لاکپشت های غول پیکر رودخانه های آمریکای جنوبی تا ۸۰ سانتی متر رشد می کنند.

در بخش هایی از آمازون که مربوط به برزیل است، دانشمندانی که بر روی این لاکپشت ها مطالعه می کنند متوجه شده اند که این لاکپشت ها از صداهای متنوعی برای ارتباط با هم و هماهنگ کردن رفتارهای اجتماعی شان استفاده می کنند.
چاپ نتایج این تحقیق در نشریه هرپتولوژیکا نشان دهنده اولین مثال از مراقبت والدینی در لاکپشت هاست. بعضی از صفات جالب این لاکپشت ها، مانند گردهمایی های بزرگ در زمان لانه گزینی از مدتی پیش شناسایی شده بود اما اینکه لاکپشت ها چگونه رفتارشان را با یکدیگر هماهنگ می کنند هنوز کاملا مشخص نیست. در این تحقیق، توجه روی صداهای تولید شده توسط لاکپشت ها به عنوان مکانیسمی برای این هماهنگی ها بوده است .


صداهایی که در طول مهاجرت در رودخانه تا سواحل لانه سازی استفاده می شوند دارای فرکانس پایینی هستند که احتمالا به اصوات امکان پیمودن مسافت های طولانی تر و قابلیت ارتباط با سایر لاکپشت ها را می دهند. صداهای تولید شده در طول لانه گزینی فرکانس بالاتری دارند، احتمالا به این علت که این اصوات در آب های کم عمق و هوا بهتر منتقل میشوند.
بیشترین تنوع اصوات توسط ماده ها استفاده می شود و دانشمندان حدس می زنند که این اصوات ممکن است برای هماهنگی بیرون آمدن از تخم باشد.
از سوی دیگر ماده ها هم به اصوات تولید شده توسط نوزاد های تازه از تخم خارج شده جواب میدهند که احتمالا نوزادان را به سمت آب هدایت میکند. با استفاده از فرستنده های متصل شده به لاکپشت ها، زیست شناسان متوجه شدند که نوزادان در کنار یکدیگر باقی مانده و برای بیش از دو ماهبه همراه ماده های بالغ مهاجرت میکنند.
در حال حاضر این لاکپشتها به خاطر استفاده بشر از گوشت و تخم شان در خطر انقراض قرار دارند.