ساختار پر در پرندگان


پرها از يك برآمدگی اپيدرمى ساخته شده اند كه نشانگر پوشش خارجى و بال و پر در پرندگان است. آنها خصوصيات برجسته و منحصر كننده رده پرندگان زنده ، مى باشند. ديگر theropoda ( گروهی از دایناسورها) همچنين داراى پر هستند.

پرها اندامهاى تشكيل شده پيچيده اى در مهره داران هستند: اندام هاى پوششى integumentary appendages كه به وسيله تكثير سلولهاى اپيدرمى يا لايه خارجى پوست كه از پروتئين كراتين تشكيل شده اند. بتا كراتين در پرها ، منقارها ، ناخن ها ، فلسها ، صدفها و در خزندگان وجود دارد. اين پروتئين باندهاى هيدروژن داخل صفحات بتا را ترك كرده و با يك پيچش بيشتر و صليبى شكل در پلهاى عرضى دى سولفيدى يك ساختار يكنواخت و سخت تر از آلفا كراتين كه در مو ها ، شاخ و سم پستانداران است ، توليد كرده.

پرها پرندگان را در برابر آب و دماى سرد عايق بندى مى كند. منحصرا پرها در بالها و دم نقش مهمى را براى كنترل در پرواز برعهده دارند. بعلاوه ، پرها بسيار سبك هستند ، پرو بال پرندگان در بال ها 2 يا 3 برابر بيشتر از استخوان بندى آنها ست ، بنابراين بيشتر استخوان ها توخالى و تشكيل شده از كيسه هاى هوايى هستند. الگوى رنگى براى استتار عليه صيادان در رفتار پرندگان و جستجو صيادان براى غذا است. درباره ماهى ها ، رنگ هاى بالا و پائين ممكن است براى صيادان در هنگام پرواز متفاوت باشد.

تفاوت هاى چشمگيرى در الگوى پرها و رنگ آن در دیمورفيسم جنسى در بيشتر گونه ها قابل توجيه نيست.

2 نوع اصلى پر داريم : vaned feather كه قسمت بيرونى بدن را مى پوشاند و down feather كه در قسمت هاى زيرين پرهاى vaned قرار دارند. پرهاى پنوسئوس pennuceous جزء پر هاى vaned هستند. همچنين contour feather هم ناميده مى شوند. پرهاى پنوسئوس در بالها و شاهپر دم كه پرهاى پروازى در دم است ، وجود دارند. شكل معمولى پرهاى vaned از يك ساقه اصلى به نام راكيس ساخته شده است . راكيس به شاخه ها و يا قلابهايى جوش خورده است. اين قلابها و شاخه ها ريشك نام دارند. ريشك ها داراى پايه هايى به نام ريشچه هستند كه اتصال صليبى دارند. كرك پرها به خاطر كمبود ريشچه ايجاد مى شوند. بنابراين ريشك ها آزادانه به هر طرف شناورند. آنها عمل عايق بندى حرارتى را به خوبى انجام مى دهند. در قسمت ساقه پر ، راكيس به يك لوله توخالى به نام كالاموس تبديل شده است. كه درون فوليكول پوست قرار گرفته است. ساختار dyck باعث ايجاد رنگهاى آبى و سبز در طوطى ها مى شود. كه اين ساختار بيشتر ناشى از يك پروتئين مناسب در خود پر است تا پيگمان ها ، كه قبلا به اثر تين دايل tyndall effect شناخته شده است.

پرها گاهى در زمان پر ريزى جاى خود را با پرهاى جديد عوض مى كنند و از همان قسمت قبلى پرهاى جديد رشد مى كنند. بعضى از پرندگان به طور مكرر پودرى از پرهاى خود توليد مى كنند ، كه به صورت ذرات ريز منظم در انتهاى ريشك ها ديده مى شوند. اين ذرات پودر مانند بر روى بدن پرنده پاشيده شده است و عمل ناتراوا سازى را در پرندگان باعث مى شود. بيشتر پرندگان آبزى اين پودر را توليد مى كنند.همچنين پرندگان باتلاقى براى رها يافتن از بوى بد از پراكنده كردن چربى بر روى پرهايشان استفاده مى كنند.

بريستل ها bristles سخت و خشن هستند ، پرهاى مخروطى به وسيله يك راكيس بزرگ اما با قلابهاى كم ايجاد شده اند ، rictatl bristles ، پرهاى اطراف چشم و منقار هستند. كه عمل آنها مانند تقويت قدرت بينايى و ارتعاشات در پستانداران است.






منبع:کویرها و بیابان های ایران