ایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران (iew): در تاریخ ۱۳۴۹/۹/۱۷ به دلیل ویژگی های طبیعی منطقه هفتاد قله، محدوده ای از آن شامل کوه های هفتاد قله، بره زرد و سیبک توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید وقت، منطقه شکار ممنوع اعلام گردید و سپس در تاریخ ۱۳۵۳/۵/۲۳ با اضافه شدن نواحی و کوه های سله بهر، انجدان، لته در، سراب ازنا و برآفتاب کارچان طی مصوبه شماره ۱۱۵ شورای عالی محیط زیست مورخ ۱۳۶۶/۷/۷ بعنوان منطقه حفاظت شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوسته است. منطقه حفاظت شده هفتاد قله با وسعت ۹۷,۴۳۷ هکتار در ۲۵ کیلومتری شرق اراک، ۱۵ کیلومتری شمال غربی محلات، ۳۰ کیلومتری شمال خمین و ۳۵ کیلومتری شمال غربی دلیجان واقع شده است.
این منطقه با بارندگی متوسط ۳۴۰ میلیمتر دارای اقلیم های خشک بیابانی معتدل و نیمه خشک سرد است.
دمای هوای این منطقه در زمستان به ۲۵- و در تابستان به ۴۰ درجه سانتیگراد میرسد.
کوه ها و دره ها:
منطقه حفاظت شده هفتاد قله از پیکره ای کوهستانی که در گستره ای از تپه ماهورها و دشت ها قرار گرفته تشکیل شده است. کوه هفتاد قله که بلندترین قله آن ۲,۶۸۶ متر ارتفاع دارد و در جهت شمال غربی- جنوب شرقی امتداد دارد، مهمترین رشته کوه این منطقه است و کوه برف شاه با ارتفاع ۲,۹۹۳ متر بلندترین قله منطقه است.
دره چکاب و سیبک از مهمترین دره های منطقه می باشند که به دلیل در بر داشتن چشمه هایی به همین نام به عنوان آبشخور مورد استفاده وحوش قرار می گیرد.
دره لته‌در با چشم انداز های زیبا و داشتن چشمه و آبشخور و آب و هوای مناسب از زیستگاه های ارزشمند منطقه است.
جاذبه های گردشگری:
وجود دره های چکاب و سیبک و ازنا، عبور جاده اصلی اراک – قم از کنار منطقه، وجود کوه های هفتاد قله، برف شاه، بر زرد، لته در، قنقال و وجود حیات وحشی مانند پلنگ، کل و بز، قوچ و میش، وجود کتیبه ها و سنگ نوشته های دره چکاب که تاریخ تعدادی از آنها به ۴۰۰ سال قبل باز می گردد مهمترین جاذبه های اکوتوریستی منطقه حفاظت شده هفتاد قله به شمار می روند.
وضعیت اجتماعی:
تعداد ۲۰ روستا با جمعیتی بیش از ۱۶,۲۹۶ نفر در داخل و حاشیه منطقه به عنوان کانون های زیستی قرار دارند که طی دو دهه اخیر اغلب آنها در داخل و پیرامون منطقه توسعه و گسترش زیادی یافته اند. روستاهای ذکر شده اغلب از روستاهای جلگه ای – کوهستانی مرکز ایران بوده و اهم فعالیت آنها کشت و زرع (آبی و دیم)، باغداری و دامداری است.
پوشش گیاهی:
بیشترین تنوع گیاهی منطقه حفاظت شده هفتاد قله را به ترتیب کاسنی، نعناع، شب بو، گندمیان، چتریان، پروانه آسا، میخک، گاوزبان، لاله، میمون، آلاله، گون، هزار خار، درمنه، جارو، لاله واژگون، چوبک، بومادران، کنگر و فرفیون به خود اختصاص داده است.
گونه های شاخص جانوری:
مهمترین وحوش منطقه حفاظت شده هفتاد قله عبارتند از:
پستانداران: پلنگ، گرگ، کل و بز، قوچ و میش، آهو (حدود ۱۸ راس)، گراز، گربه وحشی، کفتار، تشی، خرگوش، روباه، شغال، رودک، خفاش، خفاش حنایی
پازن (کل) هفتاد قله به عنوان نماد محیط زیست طبیعی استان مرکزی انتخاب شده است.
پرندگان: کبک، تیهو، انواع عقاب، هوبره، بال سفید، قمری، زنبور خور، چکاوک شاخدار، عقاب طلائی، دلیجه، سارگپه لیل، کوکر شکم سیاه، جغد کوچک، سنگ چشم بزرگ، چکچک کوهی، زرده پره کوهی، زاغی، کمرکلی، توکا سیاه
خزندگان و دوزیستان: مار جعفری، افعی شاخدار ایرانی، گرزه مار، افعی سوسن، بزمجه و لاک پشت مهمیزدار
تعارضات و تهدیدهای منطقه:
کمبود منابع آبی و رودخانه های دائمی مهمترین مشکل این منطقه است.
حوادث و رخدادهای منطقه:
- در خردادماه سال ۱۳۹۱ ردپای پلنگ در این منطقه مستند شده است ولی هنوز مشاهده مستندی صورت نگرفته است.
- مشاهده حدود ۵۰ راس آهو در منطقه در آبان ۱۳۹۱ و تصمیم برنامه ویژه برای احیای آهو در این منطقه (لینک مرتبط)
- تا مردادماه سال ۱۳۹۲ هیچ گزارش مستندی درباره مشاهده پلنگ در منطقه حفاظت شده هفتاد قله وجود نداشته و احتمال وجود پلنگ فقط به واسطه نقل قول از محیط بانان بازنشسته و یا چوپانان سالخورده در مورد مشاهده پلنگ در سال های بسیار دور بوده است. در تاریخ ۱۳۹۲/۵/۲۹ دوربین های تله ای نصب شده برای نخستین بار در طول تاریخ این منطقه، موفق به ثبت تصاویر پلنگ ایرانی در این منطقه گردیدند.(لینک مرتبط)
- شکار ۲ میش وحشی و یک کل وحشی توسط گرگ ها در آذرماه ۱۳۹۲ (لینک مرتبط)
- عاملین کشتار ۲ بز وحشی به همراه یک اسلحه جنگی در تیرماه ۱۳۹۳ دستگیر شدند (لینک مرتبط)
- در تیرماه ۱۳۹۴ شیوع بیماری طاعون نشخوار کنندگان منجر به مرگ حدود دویست عدد کل و بز و قوچ و میش میش وحشی در این منطقه گردید (لینک مرتبط)
تصاویر منطقه حفاظت شده هفتاد قله:




منبع : پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران