زاغ بور(زاغ بلوند)!!!

[twin.64]

زاغ بور، پرنده ي ايراني

زاغ بور تنها پرنده ي بومي و خاص ايران است. از مهم ترين مناطق زيستي زاغ بور مي توان به ذخيره گاه زيست كره ي توران اشاره كرد. آن ها از پرندگاني هستند كه خود را كاملاً با وضعيت بيابان وفق داده اند؛ به طوري كه به جز مناطق بياباني در جاي ديگري ديده نمي شوند.
زاغ بور در مناطق بياباني و نيمه بياباني، در ميان قيچ زارهاي شرق و جنوب شرقي ايران زندگي مي کند. مهم ترين پوشش گياهي نواحي زيستي زاغ بور شامل قيچ، بادام كوهي، تاغ، شور، درمنه، افدرا، گز، اسكنبيل، اشنان، خارشتر، كاروان كش و بنه است. زاغ بور براي زندگي در زيست گاه خود سازگاري هايي يافته است. پاهاي بلند و قوي اين پرنده براي دويدن تند و چابک ميان سنگ ها و ناهمواري هاي بوته زارهاي قيچ و نوک بلند و خميده ي آن براي کندن و کاويدن زمين مناسب است.
اين پرنده هنگام احساس خطر، با چابکي زيادي از روي سنگ ها و موانع طبيعي مي جهد و فرار مي کند. با آن كه اين پرنده مي تواند پرواز کند، کم پرواز است، پروازي کوتاه دارد و بيش تر ترجيح مي دهد روي زمين بدود.

زاغ بور در يك نگاه :
نام فارسي: زاغ بور / بورمرغ / زاغ کويري
نام انگليسي: Iranina Ground - Jay
نام علمي: Podoces pleskei
خانواده: کلاغيان (Corvidae)

جمعيت:
در سال هاي اخير جمعيت آن به شدت کاهش پيدا کرده است. تخريب زيست گاه به دليل گسترش کشاورزي، قطع بوته ها و درختان، حضور دام و چراي بي رويه از جمله عوامل تهديدکننده ي محيط زندگي زاغ بور محسوب ميشود.به اين سبب،اين گونه، نيازمند حفاظت ويژه است و ميتوان آن را در حكم يكي از استعدادهاي بالقوه ي گردش گري محسوب كرد.

پراکنش:
در شرق و جنوب شرقي ايران، در مناطق کويري پراكنده است.

زيست گاه:
زاغ بور در استپ هاي بياباني و بيابان هاي پوشيده از قيچ زندگي مي كند.قيچ گياهي بوته اي به ارتفاع 5/0 تا5/1 متر است كه شاخه هاي کلفت پرآب و برگ هاي کوچک قاشق مانندي دارد.

اندازه:
طول بدن اين پرنده در حدود 24 سانتي متر است

ريخت شناسي:
زاغ بور پروبال نخودي مايل به صورتي دارد. لکه ي سياهِ بزرگي بين انتهاي نوک و چشم و يک لکه ي سياه بزرگ بالاي سينه ي آن ديده مي شود، روي بال ها هم دو نوار سفيد، يکي باريک و ديگري پهن، قرار دارد. دم و منقار آن سياه است و منقار در انتها کمي به سمت پايين انحنا دارد. پاهاي آن بلند و سياه است و براي دويدن در بيابان ها سازگار شده است.

رژيم غذايي:
زاغ بور از حشره ها و دانه هاي گياهان بياباني تغذيه مي كند.

زادآوري:
زاغ بور ماده در فصل بهار 6 تخم سبز آبي كم رنگ در لانه اي در ميان بوته هاي قيچ مي گذارد. در طول مدت نگهداري از تخم ها، تنها زاغ بور ماده روي تخم ميخوابد و زاغ نر براي او غذا مي آورد. 17 تا 19 روز بعد، جوجه ها از تخم خارج مي شوند. آن ها به سرعت رشد مي کنند و دو هفته پس از خروج از تخم، به طور کامل از پر پوشيده مي شوند و مي توانند به جست و جوي غذا بروند.

وضعيت حفاظتي گونه:
در حال حاضر به اقدام حفاظتي ويژه*اي نياز ندارد.

کلاغ بلوند!
زاغ هاي بور از خانواده ي کلاغ ها هستند؛ رنگ نخودي مايل به صورتي زاغ هاي بور، به آن ها کمک مي کند خود را به خوبي در مناطق بياباني استتار کنند.

لانه اي در ميان قيچ ها
جفت نر و ماده ي زاغ بور در تمام طول سال با هم زندگي مي کنند. آن ها با کمک هم آشيانه ي گردي با شاخه هاي درهم تنيده در ميان بوته هاي قيچ مي بافند. آن گاه ماده در آن تخم مي گذارد. گفته مي شود كه زاغ هاي بور، وابستگي زيادي به گياه قيچ دارند و فقط در قيچ زارها زندگي مي كنند.

نقش زاغ بور در طبيعت
زاغ بور با تغذيه از حشره ها، به تعادل جمعيت آن ها در طبيعت ياري مي رساند. به علاوه، با خوردن دانه هاي گياهان و دفع آن ها در مناطق دورتر، به پراکنش بذر اين گياهان کمک مي کند.

منبع: كتاب حيات وحش ايران