منطقه حفاظت شده چهارباغ


نام انگلیسی : Chahar-bagh protected areaنام فارسی : منطقه حفاظت شده چهارباغ


منطقه حفاظت شده چهارباغ در موقعیت جغرافیایی N3616 E5111 در استان گیلان واقع است.


منطقه حفاظت شده چهار باغ در حوالي منطقه سياه بيشه در كيلومتر 90 محور كرج ـ چالوس واقع است. منطقه جنگلي چهار باغ با مساحتي بالغ بر 19 هزار هكتار كه شامل اكوسيستمي جنگلي كوهستاني و رودخانه*اي و در برگيرنده روستاهاي زيادي از جمله دلير، ايلت، مچر، نوكرس، واسپول، دزماكوي، كيجان، انگورن، چهار باغ، پولاد كوه و است.


همچنين داراي گون*هاي جانوري از جمله پازن (كل و بز)، خرس، پلنگ، مرال، شوكا، روباه، گرگ، خوك، كب دري، كبك معمولي، عقاب طلايي، است و از نظر زيست محيطي از اهميت فراواني برخوردار است. در اين منطقه 2 محيط*بان وظيفه حفاظت و حراست از مواهب طبيعي و محيط زيست را عهده دار هستند.
اين منطقه با مساحت 19482 هكتار كه در استان مازندران قرار دارد در سال 1380 تحت حفاظت قرار گرفت.داراي اقليم نيمه مرطوب سرد است منطقه اي است كاملاً كوهستاني با دره هاي عميق و پر آب ،جنگلهاي نيمه انبوه و كم نظير هيركاني و مراتع ييلاقي چهار باغ در غرب منطقه حفاظت شده البرز مركزي قرار دارد و رودخانه هاي چالوس ،مكا رود و انگوران در آن جار ي هستند

گونه هاي اصلي جانوري منطقه عبارتند از: مرال،شوكا،خرس قهوه اي ،پلنگ ،گراز،بز و پازن،گربه جنگلي،گرگ،تشي،روباه معمولي،شغال،سمور جنگلي،كبوتر جنگلي،جي جاغ،انواع سنگ چشم،انواع سارگپه و عقاب جنگلي و جود تنوع زيستي بالا جنگلهاي كم نظير هيركاني ،گونه هاي باارزش شوكا و مرال زمينه فعاليتهاي علمي را در منطقه فراهم آورده است.

تاریخ تاسیس منطقه از ابتدا تاکنون : از سال 1380

موقعیت عمومی منطقه : در مسیر جاده چالوس - تهران ( جاده کندوان )

وسعت منطقه : 19482 هکتار

ویژگی و سیمای عمومی منطقه( شامل وضعیت توپوگرافی , چشم انداز, پو شش گیاهی وگونه های شاخص گیاهی , وضعیت عمومی حیات وحش و گونه های شاخص و کریدورها )
بصورت اراضی جنگلی و نیمه جنگلی ، و حد نهائی محدوده جنگلی

جاذبه های اکوتوریستی : اراضی جنگلی و در مسیر جاده ارتباطی جاده کندوان و چشم انداز جالب توجه

وضعیت عمومی اقتصادی اجتماعی : جوامع محلی و سکونت گاههای روستائی و معیشت دامداری کشاورزی

تعارضات مهم منطقه : تجاوز به عرصه و تخریب اراضی منابع ملی ، چرای دام


















منبع:کویرها و بیابان های ایران