ایران به عنوان سرزمینی با تنوع گسترده آب و هوایی که در مرز ارتباطی قاره*های بزرگ جدا شده از پانگه*آ (تمامی قاره*ها بر اثر حرکت صفحات تشکیل دهنده پوسته زمین، از خشکی بزرگی جدا شده*اند که پانگه*آ نام داشت) قرار گرفته، نه تنها از تنوع زیستی گسترده*ای بهره می*برده است، بلکه همواره به عنوان موطن گونه*های منحصر به فردی شناخته می*شده که متأسفانه بسیاری از آن*ها نتوانسته*اند در مقابل سه دسته عوامل (محیطی، ذاتی و انسانی) منجر به انقراض دوام آورده و امروز خودنمایی کنند.
نگاهی به آثار کشف شده در کشورمان، از بزرگترین کرگدن جهان («ایرانوتروم» که نام سرزمینمان در آن گنجانده شده است) گرفته تا فیل*هایی که بسیار بزرگ*تر از انواع امروزی بوده*اند، از شترمرغ که سیمرغ را حاصل نگاه اسطوره پرورانه به آن دانسته*اند (شترمرغ ساکن فلات ایران مدت*های طولانی است که منقرض شده ولی به تازگی نوع وارداتی آن را به ذهن مردمان بازگردانده است؛ هرچند از جنبه غذایی!) تا ببر و حتی به نوعی شیر ایرانی که با سرنوشت تلخشان تا اندازه بسیاری آشنایی داریم، همه و همه خسارتی را یادآور می*شوند که نه تنها *جبران*شدنی نیست، بلکه به نوعی مایه سرافکندگی گذشتگان بوده و زنهار بزرگی برای حفاظت از ثروت*های موجود خواهد بود؛ به شرطی که نیم نگاهی به گذشته انداخته و در آینده به افق*های بزرگتری بیندیشیم.
گربه پالاس
منبع:تابناک
گوزن زرد ایرانی
روباه شنی
گور ایرانی
شاه روباه
سیاه گوش
مارال
گربه شنی
خرس سیاه بلوچی
جبیر
سمندر لرستان
کوکر طلایی
یوز ایرانی