نمایش نتایج: از 1 به 2 از 2
  1. #1
    مدیر انجمن طبیعت و حیات وحش
    مدیر سایت گالری عکس

    محل سکونت
    تهران
    نوع حیوان خانگی
    ماهی
    تاریخ عضویت
    Oct 2012
    شماره عضویت
    10572

    8 فرستادن میمون به فضا چه سودی برای کشور دارد؟؟




    فرستادن میمون به فضا چه سودی برای کشور دارد؟

    دانش > فناوری - با پیوستن «سازمان فضایی ایران» به معاونت اجرایی ریاست*جمهوری، وقتش رسیده که در راهبردها و اولویت*بندی بر سر ‏ماموریت*های سرنشین*دار و بدون سرنشین تجدیدنظر شود.‏
    عباس خاراباف*: سال گذشته در آخرین ماه*های عمر دولت دهم، میمون فضانورد ایرانی با کاوشگر پیشگام به سوی فضا پرتاب شد ‏تا شاید یکی از خبرسازترین اتفاقات فضایی کشور رخ دهد. حرف و حدیث*ها درباره میمونی که به گفته مسئولان سازمان فضایی به ‏ارتفاع 120 کیلومتری از سطح زمین رفته و سالم بازگشته بود، آنقدر زیاد بود که توجه همه را از اصل ماجرا کمی منحرف کرد. در ‏محافل عمومی گاهی شادی از پرتاب میمون به فضا توسط مهندسان فضایی کشورمان دیده می*شد و گاهی تمسخر بر اساس ‏شبهه*ای که آن خال گوشتی معروف در درستی اخبار ایجاد کرده بود. در میان این کش و قوس اما در بین افراد جدی در امر ‏هوا*فضا و فناوری فضایی این پرسش مطرح بود که پرتاب یک میمون به ارتفاع 120 کیلومتری چه سودی برای مردم و کشور در ‏پی دارد؟


    شکست در پروژه*های فضایی معنی ندارد


    در زمینه توسعه علوم و فناوری، شکست معنی ندارد و حوادث فضایی عمدتا تجربیات جدیدی هستند که سابقه قبلی از آنها در ‏کشور نبوده و امکان انتقال یا اکتساب آنها از خارج نیز وجود نداشته است. بنابراین حتی اگر تصور کنیم پرتاب میمون فضانورد ‏ایرانی با راکت کاوشی با عدم موفقیت روبرو شده باشد، نباید آن را شکست نامید. به این ترتیب اگر فرض کنیم هدف گذاری ‏سازمان فضایی در پرتاب میمون به فضا درست بوده باشد، انتظار می*رود این سازمان از بیان تجربیاتی که در راستای عدم موفقیتش ‏در بعضی زمینه*ها بدست آورده هراسی نداشته باشد.‏


    این در حالی است که پیش از این در سال 1390 اعلام شده بود که نخستین میمون ایرانی در واپسین روزهای تابستان همان سال ‏با کاوشگر-5 پرتاب خواهد شد. اتفاقی که به ظاهر رخ نداد، اما چند روز بعد خبرگزاری*ها و رسانه*های خارجی از پرتاب ناموفق ‏سازمان فضایی ایران برای اعزام نخستین میمون به فضا خبر دادند. البته این اخبار بعدها توسط سرپرست وقت سازمان فضایی ‏تکذیب شد.‏


    پس از این اتفاقات و با اعلام خبر پرتاب کاوشگر پیشگام و تصاویر منتشر شده از آن میمون خالدار، بعضی از رسانه*های خارجی ‏حدس زدند که تصویر میمون خالدار مربوط به پرتاب ناموفق تابستان سال 1390 باشد.‏


    نکته جذاب این ماجراها این است که سازمان فضایی هرگز نخواست یا نتوانست برای مردم استدلال کند حتی اگر عدم موفقیتی هم ‏در کار بوده، که نیست، شکست محسوب نمی*شود. همین رفتار سازمان فضایی در تصمیم*گیری*های عجولانه بعد از اخبار و شایعات ‏این ابهام را تقویت کرد که پرتاب میمون به فضا در آخرین ماه*های دولت دهم، اهداف تبلیغات ***** را دنبال می*کند و نه توسعه ‏فناوری فضایی!‏


    اصل ماجرا فراموش نشود


    پرتاب موجود زنده به فضا و تمام تلاش*هایی که در راستای آن انجام می*شود، از طرف سازمان فضایی ایران به عنوان نخستین گام*ها ‏برای تحقق بخشیدن به پرتاب نخستین فضانورد ایرانی توسط فناوری ایرانی به فضا در سال*های نه چندان دور آتی اعلام شده است. ‏در این صورت اصل ماجرا این نیست که میمون به فضا پرتاب شد یا نه؟ سالم برگشت یا نه؟ با سوخت جامد پرتاب شد یا با سوخت ‏مایع؟ بعد از میمون خرگوش پرتاب می*شود یا گربه؟؛ اصل ماجرا این است که آیا انجام پروژه*های فضایی سرنشین*دار و صرف ‏بودجه*های کلان در این زمینه به صلاح کشور و مردم است یا نه؟ کارشناسان و منتقدان بسیاری وجود دارند که این برنامه سازمان ‏فضایی را مورد انتقاد قرار داده و اعتقاد دارند چنین پروژه*هایی به جز صرف هزینه*های کلان در این شرایط نامساعد اقتصادی، ‏سودی برای مردم و کشور ندارد. ‏


    پرتاب میمون، آری یا نه؟


    بعضی از کارشناسان معتقدند اگر واقعا قصد تبدیل شدن به کشوری با توان فرستادن انسان به فضا را داریم، مشخصا برای پرتاب ‏انسان به فضا به تجربیاتی نیاز داریم که حدود نیم*قرن پیش توسط کشورهای قدرتمند فضایی به دست آمده است. روشن است که ‏تمامی تجربیات حاصل از پرتاب حیوانات به فضا به راحتی از طریق منابع علمی در دسترس است. با این حال در صورتی که روابط ‏بین*المللی روند مثبتی را در پیش بگیرند، حتی به راحتی می*توان از کشورهای دیگر خواست تا جزییات بیشتری از تجربیات خود را ‏حتی در زمینه پرتاب انسان به فضا، به صورت قانونی در اختیار کشورمان قرار دهند. ‏


    در حالی که مسئولان سازمان فضایی انگیزه اصلی پرتاب موجودات زنده به فضا توسط راکت*های کاوش بومی را رشد و توسعه علوم ‏مرتبط با فضا به*ویژه علوم زیستی فضایی اعلام می*کنند، باید دید که آیا توسعه علوم زیستی فضایی تنها با پرتاب کرم، لاک*پشت، ‏میمون، گربه و خرگوش امکان پذیر است یا سازمان فضایی تنها می*خواهد همانند آمریکا و شوروی در زمان جنگ سرد جلو بودن ‏خود را در مسابقه*ای که خود ایجاد کرده نشان دهد. ‏


    کدام روش بهتر است؟


    در توسعه فناوری*های فضایی، کشورهای پیشرفته دنیا پس از شوروی و آمریکا دو روش را در پیش گرفتند. از طرفی کشوری مثل ‏چین با صرف هزینه*های بالا برای طی کردن مراحل زیرساختی پرتاب انسان به فضا و راه*اندازی ایستگاه فضایی که بسیار هزینه*بر ‏بوده امروز خود را به سطح آمریکا و روسیه رسانده است. از طرف دیگر مدل اروپایی و توسعه کاربردهای مداری ابتدا در سازمان ‏فضایی اروپا آغاز شد و هند و برزیل هم همین روش را طی کردند تا اکنون تبدیل به کشورهایی شده*اند که دانش پرتاب ماهواره*ای ‏خود را صادر می*کنند (برای کشور*های دیگر از جمله ایران ماهواره در مدار قرار می*دهند.) این روش توسعه در حال حاضر منجر به ‏تشکیل سازمان فضایی اروپا شده که هر چند خودش هنوز حتی یک انسان هم به فضا نفرستاده، اما ماهواره*هایش در مدار ‏سیاره*های منظومه شمسی درحال کاوش*های بنیادی عصر فضا هستند. این روش دوم هم البته نیاز به صرف هزینه*های بالایی دارد ‏اما دیگر مثل قرار دادن همه تخم*مرغ*ها در یک سبد نیست. ‏


    به نظر باید بیشتر بررسی شود تا ببینیم کدام یک از کارها به صلاح کشور است، فرستادن انسان به فضا یا در دست گرفتن بازار ‏پرتاب ماهواره*های تجاری و راهبردی (حداقل برای کشورهای منطقه)؟ آیا کشورهای پیشرفته اروپایی که در پرتاب ماهواره*های ‏تجاری و راهبردی پیشقدم هستند، نمی*توانستند انسان به فضا پرتاب کنند و چرا در این راه گامی بر*نداشته*اند؟ روشن است سایر ‏کشورهای قدرتمند و پیشرفته بدون پرتاب انسان به فضا در بسیاری از زمینه*ها پیشرفت قابل توجهی داشته*اند و نباید پیشرفت در ‏سایر زمینه*های علم و فناوری را وابسته به این موضوع دانست. اما باز هم مهم*ترین رقیب برنامه فضایی ایران کشورهای پیشرفته ‏نیستند. ‏


    رویگردانی از پروژه*های سرنشین*دار


    منتقدین به برنامه ارسال انسان به فضا معتقدند رواج رویکرد اقتصادی به فضا موجب رویگردانی کشورها از پیگیری برنامه*های ‏سرنشین*دار و تمایل به دیگر پروژه*های فضایی شده است. اینها همه در حالی است که کشورمان به شدت به ماهواره*های مخابراتی ‏برای پوشش تلویزیونی، ارتباطات تلفن ثابت و موبایل، اینترنت و... نیاز پیدا کرده است. علاوه بر این محصول نهایی به دست آمده در ‏پروژه*های دیگر فضایی را می*توان در گستره وسیعی از کاربردها که مواردی چون کشاورزی، راه و شهرسازی، اکتشاف معادن، ‏کنترل منابع، هواشناسی، پیش*بینی و کنترل حوادث طبیعی را نیز شامل می*شود، استفاده کرد. بدین ترتیب بسیاری کارشناسان ‏پیگیری برنامه ارسال انسان به فضا را بنا به دلایل ذکر شده ***** دانسته و پیگیری پروژه*ای را که طبق برآورد برخی دانشگاه*های ‏کشور به 14 سال زمان و 14 میلیارد بودجه نیاز دارد به صلاح کشور نمی*دانند.‏


    *کارشناس مهندسی هوافضا

    منبع:خبر آنلاین
    همیشه و در همه حال به طبیعت احترام بگذاریم و حق زندگی برای حیوانات را هم محترم بشماریم​



  2. #2
    کاربر عالی

    محل سکونت
    لاهیجان ( آبادان )و شیراز
    نوع حیوان خانگی
    کاسکو.عروس هلندی.سگ
    تاریخ عضویت
    Aug 2012
    شماره عضویت
    9830
    میمونه چه ژستی گرفته میخواد بره فضا

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)

موضوعات مشابه

  1. سوالات مهم مربوط به همستر و پاسخ انها
    توسط Black_Heart در انجمن همستر
    پاسخ: 8
    آخرين نوشته: 10th June 2019, 01:50 PM
  2. واگذاری همستر سوری
    توسط shadi.a در انجمن آرشیو واگذاری رایگان حیوانات خانگی
    پاسخ: 1
    آخرين نوشته: 9th June 2013, 12:27 PM
  3. اسب و سوارکاري در ايران باستان
    توسط Black_Heart در انجمن مقالات متفرقه اسب ها
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 23rd August 2011, 01:51 PM
  4. سوارکاری در تابستان . باید ها و نباید ها
    توسط hsoonheb در انجمن اصول تغذیه و نگهداری اسب
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 12th April 2011, 10:57 AM
  5. انتخاب قفس مناسب برای همستر سوری خود (ترجمه)
    توسط Black_Heart در انجمن مقالات ترجمه شده
    پاسخ: 0
    آخرين نوشته: 9th September 2010, 09:05 PM

مجوز های ارسال و ویرایش

  • شما نمیتوانید موضوع جدیدی ارسال کنید
  • شما امکان ارسال پاسخ را ندارید
  • شما نمیتوانید فایل پیوست کنید.
  • شما نمیتوانید پست های خود را ویرایش کنید
  •  
تبلیغات متنی : کیف لپ تاپ