تربیت،رسیدگی و پرستاری از موش ها حتی برای بچه ها آسان است.آن ها طبیعتاً شبزی بوده و بیشتر روز را می خوابند ؛ و آن ها در شب خیلی فعال اند . بواسطه ی اندازه ی کوچکشان با موش ها باید به نرمی و با ملاحظه رفتار کرد و احتمالاً بهترین حیوان خانگی برای بچه های خیلی کوچک نمی توانند باشند .
بهترین راه برای برداشتن یک موش این است که آن را به نرمی از وسط یا قاعده ی دم در دست گرفته و سپس آن را در کف دست قرار دهیم.از برداشتن موش از نوک دمش پرهیز کنید .
صاحبان باید دقت کنند حیوانشان سقوط نکند زیرا حتی یک سقوط کوتاه نیز می تواند برای موش آسیب رسان (یا کشنده) باشد . موش ها وقتی در دست گرفته می شوند یا در محیط نا آشنایی قرار می گیرند می ترسند و ممکن است گاز بگیرند ویا تلاش برای فرار کنند.
به دلیل این که موش ها حیواناتی اجتماعی بوده که به گروه نیاز دارند،بهتر است آنان را در سک گروه نگهداری کنید.چون آن ها معمولاً تولید مثل کنندگان بسیار پر زاد و ولدی هستند پس باید نر ها و ماده ها در قفس های جداگانه ای نگهداری شوند . در والدین موش هایی که با هم بچه ها را بزرگ می کنند تهاجم رایج نیست ، در هر حال وقتی گروه جدیدی از حیوانات با هم ساکن می شوند ، باید آن ها را به دقت از نظر نزاع تحت نظر گرفت ، چون نزاع می تواند باعث ایجاد جراحت شود .
موش ها توانایی محدودی در تنظیم دمای بدنشان دارند و آن ها در برابر گرما و سرمای بسیار حساس اند . آن ها دمای بدنشان را از طریق گشاد یا تنگ کردن سیاهرگ های داخل دمشان تنظیم می کنند . آن ها باید در محدوده ی دمایی 64 تا 72 درجه ی فارنهایت (18 تا 22 درجه ی سانتی گراد) و سطح رطوبت 40 تا 70 درصد نگهداری شوند.دمای بالای 86 درجه ی فارنهایت (30 درجه ی سانتی گراد) می تواند باعث گرمازدگی شود؛ بخصوص اگر در قفس ازدحام باشد . با اینکه نور مناسب مهم است ، موش ها باید د.ر از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند .