نمایش نتایج: از 1 به 2 از 2

موضوع: ابزار جراحی

  1. #1
    کاربر ویژه انجمن
    (همکار قدیمی سرپرست کل)

    محل سکونت
    تهران
    نوع حیوان خانگی
    عروس هلندی_شاه طوطی_گربه
    تاریخ عضویت
    Apr 2010
    شماره عضویت
    22

    47 ابزار جراحی

    ابزار برنده جراحی (cutting instruments)


    1- اسکالپل (scalpel):

    رایج ترین ابزار برنده در دست جراح است. اسکالپل های اولیه تیغه های یکپارچه ساده ای بودند که با کند شدن لبه مجددا تیز می شدند. جدیدا دسته اسکالپل هایی با تیغه های جداگانه به بازار آمده که مشکلات ناشی از اسکالپل های قدیمی را مرتفع کرده است. نوع عمومی این دسته اسکالپل ها به نام بارد- پارکر(Bard – Parker) شناخته می شود که در اندازه های مختلف ساخته شده اند. دسته اسکالپل دارای شیارهایی است تا براحتی در دست جراح قرار گیرد. در دامپزشکی دسته اسکالپل های شماره های 3 و 4 به ترتیب در جراحی دامهای کوچک و بزرگ استفاده می شوند. تیغه های اسکالپل در اندازه ها و اشکال مختلف موجود اند:

    • در جراحی دامهای کوچک: شماره های 10، 11، 12، و 15 با دسته اسکالپل شماره 3
    • در جراحی دامهای بزرگ: شماره های 20 ، 21، 22 و 25 با دسته اسکالپل شماره 4

    امتیاز استفاده از تیغه های جراحی یکبار مصرف برندگی یکدست(consistent sharpness) و استریلیتی ضمانت شده آنهاست (عدم نیاز به سترون سازی مجدد در مقایسه با اسکالپل های ساده اولیه). انواع اختصاصی تیغه های جراحی نیز در دامپزشکی وجود دارند مانند Beaver knife مورد مصرف در جراحی چشم، Teat bistoury در جراحی های سرپستانک و tenotomy knife در جراحی های اندام حرکتی.




    2- قیچی (scissors):

    انواع مختلف قیچی برای کاربردهای گوناگون موجود است. رایج ترین قیچی های مورد مصرف در دامپزشکی قیچی های مایو (Mayo) و متز (Metzenbaum) می باشند. قیچی مایو با تیغه های قوی برای برش بافتهای پیوندی ضخیم کاربرد دارد درحالیکه قیچی متز با دسته بلند و تیغه ظریف برای جراحی های ظریف و کندکاری کاربرد دارد. دسته بلند این قیچی ها استفاده آنها را در عمق بافت ها و حفرات بدن ممکن می سازد.



    تقسیم بندی قیچی ها:

    براساس نوع نوک (type of point): برنده- برنده (sharp-sharp)، برنده- کند (sharp-blunt)، کند- کند (blunt-blunt)
    براساس شکل تیغه (blade shape): منحنی (curved) و مستقیم (straight)
    براساس نوع لبه برنده (cutting edge): ساده (plain)، دندانه دار (serrated)
    در هر بسته جراحی (surgical set) باید یک قیچی برای برش نخ بخیه (suture scissors) موجود باشد. چراکه بریدن مداوم نخ بخیه با قیچی ظریف جراحی باعث کند شدن آن میشود. اگر امکانات مالی جراح اجازه خرید یک قیچی اضافه را نمی دهد باید از نوک قیچی جراحی موجود برای بریدن بافت و از نزدیک مفصل قیچی برای بریدن نخ استفاده نمود. قیچی های مخصوص برش سیم (wire cutting scissors) نیز در بسته های جراحی ارتوپدی موجودند.






  2. #2
    کاربر ویژه انجمن
    (همکار قدیمی سرپرست کل)

    محل سکونت
    تهران
    نوع حیوان خانگی
    عروس هلندی_شاه طوطی_گربه
    تاریخ عضویت
    Apr 2010
    شماره عضویت
    22

    پنس ها (forceps)


    پنس ها (forceps)

    براساس مورد مصرف به شرح زیر تقسیم می شوند:

    1- پنس بافت گیر شستی (thumb tissue forceps):

    دارای دو تیغه هست که شبیه استخوان جناغ مرغ (wish bone) در یک نقطه بهم وصل شده و به صورت فنری از هم باز می شوند. این پنس ها دارای کناره های پهن و شیار در وسط می باشند تا براحتی در دست جراح بین انگشتان سبابه و شست قرار گیرند. پنس شستی ساده ترین و رایج ترین پنس های بافت گیر در دست جراح است که دارای اندازه ها، وزن و اشکال مختلف سطوح گیرنده (grasping surface) می باشد. سطوح گیرنده این پنس ها یا هموار (smooth) یا دندانه دار (rat teeth) است. نوع اول برای گرفتن احشا، بافتهای نرم و عروق خونی و نوع دوم که دارای دندانه های ریز یا درشت 2x1 یا 5x4 است، بیشتر برای پوست و بافتهای سخت کاربرد دارد.
    انواع مختلفی از پنس های شستی در جراحی کاربرد دارد:

    الف- پنس پانسمان (dressing forceps):

    داراری دندانه نیستند. آرواره های ظریف، بدون شیار و یا با شیارهای بسیار ظریف دارند. برای گرفتن گاز استریل (تامپون) در حین جراحی کاربرد دارند. چون بدون دندانه هستند به تامپون صدمه نزده و باعث رهاسازی تار و پود تامپون در موضع عمل نمی شوند.

    ب- پنس دباکی (DeBakey forceps):

    پنس شستی ظزیف برای کاربردهای آتروماتیک (atraumatic) می باشند. عموما در جراحی های قلبی- عروقی استفاده می شوند. نوک آرواره این پنس ها دارای شیارهای طولی می باشند (ribbed longitudinally).

    ج- پنس بافت گیر آدسون (Adson tissue forcps):

    رایج ترین پنس شستی مورد استفاده است. دارای دندانه های موش 2x1 ظریف است، بنحوی که با کمترین فشار برروی تیغه ها گیرایی خوبی ایجاد می کند. کاربرد آن در پوست و فشیا (fascia) است.

    د- پنس بافت گیر براون- آدسون (Brown-Adson tissue forceps):

    دارای موارد مصرف بسیار است. پنسی شبیه آدسون است ولی با نوکی متفاوت. این پنس دارای دندانه های ظریف چندتایی در هم رونده (multiple intermeshing fine teeth) می باشد و نوک آن پهن تر بوده و قدرت گیرایی بیشتری دارد. برای بخیه پوست و فشیا استفاده می شود.

    ه- پنس شستی روسی (Russian thumb forceps):

    این پنس نیز برای گرفتن بافت نرم کاربرد دارد ولی چون دارای سطوح گیرنده حلقوی و شیاردار است، از کاربرد کمتری بهره مند است.




    2- پنس های بافت گیر مفصل دار (hinged tissue forceps):
    این پنس ها دارای چند قسمت به شرح زیرمی باشند:
    Tips, jaws, box lock, box lock pin, shank, ratchet, ring handle
    1-2) پر مصرف ترین این پنس ها خونبند (hemostatic forceps) است. پنس خونبند عموما برای گرفتن عروق خونی کاربرد داشته و دارای شیارهای عرضی (یا طولی) در سطح داخلی آرواره هاست.

    انواع پنس خونبند:

    الف- هالستد ظریف(Halsted mosquito):

    پنس هایی است با طول 5/3 تا 5 اینچ که به اشکال منحنی یا مستقیم دیده می شوند. بسیار ظریف بوده و تنها برای کنترل خونریزی های نقطه ای (point bleeders) استفاده می شوند. بعضی از این پنس ها دارای دندان موش 2x1 در نوک پنس می باشند، که از لیز خوردن بافت جلوگیری می کند.

    ب- کلی (Kelly) و کریل (Crile):

    این پنس ها از نظر شکل و کاربرد بسیار شبیه همند. تنها تفاوت آنها گستره شیارهای عرضی در آرواره پنس است. در نوع "کلی" تنها در نیمی از آرواره ها شیار عرضی وجود دارد. کاربرد این دو نوع پنس در خونبندی عروق خونی کوچک وبزرگ می باشد.

    ج- راچستر- کارمالت (Rochester-Carmalt):

    این پنس هابسیار سخت بوده و دارای شیارهای طولی در لبه های گیرنده و چند شیار عرضی در نوک آرواره می باشند. شیارهای طولی عقب کشیدن پنس از روی پایک های عروقی را (پس از لیگاتور زدن) تسهیل میکند. کاربرد این پنس در لیگاتور کردن پایک های عروقی است.
    نکته: در هنگام استفاده از پنس های خونبند برروی عروق خونی یا پایک های عروقی، بدلیل فشار وارده از پنس، بافت عروقی به طرف خارج پهن می شود (spreading effect) . بنابراین باید همزمان با سفت کردن گره لیگاتور، پنس خونبند از روی رگ شل شده و عقب کشیده شود. در غیر اینصورت احتمال بروز خونریزی از رگ مذکور افزایش می یابد.

    د- کوخر (Kocher) یا اشنر (Ochsner):

    این نوع خونبند دارای دندانه های بزرگ 2x1 در نوک می باشد که از لیز خوردن پنس از روی بافت جلوگیری می کند. دارای شیارهای عرضی در کل آرواره می باشد. کاربرد اصلی آن در دستکاری قطعات استخوانی در ترمیم شکستگی ها، برداشت قطعات غضروفی و دستکاری تاندون ها در مفاصل می باشد.

    2-2) پنس آلیس (Allis tissue forceps):

    کاربرد بالایی در جراحی دامپزشکی دارد. سطح گیرایی بافت در این پنس عمود به جهت کشش است. نوک آن دارای دندانه های درهم رونده است که بافت را به خوبی نگه می دارد. این پنس دارای حداکثر قدرت نگهداری بافت (holding power) و حداقل پتانسیل ایجاد صدمه بافتی (trauma) می باشد. کاربرد آن در گرفتن و نگه داشتن بافت های پیوندی سخت، فشیا و بافت هایی است که از بدن بیمار بریده می شوند. از این پنس در پوست و یا ارگان های توخالی استفاده نمی شود.

    3-2) پنس بابکوک (Babcock tissue forceps):

    شبیه پنس آلیس می باشد ولی دندانه ندارد. بیشتر در ارگان های توخالی و بجای بخیه نگهدارنده (stay suture) کاربرد دارد.

    4-2) پنس قائمه (right angle tissue forceps):

    که به نام پنس لیهی (Lahey gallduct forceps) نیز خوانده می شود. این پنس دارای شیارهای طولی در روی آرواره های زاویه قائمه خود می باشد. مورد مصرف زیادی در تشریح ظریف بافت ها (delicate dissection) بخصوص در نواحی غیر قابل دسترس، دارد. کاربردها در جراحی قفسه صدری مانند لوبکتومی ریه (lung lobectomy) و جراحی PDA است.

    5-2)پنس روده بند (Doyen intestinal forceps):

    دارای آرواره های ظریف و کمانی شکل است. زمانی که اولین دندانه پنس بسته شود نوک آرواره ها بهم می رسند. شیارها در آرواره پنس عموما طولی است. دارای 5/6 تا 9 اینچ طول با آرواره های مستقیم یا منحنی است. از موارد مصرف آن رزکسیون روده (intestinal resection) و گاسترکتومی ناقص (partial gastrectomy) است. در این پنس ها بدلیل آرواره های فنری، صدمه ای به دیواره احشا وارد نمی شود (atraumatic grip)

    3- پنس سوسماری (alligator tissue forceps):

    وسیله ای بسیار ظریف با محور بلند و مفصل نزدیک به نوک است که اجازه "ورود و گرفتن" را از طریق یک مجرای باریک و کوچک می دهد. مورد مصرف آن در خارج کردن اجسام خارجی از کانال گوش و در جراحی دیسک بین مهره ای است.

    4- پنس سوزن گیر (needle holder):

    هیچیک از ابزار در بسته جراحی بیشتر از پنس سوزنگیر در معرض فرسایش و سوء استفاده نیست. تنها ابزاری در بسته جراحی است که مستقیما با فلز (سوزن بخیه) سروکار دارد. رایج ترین سوزنگیر مورد استفاده در دامپزشکی نوع مایو هگار (Mayo-Hegar) است که بین 5 تا 12 اینچ طول دارد. اندازه پنس سوزنگیر باید براساس سوزن مصرفی انتخاب شود. اگر برای سوزن بخیه ضخیم از سوزنگیر ظریف استفاده شود، سوزنگیر سریعا صدمه دیده و از کار می افتد. این نوع پنس شبیه پنس خونبند است با این تفاوت ها که:
    آرواره سوزنگیر کوتاه تر و قوی تر است، آرواره سوزنگیر دارای شیارهای عرضی (cross serration) می باشد، سوزنگیر معمولا دارای یک شیار طولی مرکزی در آرواره می باشد.
    نوع دیگر سوزنگیر دارای فنر می باشد مانند نوع ماتیو (Mathiew) که دارای جعبه قفل باز شونده (open box lock) بوده و با فشار دادن قفل و عبور از 2 تا 3 دندانه باز می شوند.
    نوع دیگر سوزنگیر اولسن- هگار (Olsen-Hegar) می باشد که ترکیبی از سوزنگیر و قیچی است. کاربرد اصلی آن در مواردی است که جراح آسیستان ندارد. این سوزنگیر عموما در بافت های سطحی کاربرد دارد و استفاده ناصحیح از آن می تواند در بافتهای عمقی به صدمات بافتی و خونریزی بینجامد. احتمال قطع شدن سهوی نخ بخیه در هنگام استفاده از آن نیز می باشد.

    5- پنس شانگیر (drape holder/towel clamp):

    کاربرد این نوع پنس در اتصال شان به پوست در اطراف موضع عمل است. دارای نوک تیز و منحنی می باشد. بعضی دارای دانه های فلزی (metallic bead) در هر انتها می باشند که از لیز خوردن شان برروی آن جلوگیری می کند. از این ابزار برای نگه داشتن لوله ساکشن (suction tube) و کابل های دستگاه الکتروسرجری (electrosurgical device) نیز استفاده می شود. رایج ترین این پنس ها نوع بک هاوس (Backhaus) است که در اندازه های 5/3 تا 5 اینچ موجود است.

    6- بازکننده ها (retractors):

    کاربرد این پنس ها افزایش دید جراح به بافت ها و ارگان های داخلی است. در واقع این پنس ها با حداقل ترومای بافتی، بافت ها و ارگان های داخلی را بخوبی در معرض دید جراح قرار می دهند. به دو شکل دستی (hand held) و خودکار (self retaining) موجوداند. نوع دستی نوارهایی از استیل است که در انتها پیچ خورده تا براحتی لبه بافت ها را نگه دارد. انتهای این پنس ها قلاب دار (hooked)، منحنی (curved) یا دندانه دار (toothed) است. استفاده از این پنس ها نیاز به وجود آسیستان دارد. پنس های بازکننده خودکار به کمک یک قفل و فنر و یا دندانه های مخصوص باز نگه داشته می شوند و نیازی به حضور آسیستان ندارند. انواع آن عبارتند از: Finochietto و Gelpi و Weitlaner و Balfour







اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
تبلیغات متنی : کیف لپ تاپ