انباشتگی شيردان

[sara_tokli]

انباشتگی شيردان:


انباشتگی شيردان عبارت است از تجمع مواد غذايی در داخل شيردان و عدم انتقال آن به قسمتهای بعدی دستگاه گوارش.
اين بيماری معمولا در اثر مصرف علوفه خشبی کم کيفيت به عنوان تنها غذای دام اتفاق مي افتد که به طور معمول در تغذيه گاوهای پرواری در طول زمستان به کار بسته مي شود.
همچنين دامهايی که از جيره دارای فيبر کم استفاده مي کنند، ممکن است تراشه چوب يا نخهای پرس را بخورند.
توپیهای مويين ممکن است گاهی اوقات در شيردان گوسالهها جمع شوند . تجمع اين مواد غيرقابل هضم در شيردان باعث انسداد در دستگاه گوارش مي شود.
ممکن است پس از تصحيح پيچ خوردگی شيردان، به علت آسيب عصب واگ يا کشيدگی غيرقابل برگشت عضلات شيردان، اتساع شيردان به وجود آيد.

علائم بالينی:


در گاوهای پرواری مبتلا به انباشتگی شيردان، بزرگ شدن شکمبه و شيردان به کندی و در طی چند روز تا چند هفته رخ مي دهد.
اين دامها دچار بی اشتهايی هستند و مدفوعشان کم و سفتتر از حالت طبيعی مي باشند.
دام مبتلا ممکن است بزرگی دو طرفه ناحيه پايينی شکم و بيرون زدگی گودی تهيگاه چپ را نشان دهد و انقباضات شکمبه (از نظر تعداد ) طبيعی يا افزاش مي يابد ولی دارای قدرت کمتری مي باشند و در مراحل بعدی حرکات شکمبه متوقف مي شود.
در اثر پيشرفت بيماری دامها زمين گير مي شوند و با هر نفس ناله مي کنند.
در معاينه مقعدی، شکمبه متسع شده و غالباً کيسه شکمی به طرف ديواره راست بدن کشيده مي شود.


علائم کالبدگشايی:


لاشهها دچار لاغری مفرط هستند ولی دارای شيردان سخت و کاملا متسع مي باشند . شکمبه نيز بزرگ است و در داخل شيردان، اجسام خارجی و يا تومورهايی که باعث انسداد شده است يافت مي شود.


درمان:


درمان عبارت است از اصلاح اختلالات مايعات و الکتروليتی بدن بوسيله سرم تراپی و استفاده از مسهلها و روغن پارافين.
همچنين تجويز متوکلوپراميد به ميزان 30 ميلی گرم به ازای هر کيلو وزن بدن 4 تا 6 بار در روز و به صورت زير جلدی استفاده مي شود ولی در اغلب مواقع به علت تشخيص دير، بهترين پيشنهاد ذبح دام است.