در مواردی مشاهده شده که سارهای جوان در گروه‌های متشکل از 10 پرنده یا بیشتر، دست به خودکشی دسته جمعی می‌زنند؛ این اقدام اما اگر خودکشی محسوب نشود، پس چه توضیحی می‌تواند داشته باشد؟

به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، غرق شدگیِ پرندگان پدیده‌ای رایج نیست، اما اتفاق می‌افتد. اگر پرنده‌ای جوان بر روی سطح آبی عمیق فرود آید و بال‌هایش خیس شود، به سختی می‌تواند خود را از این شرایط نجات دهد.

در طول 100 سال گذشته، بیش از 800 هزار پرنده توسط حلقه‌های نظارتی نشانه گذاری شده‌اند. غرش شدگی تنها عامل مرگ 2901 پرنده بود، یعنی کمتر از یک درصد از آن‌ها.

اما پس از اینکه گزارش‌هایی منوط به غرش شدن دسته جمعی سارهای جوان آن هم بیش از یک مورد به گوش رسید، بِکی لاسون، دامپزشک و عضو جامعه جانور شناسی لندن، تصمیم گرفت پاسخ این اقدام سارهای جوان را بیابد.




کمبود آشیانه و منابع غذایی سارها را تهدید می‌کند


لاسون و تیمش با بررسی گزارش‌های پیشین توانستند 12 مورد «غرق شدگیِ دسته جمعی» را در طول 20 سال گذشته در انگلستان و ولز شناسایی کنند. خانم لاسون می‌گوید: «در تمام این موارد، انسان‌ها لاشه‌ی سارهای جوان را در بدنه‌های آبی مختلف در باغ، برکه، استخر، چاه آب و حتی سطح پر از آب شناسایی کردند.»

تمام پرندگان جوان بوده و تنها چند ماه پس از تولد در ماه مه و ژوئن، جانشان را از دست داده بودند. در تمام موارد به استثنای دو مورد، سارهای جوان در گروه‌های 10 نفره جانشان را از دست داده بودند.

معمولا زمانی که پرنده‌ها به صورت دسته جمعی از بین می‌روند، آلودگی یا بیماری عامل آن بوده است. اما سارهای جوان کاملا سالم بوده‌اند.

بنابراین علت غرق شدگی آن‌ها عامل دیگری باید باشد. لاسون به دنبال پاسخی می‌گشت که می‌توانست عامل تصمیم عجیب سارهای جوان باشد. برای او عجیب بود که چرا سارهای جوان یکی پس از دیگری وارد آب شده و غرق می‌شوند.



اگر یک جوجه سار در آب غرق شود، دیگران نیز احتمالا از او تبعیت می‌کنند


سارها همیشه به صورت دسته جمعی زندگی می‌کنند و به این کار نیز شهرت دارند. روحیه زندگی جمعی از همان بدو تولد در آن‌ها شکل گرفته و شاید علت مرگ دسته جمعی سارهای جوان نیز همین باشد. لاسون می‌گوید: «آن‌ها با هم غذا می‌خورند و آب‌تنی می‌کنند. این مسئله می‌‎تواند بخشی از توضیح غرق شدن آن‌ها باشد.»

سارهای جوان کاملا بی‌تجربه هستند. بنابراین اگر یک سار جوان وارد بدنه آبیِ عمیق و خطرناکی شود، دیگران نیز به شکلی کورکورانه از او تبعیت می‌کنند.

تیم لاسون برای بررسی این مسئله تصمیم گرفت تا موارد پدیده‌ی غرق شدگی را بین سارها، که به صورت گروهی زندگی می‌کنند، و توکای سیاه، که به صورت تنها زندگی می‌کنند، مقایسه کنند.




غرق شدگی به عنوان تهدید حفاظتی محسوب نمی‌شود


راب رابینسون، عضو جامعه پرنده شناسی بریتانیا، می‌گوید: «به نظر می‌رسد پدیده غرق شدگی در سارها به مراتب بیشتر از توکای سیاه باشد. تفاوت اصلی این دو گونه این است که سارها معمولا به صورت دسته جمعی زندگی می‌کنند. سارهای جوان نیز مرتب در اطراف محل زندگی سرکشی می‌کنند.»

زمانی که سارها به سمت برکه یا چشمه می‌روند تا سیراب شوند، مرتب حرکت کرده و راه را برای یکدیگر سد می‌کنند. رابینسون می‌گوید: «ما فکر می‌کنیم که ماهیت زندگی جمعی سارها است که موجب چنین رفتارهایی از سوی آن‌ها می‌شود.»

غرق شدگی کاملا تصادفی به نظر می‌رسد، اما علت دقیق این پدیده هنوز مشخص نیست. با این حال، موارد غرق شدگی این پرندگان نادر بوده و نیازی نیست تا مردم از کنار گذاشتن آب استخر باغ‌هایشان برای پرندگان جلوگیری کنند.

لاسون می‌گوید: «تمام حرف ما این است که در ماه‌های مه و ژوئن امکاناتی را در استخر تعبیه ببینیم که سارهای جوان بتوانند خود را از طریق آن بیرون بکشند.»



خودکشی، بی‌تجربگی و یا تبعیت از زندگی جمعی؛ علت غرق شدگی سارها دقیقا مشخص نیست

گرچه سارها یکی از پرجمعیت‌ترین پرنده‌های بریتانیا محسوب می‌شوند، اما جمعیت آن‌ها در این کشور در طول 25 سال گذشته حدود 79 درصد کاهش یافته است.

معمای غرق شدن سارهای پدیده‌ای رایج نیست و نمی‌توان در حال حاضر آن را به عنوان تهدیدی اضافی محسوب کرد. با این حال، تیم لاسون از مردم بریتانیا درخواست کرده تا نمونه‌های جدید چنین اتفاقی را به آن‌ها گزارش دهند.


منبع: BBC World
ترجمه: وبسایت فرادید
مترجم: سبحان شکری