوه عمل این حشرات از مدلهاى رفتارى آنان براى حل مسائلى که مهندسان با آنها مواجه هستند، کمک بگیرند. چند دهه قبل، زمانى که "ریچارد فاینمن" فیزیکدان خوش ذوق آمریکایى سرگرم کار روى رساله دکتراى خود بود، متوجه شد لشکرى از مورچه ها به اتاق او هجوم آورده اند و گنجه اى را که او مواد غذایى اش را در آن نگاه مى داشت مورد حمله قرار داده اند.

رفتار این مورچه ها ذهن حساس و مسئله یاب این فیزیکدان جوان را تحریک کرد و او مصمم شد از اسرار رفتار دقیق و حساب شده این موجودات سر درآورد. هر چند فاینمن نتوانست به همه پرسشهایى که در آن زمان در مورد رفتار مورچه ها داشت پاسخ دهد، اما این پرسشها، از جمله اینکه مورچه ها چگونه به وجود مواد غذایى در گنجه قفل شده پى مى برند؟ یا آنکه چگونه راه لانه تا محل غذا و بالعکس را پیدا مى کنند؟ یا آنکه چگونه به یکدیگر درباره وجود مواد غذایى و محل آنها اطلاع مى دهند؟ و اینکه آیا هیچ تصورى از هندسه و مکان در ذهن دارند؟ موجب شد که شمارى از زیست شناسان و محققان به بررسى جدى در این زمینه بپردازند. گزینش طبیعى جست وجوى غذا را به صورت فعالیتى که براى بقا ضرورى است در قیاس با دیگر فعالیتها اولویت مى بخشد.

این فرآیند، همچنین نسل مورچه هایى را که قادرند به نحو موثرترى اطلاعات مفید را به مورچه هاى دیگر انتقال دهند، مثلا با بر جاى گذاشتن رد پاى شیمیایى از محل غذا در برابر مورچه هایى که کمتر در این زمینه موفقند، پایدار مى سازد. آشنایى با هندسه و مکان نیز شانس بقاى مورچه ها را بالا مى برد، به این شرط که مکانیسم قابل استفاده اى در این زمینه موجود باشد و این امر بر بازده یافتن غذا بیفزاید. فاینمن در آزمایش خود مورچه ها را بر روى یک تکه کاغذ از نقطه اى به نقطه دیگر مى برد و در برابرشان اندکى شکر قرار مى داد تا دریابد که آیا این مورچه ها مى توانند دیگر مورچه ها را از محل غذا مطلع سازند؟ اما مطالعاتى که او در خصوص آشنایى مورچه ها با هندسه انجام داد نتایج متناقضى به بار آورد. او به عنوان نمونه مشاهده کرد مورچه هایى که در اتاقش سرگرم فعالیت هستند نمى توانند مسیر صحیح را از مسیر ناصحیح در امتداد یک راه خاص تشخیص دهند. اما بعدها در جنگلهاى برزیل شاهد آن بود که مورچه هاى برگ خوار این جنگلها از این توانایى برخوردارند. او این فرضیه را مطرح کرد که مورچه هاى برزیلى از نوعى ماده شیمیایى براى تعیین جهت صحیح در مسیر حرکت استفاده مى کنند. به عبارت دیگر این مورچه ها مى توانند یک مسیر را به صورت الف - ت - ب - ت – فاصله - ب، الف، ت و ب - فاصله مشخص کنند که به معناى آن است که مسیر حرکت غیر متقارن است. در حالى که مسیرى که به صورت الف، فاصله، الف و ... علامتگذارى شده، صرفا یک مسیر متقارن را نمایش مى دهد. اما آزمایشهاى بعدى او در منزلش در کالیفرنیا نتوانست نتیجه روشنى به بار آورد. فاینمن متذکر شد که شواهد نشان مى دهد مورچه ها مسیر و جهت را تشخیص مى دهند، اما آزمایشهاى او نمى تواند این نکته را که مورچه ها حس تشخیص هندسه و جغرافیاى موقعیت را دارند مشخص سازد. اما تحقیقات بعدى به وسیله زیست شناسان نشان داده که در میان ۲۰ هزار نوع مختلف از مورچه ها، روش هاى یکسانى براى راهیابى به کار نمى رود و همه این انواع مختلف به یک میزان از توانایى در تشخیص مسیر برخوردار نیستند. بسیارى از مورچه ها از نشانه هاى بیرونى در مسیر براى تشخیص موقعیت و جهت خود استفاده مى کنند. زمانى تصور مى شد که مورچه هاى برگ خوار جنگلهاى برزیل از میدان مغناطیسى زمین براى این منظور کمک مى گیرند.
پژوهشهاى تازه روشن ساخته که یک نوع مورچه معمولى موسوم به مورچه قرمز از درک هندسى برخوردار است و محققان اکنون بر این باورند که احتمالا دیگر انواع مورچه ها نیز داراى این توانایى هستند. یک دسته از مورچه هاى قرمز شبکه اى را به وجود مى آورند که از دهانه لانه تا محیط اطراف پراکنده مى شود. این شبکه بازوهایى به صورت حرف انگلیسى ایگرگ y با زاویه اى در حدود ۶۰ درجه به وجود مى آورد. به عبارت دیگر مورچه ها در هنگام خروج از لانه و حرکت در محیط اطراف اینگونه و با این زاویه شاخه شاخه مى شوند. اما اگر مورچه اى در مسیرى نادرست در امتداد یک شاخه در حال حرکت باشد و به تقاطعى با زاویه ۱۲۰ درجه برخورد کند نمى تواند جهت خود را تنظیم کند. زاویه کمتر از ۱۲۰ درجه براى بازوهاى شاخه هاى ایگرگ شکل نوعى عدم تقارن میان لانه و محیط به وجود مى آورد. اما زاویه دقیقا ۶۰ درجه و ۱۲۰ درجه به معناى تقارن کامل است و در این زاویه توانایى مورچه براى تنظیم جهت خود به حداکثر مى رسد. این نکته نشان مى دهد که فرضیه فاینمن در مورد علامتگذارى مسیر به وسیله مورچه ها به صورت الف - ب - فاصله - الف - ب - فاصله، نادرست است. زیرا در عمل حرکت هزاران مورچه از چنین مسیرى موجب مى شود این علامتگذارى ها مخدوش شوند. مورچه هایى که فاینمن براى آزمایش برگزیده بود، براى مقصود خاصى که او در نظر داشت یعنى درک قابلیت هاى هندسى، نمونه هاى مناسبى نبودند. چون فاینمن فیزیکدان بود و نه زیست شناس و اطلاعى از انواع گوناگون مورچه ها نداشت. در حالى که زیست شناسان توانسته اند با مطالعه در انواع مختلف مورچه ها و از جمله مورچه هاى قرمز به این قابلیت هندسى طبیعى پى ببرند.
نکته دیگرى که مطالعه در رفتار مورچه ها را براى محققان آشکار ساخته، آن است که فرآیند تطور طبیعى براى حل مسائل سخت به وسیله موجوداتى که از توانایى ذهنى زیادی برخوردار نیستند، از راه حل هاى ساده اى که در طول زمانهاى طولانى از استحکام و قوت برخوردار شده اند، بهره گرفته است. این راه حل ها که اکنون در حد بالایى از قابلیت و بازده قرار دارند، مى توانند براى مهندسان راهگشا باشند

منبع:دکتر مهرداد حلوایی

[mohammad_h]

مورچه ها تنها به اعضای خانواده خود کمک می کنند

محققان کالجهای نورد پاریس و ماونت هالیوک با انجام آزمایشی بر روی مورچه ها اعلام کردند این حشرات تنها پیام کمک هم خانواده های خود را دریافت کرده و تنها به آنها کمک می کنند.


به گزارش خبرگزاری مهر، محققان آمریکایی و فرانسوی دریافتند که مورچه های مدیترانه ای تنها به مورچه های در دام افتاده ای کمک می کنند که از خانواده آنها باشد.



طی آزمایشی به منظور اثبات این قانون در میان مورچه ها، محققان گروهی کوچک از 5 مورچه را در موقعیتهای مختلف و توسط تله های خاص به دام انداختند چند مورچه از میان به دام افتادگان در خانواده مورچه هایی بودند که برای نجات فرستاده شدند و برخی دیگر از گونه ها و یا خانواده های نا آشنا بودند.



محققان مشاهده کردند مورچه های نجات دهنده تلاش کردند لایه های پلاستیکی یا تله ای را که مورچه دیگر در آن به دام افتاده بود را جا به جا کند، همچنین این مورچه ها تلاش کردند با زدودن دانه های شن از اطراف تله به رهایی مورچه های دربند کمک کنند.


اما نکته جالب توجه در این عملیات این بود که مورچه ها تنها برای نجات دادن جان مورچه هایی از خانواده خود تلاش می کردند و هیچ توجهی به مورچه های دیگر از گونه ها و خانواده های متفاوت نداشتند.



بر اساس گزارش تلگراف، محققان دانشگاه های پاریس نورد و ماونت هالیوک با مشاهده این نتایج دریافتند که مورچه های یک خانواده می توانند از یکدیگر تقاضای کمک کنند که این تقاضا به احتمال زیاد با کمک سیگنالهای شیمیایی که انواع مختلف آن به خانواده ها و گروه های مختلف تعلق دارند به مورچه های دیگر ارسال می شوند.

[mohammad_h]

خرد جمعی در مورچه*ها

تحقیقات انجام شده در دانشگاه آریزونا نشان می*دهد مورچه*ها می*توانند عملی را عقلانی*تر از انسان*ها انجام دهند. این به آن معنا نیست که مورچه*ها عاقل**تر از انسان*ها هستند. انسان*ها و حیوانات زمانی که در شرایط سخت و چالش*برانگیز قرار می*گیرند، ممکن است انتخاب*های نادرست و نامعقولی انجام دهند.
این پارادوکس در مورچه*ها در نتیجه جبری آشکار صورت می*گیرد، چراکه هر مورچه به تنهایی شناختی از یک انتخاب دارد و انتخاب انجام شده از سوی مجموعه*ای کولونی به صورت خود سازمان یافته و در نتیجه تعامل بین تعداد زیادی مورچه با آگاهی محدود صورت می*گیرد.
پژوهشگران با آزمایش فرآیند انتخاب لانه در مورچه*ای به نام Temnothorax curvispinosus به این نتایج دست یافته*اند. این مورچه*ها در حفره*های کوچکی به اندازه یک بلوط زندگی می*کنند و مهارت زیادی در یافتن مکان*های جدید برای بیتوته کردن دارند. هنگامی که 2 مکان برای انتخاب با مزایای بسیار نزدیک به هم پیدا کردند، کولونی به بحث می*نشیند و بهترین را انتخاب می*کند.
آنچه محققان در این تصمیم*گیری جمعی یافته*اند، این است که نبود انتخاب*های فردی در نهایت به نتیجه*ای دقیق*تر منجر می*شود و امکان تصمیم*گیری اشتباه فردی را به حداقل می*رساند و این یعنی «استفاده ازخرد جمعی در مورچه*ها.»
اساسا ما انسان*ها فکر می*کنیم که داشتن امکان انتخاب*های فردی، استراتژی*ها و روش*های متفاوت همیشه سودمند است. اما زمانی که وی بین گزینه*های مختلف به مقایسه مستقیم می*پردازد، احتمال وجود یک تصمیم غیرمنطقی و نامعقول افزایش می*یابد.

مطالعه این*که چرا و چگونه تصمیم نامعقولی رخ می*دهد، می*تواند نگرشی جدید درباره مکانیسم*های شناختی و محدودیت*ها به ما دهد و راهنمای مناسبی در توسعه و پیشرفت هوش مصنوعی باشد.
یکی از ایده*های مهم در علوم رباتیک این است که هر ربات به تنهایی ماشین ساده*ای است اما می*توان از آن و در سایه به کارگیری گروهی به نتایج هوشمندانه و پیچیده*ای برسیم.
توانایی کار با سیستم*های مصنوعی بدون اعمال کنترل مرکزی پیچیده، مورد نظر بسیاری از کارشناسان این رشته است و این ایده که محدودیت در سطوح فردی می*تواند بالقوه در سطوح گروهی و تیمی مفید و قابل استفاده باشد.
محققان معتقدند؛ وجود محدودیت*های استراتژیک در آگاهی*های فردی می*تواند باعث افزایش کارآیی یک گروه پیچیده و بزرگ که سعی در انجام دادن برخی کارها به صورت جمعی هستند شود.