در سال 1840 ميلادي ريال در جست و جوي شناسايي اجداد اسبهاي امروزي در حومه لندن و در سال 1870 ميلادي در بستر رودخانه ي ونير در وايومينگ آمريكا ، سنگواره هاي مشابهي به دست آمد كه متعلق به دوران ائوسن ، يعني دومين دوره از دوران سوم زمين شناسي بود ...

پس از بررسي مشخص شد كه اين سنگواره ها متعلق به نخستين اسب موجود بر روي زمين است .
نام علمي ائو هيپوس براي اين سنگواره انتخاب شد .

اين سنگواره به 60 تا 85 ميليون سال پيش بر مي گردد و انتخاب اين نام براي آن به دليل شباهت به روباه يا خرگوش است كه چهار انگشت در اندامهاي حركتي جلويي و سه انگشت در اندام هاي حركتي عقبي داشته و حدود 40 تا 45 سانتي متر قد داشته است . همچنين دندان هاي ان نشان دهنده آن است كه علف خوار بوده و از برگ درختان استفاده مي كرده است . در آن زمان هواي كره زمين گرم و سطح آن باتلاقي بوده و وزن كم حيوان ، امكان زيست در اين شرايط را فراهم مي كرده است.
سنگواره هاي يافت شده در دوره ائوهيپوس كه به آنها اوروهيپوس گفته مي شود بيانگر ايجاد تغييراتي در ساختمان اسب مي باشد كه از آن جمله مي توان افزايش قد چند سانتي متري و وجود دندانهاي آسيا را بيان كرد . علت اين تغييرات بعد از چند ميليون سال را مي توان ناشي از پائين آمدن درجه حرارت ، خشك شدن باتلاق ها و پوشيده شدن زمينها از مرتع دانست.









در اواخر دوره ائوسن ، حيواني در اروپا زندگي مي كرده كه نسل آن زود از ميان رفته و در دوره اوليگوسن اثري از ان نيست . اين حيوان شباهت زيادي به ائوهيپوس داشته و نام اپي هيپوس را به خود گرفته است . كاملاً معلوم نيست كه اسب هاي پيدا شده در دوره هاي بعد ، از نسل اپي هيپوس هستند يا ائوهيپوس ، ولي به هر حال با شروع دوره اوليگوسن نوعي از اسبها از نسل يكي از اين دو حيوان بر روي زمين پيدا شده كه با صراحت مي توان گفت اجداد اسبهاي بعدي بوده اند .


نام اين اسب فروهيپوس است كه پس از تغييراتي كه در آن به وجود آمد ، اسب ميوهيپوس به وجود آمده است .
مزوهيپوس ها به خوبي مي دويده اند و قد آنها به 50 سانتي متر رسيده بود . پس قد آنها به 60 تا 70 سانتي متر افزايش يافت و به خوبي روي يكي از انگشت هاي بيشتر رشد كرده ، تكيه مي كردند ، ولي هنوز انگشت هاي ديگر هم روي زمين تكيه داشتند .در اواخر دوره ميوسن ، اسبي بوجود آمده كه شباهت زيادي به اسب هاي امروزي داشته و مريكيپوس ناميده شد . اين اسب ها فقط بر يكي از انگشتان خود تكيه مي كرده و انگشتان ديگر اسب كوچك شده و به زمين نمي رسيدند ، همچنين قد آن 80 تا 90 سانتي متر بوده است . پيش از تكامل اسب در اين دوره حيواني به نام پاراهيپوس پيدا شده است . در اين دوره قد اسب كوتاه تر بوده و شباهت كمتري به اسب امروزي دارد .پاراهيپوس در دندان هاي خود داراي جوددان و ستاره دنداني بود .


در دوره پيليوسن كه به 10 ميليون سال پيش بر مي گردد حيواني به نام هيپاريون پيدا شده كه خيلي شبيه تك سمان امروزي است . قد هيپاريون از يك متر بيشتر بوده . يك سم در هر يك از اندامهاي حركتي داشته و در آمريكا و اروپا زندگي مي كرده . در همين دوره بلافاصله پس از هيپاريون ، اسب پليوهيپوس به وجود آمده كه به معني واقعي تك سم بوده و با 120 سانتي متر قد ، آغاز عصر اسب را نويد مي دهد . از يك ميليون تا 150 هزار سال پيش دوره پليستوسن شروع و به اتمام رسيده است .
در آغاز اين دوره ، اسب پليوهيپوس و پس از آن اسب پرژوالسكي به شكل واقعي و امروزي پيدا شده است . اين اسب در جنوب سيبري موجود است و با 140 سانتي متر قد تمام ويژگي هاي اسب امروزي را دارد.



منبع:اختصاصی دنیای اسب


لینک:تكامل اسب - سایت جهان اسب