سکوی افتخار سریع*ترین تغییرات ژنتیکی در میان مهره*داران، متعلق به مارها است. جالب این که جدی*ترین رقیب آنها در این راه، غذاای لذیذ و اصلی مارهای یعنی موش*ها هستند.

به نظر می*رسد که خزندگان ترسناک زمین خیلی عجله دارند. اولین تعیین توالی ژنتیک مارها که برای دو گونه پیتون برمه و شاه کبری انجام شده، نشان می*دهند که یکی از سریع*ترین نرخ*های تکامل در بین تمامی مهره*داران، مربوط به آنها است.
می*توان از شکل مارها و علاقه زیاد آنها به غذاهای غیر تکراری و عظیم*الجثه، چنین استنباط کرد که آنها باید به نسبت زمانی که از دیگر مهره*داران جدا شدند، دست*خوش تغییرات تکاملی فراوانی شده باشند. آنها همچنین هر بار که غذا می*خورند، دستخوش نوسانات متابولیکی زیادی می*شوند، و هزاران ژن را پس از هر وعده غذا فعال کرده و سپس دوباره خاموش می*کنند تا به اندام**های داخلی مجال انقباض را در طول دوره*های گرسنگی بدهند.


به گزارش نیوساینتیست، یک متخصص ژنتیک دانشگاه کلرادو در دنور به نام دیوید پولاک، می*گوید: «آنها تغییرات ژنتیکی زیادی را پشت سر گذرانده*اند تا با زندگی به صورت یک لوله سازگار شوند».
وقتی گروه پولاک تقریبا 7500 ژن مار پیتون و کبری را با همتایان آنها در بین مهره*داران مقایسه کرد، دریافت که این نوع مارها تعداد زیاد و غیرعادی از تغییرات تکاملی دارند و حتی موش*ها را در رقابت برای کسب جایگاه بیشترین تغییرات ژنتیکی پشت سر گذاشته*اند. این هم*چنین بدان معنی است که مارها سریع*تر از هر مهر*دار دیگری با شرایط جدید سازگار می‏شوند و احتمالا آخرین مهره*داری خواهند بود که منقرض خواهد شد.


چالاکی تکاملی


خیلی از ژن*هایی که بیشترین تغییرات تکاملی را پشت سر گذاشته*اند، با شکل بدن و رشد اندام*ها، متابولیسم، تولید سم و حس بویایی مرتبطند.

به جای توالی*هایی که ژن*ها را خاموش و روشن می*کردند، خیلی از این تغییرات، در بخش*هایی از ژن*ها انجام شده*اند که پروتئین*ها را رمزگذاری می*کردند. این یافته، تاییدیه*ای بر یک نظریه قدیمی است که می*گوید بیشتر تغییرات تکاملی با تغییر خود ژن ایجاد نمی*شوند، بلکه زمانی رخ می*دهند که این ژن*ها فعال شوند.


به گفته پولاک، احتمالا ژنوم مارها بیش از اندازه مستعد تغییرات ژنتیکی هستند، چون حاوی تعداد زیادی توالی تکراری هستند که امکان تغییر کروموزوم*ها و در نتیجه تکثیر ژن*ها را بیشتر می*کنند. برای مثال، یکی از یافته*های گروه این است که به نظر می*رسد بسیاری از ژن*های مربوط به تولید سم مار کبری از ژن*های تکراری منتج شده*اند که ترشحات لوزالمعده را کنترل می*کنند.


به گفته یکی از زیست*شناسان تکاملی دانشگاه هاروارد به نام اسکات ادواردز، این زیرکی تکاملی می*تواند به مارها توانایی بیشتری در سازگاری با چالش*های آینده بدهند. با این حال او می*افزاید که حتی همین تغییرات تکاملی «سریع» مارها هم، میلیون*ها سال به طول می*انجامد. او می*گوید: «اما این که آنها ان قدر انعطاف پذیر باشند که در برابر تمام چالش*های از دست رفتن زیست بوم و تغییرات آب*و*هوایی هم دوام بیاورند، چیزی است که زمان مشخص می*کند». اینجا دیگر صحبت از یک میلیون سال برای تکامل نیست. این بار باید تنها در چند دهه، با شرایط جدید سازگار شوند.


منبع:خبر آنلاین