آنها را نکشید! هیچ کس به آنها محبت نمی کند (درباره موش ها)

[NoVA_S]

آنها را نکشید! هیچ کس به آنها محبت نمی*کند (درباره موش*ها) - شهرام امیری شریفی

گوسفندی که تاییدیه دامپزشکی ندارد را به ضمانت چو بدار، سالم*ترین می پنداریم، آب آلوده می*خوریم، خون گوسفند قربانی را با دست به قالپاق و پلاک ماشین جدید می مالیم تا از گزند بلایا دور باشیم/در ایران اما موش هم ردیف طاعون و وباست و اگر سفید باشد هم ردیف آزمایش و تشریح...




شهری را مجسم کنید که شهروندانش عادت دارند از پنجره منازلشان آجر و سنگ به پایین پرتاب کنند. آمار سرهای شکسته مردمان شهر را مجسم کنید. عکس العمل شما هنگامی که ببینید مقامات چنین شهری آجر را به عنوان وسیله سرشکستگی شهر شماتت میکنند چیست؟ و هنگامی که برای مبارزه با آجر وقت و مالشان را هزینه کنند چه؟
موذی، ولگرد، شهری
مردم و مسوولان شهر آنها را موذی و ولگرد نام گذاشته اند؛ در صورتی* که آنها نه اهل تفریح و ولگردیند و نه نیت موذیانه دارند. حیواناتی که شهر را با ما شریکند: حیوانات شهری. حیوانات شهری تنها به {اقتضای} طبیعتشان عمل میکنند، طبیعتی که خالق در وجودشان به ودیعه نهاده؛ همان طبیعتی که در وجود طاووس خوش پر و بال و آهوی خوش خط و خال نیز.
موش*های کثیف، آدمهای تمیز
آدمهای تمیز تهرانی روزی ۶۰ تن زباله در جوی*های آب میریزند. موش*های کثیف بخشی از آن را که طبیعتا" قابل خوردن است به عنوان غذا مصرف میکنند. موشهای کثیف برای خوردن کلّه و پاچه طراحی* نشده اند، آدم*های تمیز هم برای خوردن کاهو و همبرگر و پیتزایی که به جوی آب سپرده شده. دانشمندان معتقدند بطری نوشیدنی پی وی سی و پلاستیک پفک و چیپس صدها سال در طبیعت باقی* می**مانند. آنها موشها را بسیار کثیف میدانند. پزشکان داروهای آدمها را روی موش*ها آزمایش میکنند. همبرگر، موش و بطری در دستان آدمها تمیز محسوب میشوند و در جوی آب کثیف. موشها بازیافت نمیشوند، بطریها تجزیه!
"یک، جلوش تا بی* نهایت صفرها… "
یک عدد یک همراه با یازده عدد صفر. ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ ریال هزینه سالانه مبارزه با موش*های تهران، یعنی* ده میلیارد تومان از مالیات آدمهای تمیز برای میهمانان چابک جوی*های آب تهران، که جمعیتشان ۶ الی ۱۰ برابر جمعیت نفوس بر آورد شده. یعنی* یک مبارزه بی* حاصل.
یک زوج موش خوشبخت در شرایط مناسب (بخوانید در جوی*های شهر ما) بعد از ۱۹ الی ۲۱ روز با توجه به شرایط و دمای محیط صاحب خانواده*ای با ۶ الی ۸ فرزند یک و نیم سانتیمتری میشوند. فرزندانی که فقط ۳ یا ۴ هفته بعد قابلیت تشکیل خانواده دارند و بعد از ۱۹ الی ۲۱ روز.... طول عمر اعضای خانواده حدود ۲ سال است. مادر خانواده ۲۴ ساعت بعد از زایمان قابلیت بارداری مجدد دارد. با احتساب ۷ روز مرخصی زایمان، زوج خوشبخت درست در میانه عمر یعنی* جشن تولد یک سالگی، به شرط تامین غذا، خانواده*ای خواهند داشت بالغ بر ۲۵ میلیون فرزند، نوه و نتیجه! خانواده*ای که در مجاری شگفت انگیز زیرزمینی زندگی* میکنند و بی* شک حد اقل یک زوجشان از هر سم و تله مهلکی خواهند گریخت. زوجی که یک سال بعد ۲۵ میلیون...، که ۱۰ میلیارد تومان...!
کمیت موش، کیفیت mouse
این فقط خودروی خارجی* نیست که در مقایسه کیفی گوی سبقت از نمونه داخلی* ربوده باشد، هرچند که در تولید کمی نمونه داخلی* رکورد دار باشیم. در اروپا و آمریکا، قیمت هر جفت موش به عنوان حیوان خانگی بین ۴۰ تا ۱۰۰ است و در هر پت شاپی قابل تهیه. از نظر هوش در حدی است که به شنیدن اسمش واکنش نشان میدهد و به خوبی* دست آموز میشود. در قفسهای بسیار شیک و پر از وسایل بازی زندگی* می کند محیط زیست را آلوده نمی کند و برای تفریح تکثیر میشود.
در شبه قاره هند گاه مورد پرستش قرار می*گیرد و از در و دیوار معابدی که برایش ساخته اند بالا میرود. غذای پیشکش آدمها را می*خورد و هیچ کس توان چپ نگاه کردن به او را ندارد .
در افریقا شرایط کمی* متفاوت است . برخی* قبایل آنها را شکار می کنند و از آن سوپ موش آب پز یا کباب موش تهیه می کنند. در آسیای جنوب شرقی* نیز مثل هر جنبنده دیگری، برای خوراک موش دستور*های مختلف آماده سازی و طبخ موش وجود دارد.
در ایران اما موش هم ردیف طاعون و وباست و اگر سفید باشد هم ردیف آزمایش و تشریح. مردم بعد از گذشت سالها از ریشه کن شدن وبا، از آب لوله کشی* به وبا مبتلا میشوند و موش*ها چه شهری و چه آزمایشگاهی، عاقبتی جز مرگ دردناک ندارند.
انسان، حیوان، طبابت
می* گویند حیوانات ناقل بیماری هستند و از میان آنها، موش و سگ و گربه از سایرین ناقل تر! طاعون و وبا، کیست هیداتید و هاری و توکسوپلاسموز برای موش، سگ و گربه اسطوره هایی غیر قابل تغییر شده اند و ما فراموش می*کنیم که تمام بیماری*های انسانی‎مان با انسانهای دیگر مشترک است؛ از سرما خوردگی و طاعون و وبا... تا ایدز! از ماسک استفاده نمی*کنیم، با دست نشسته غذا می*خوریم، گوسفندی که تاییدیه دامپزشکی ندارد را به ضمانت چو بدار، سالم*ترین می پنداریم، آب آلوده می*خوریم، خون گوسفند قربانی را با دست به قالپاق و پلاک ماشین جدید می مالیم تا از گزند بلایا دور باشیم و حتی گاه سرنگ مشترک استفاده می*کنیم! اگر بشنویم این اعمال روزمره در انتقال بیماری*های اسطوره*ای منتسب به حیوانات موثرتر است فقط لبخند می*زنیم ولی* به هنگام کشتار سگ و موش و گربه همگی* تخصص و توجیهات علمی* آنچنانی داریم. به این گونه حیوانات شهری را می کشیم و بدون توجه به اینکه نباید به چو بدار گوسفند زنده فروش کنار اتوبان اطمینان کرد، بیماری*های گوشت گوسفندانش را نیز به همان حیوانات منسوب می*کنیم. آنفلوانزای پرندگان، خوکی و بزی می سازیم و آنفلوانزای انسانی* را فراموش می*کنیم. بدون توجه به اینکه در کشور*های مسلمان خوک مصرف خوراکی ندارد، هنوز عامل انتقال آن را خوک میدانیم نه رعایت بهداشت انسانی*.
سوسک ها، موش ها، حق حیات
موش*ها به لحاظ شباهت ژنتیکی در آزمایشگاه ها پیش مرگ ما میشوند و در جوی*های آب، قربانی اشتباهات ما، بدون اینکه بدانیم اگر در شرایط کنونی در این شهر موشی نباشد، سوسکها چه خواهند کرد. بدون اینکه ذرّه*ای توجه داشته باشیم به سوسکها و مگس*ها که در منزلمان منزلی دارند بس آلوده تر از جوی های آب؛ و صد البته بدون اینکه لحظه*ای فکر کنیم که آفریدگار موش و طاووس یکی* است و هر دو را حقی* برای زندگی* داده. در احکام مراجع تقلید کشتن جانوران مضر، در صورتی* مجاز دانسته شده که راه دیگری برای دفع آنها نباشد و واضح است که چنین کشتنی حداقل دو شرط دارد: اول اینکه ضرر حیوان برای انسان ثابت شود و دوم اینکه راه دیگری برای دفع نباشد. آزار هیچ حیوانی هم ولو مضر جایز نیست. حیوانات شهری حق حیات دارند، اما به تعداد قابل تحمل. هر حیوانی در صورت ازدیاد غیر قابل کنترل، انگل نام می*گیرد و انگل نیازمند مبارزه است، ولی* دلیل تبدیل موش*های شهری به انگل، اشتباهات واضح انسانی* است.
اشتباهات ما، کشتار آنها
افتادن و شکستن تنگ ماهی* قرمز، کلیشه*ای است که در بسیاری از فیلم*های ایرانی* تکرار شده، کلیشه*ای که حاکی از اضطراب یا شنیدن خبری است بد. بالا و پایین پریدن ماهی* قرمز در میان شیشه خرده*ها مادام که هنرپیشه فیلم طبق فیلمنامه به دادش برسد برای سازنده احتمالاً صحنه*ای است که چندین بار برداشت شده تا اثرگذارتر باشد. فیلم آرواره ها، کوسه*های سفید را جنایتکارانی تصویر کرده که بی* دلیل به انسان*ها حمله می کنند و پاره پاره کردن انسان تفریح آنهاست. ژورنال*ها همواره کوسه را درنده خوی دریاها تبلیغ کرده اند و گروه*های معدوم سازی کوسه تحت عنوان ایمن سازی دریا تشکیل میشود بدون اینکه اعلام شود آمار مرگ و میر سالانه توسط حمله کوسه سفید در جهان به عدد ۷ محدود میشود. این در حالیست که سالانه بالغ بر ده هزار نفر به دلیل شوک آنافیلاکتیک حاصل از گزش زنبور جان خود را از دست میدهند. خفاش*ها را خون آشام میدانیم در حالی* که همین موش*های پرنده، روزانه چندین تن حشره را شکار می کنند و اگر نباشند، حشرات غوغایی خواهند کرد. گرگ را در طبیعت وحشی میدانیم و برای بریدن سرش جایزه میدهیم، ولی* به سگ*های اهلی خون می خورانیم که....
در این بین متاسفانه برخی* گروه*های طرفدار حیوانات نیز دلیل تعداد اندک و برای اثر گزاری بر مردم، بجای برخورد با باور*های اشتباه مردم گاه با اخبار ژورنالیستی نفت بر آتش میریزند و اطمینان مردم را از حامیان واقعی حیوانات سلب می کنند. زمانی* که از بام خانه*ها صدای غار غار بلند است تبلیغ می کنند که در تهران کلاغی دیده نمی*شود. در نمایشگاه کتاب میخوانیم در تهران دیگر پرستویی وجود ندارد. در اخبار می*گویند گنجشک رفت، قمری رفت و اخیرا پروانه هم رفت. اما مردمی که میدانند پرستو کوچ رو است یا پروانه از اوایل بهار تا اواخر پائیز به شکل پروانه دیده فعالیت دارد چه فکر خواهند کرد؟
شاید بهتر باشد بجای این اخبار، مردم بدانند در قلب تهران چرا موش زیاد است و چگونه کشته میشود. بدانند که سگ*ها و گربه*ها چگونه اتلاف میشوند و شاید بهتر باشد مسوولان به جای ترساندن مردم از حیوانات شهری، راه صحیح زندگی* در کنار آنها را آموزش دهند. مردم در فیلم*های راز بقا دیده اند که مجری فیلم به شیر*های در حال غذا خوردن نزدیک میشود و با صدای دست او، آنها به چندین متر دورتر میروند تا مجری طعمه آنها را به تصویر بکشد و شاید بد نباشد مردم خطرات ژورنالیستی حیوانات شهری را با رفتار سلطان حیوانات مقایسه کنند. بهتر است آموزش دهیم به دلیل خطرات انسان، حیوانات ترس بیشتری از او دارند.
اغراق و راه حل بی* حاصل
گاه ترس*های شایع انسانی*(فوبیا) در نشریات و خبرها منتشر میشوند. ترس از ارتفاع، ترس از آب، ترس از فضای بسته و ترس از حیوانات. این ترس*ها عمدتاً راه حل*های منطقی* و روانشناسانه دارند اما در یک مورد و فقط همین یک مورد راه حل غریب است: ترس از حیوانات. تا به حال کسی* برای آرامش همسرش اقدام به نابود کردن آسانسور، هواپیما و پرتگاه نکرده، اما به ترس از حیوانات که میرسیم، همواره کشتن تجویز میشود. کشتنی که تا کنون موفق نبوده و صحنه*های زننده نیز ایجاد کرده، و صد البته خوش شانسیم که کسی* از درخت و بوته نمیترسد. خطر موش، سگ و گربه نیز کم و بیش چنین است اینکه کدام موش جرات کرده به انسانی* نزدیک شود و باعث گزش و بیماری و ترس او شود کمی* مبهم مینماید و برای جلوگیری از این خطرات شاید بهتر باشد افراد کنجکاو را از دست کردن در لانه موش بر هزار داریم و برخی* را از سنگ پرانی به سگ و گربه. درمان این افراد هزینه بسیار کم تری خواهد داشت.
ک مثل کپل...
ارگان*های مسوول تا کنون به چندین روش اقدام به اتلاف حیوانات شهری کرده اند. از تیر اندازی تا تله گذاری و مسموم کردن آنها توسط کارمندان مربوطه. روشهایی که نتیجه*ای نداشته یا نتیجه حاصل اندک بوده. روش*هایی* که مجریان آن در کودکی احتمالاً با مدرسه موش*ها سرگرم می*شدند و امروز برای سرگرمی کودکانشان انیمیشن راتاتویی موش سر آشپز نمایش میدهند و بی*شک در قبال کار روزانه*شان توضیح قابل پذیرشی برای کودک نخواهند داشت.
روش های غیر انسانی* و مضر
از یکی* دو دهه قبل تا کنون برای اتلاف حیوانات شهری روش*ها و وسایل مختلفی* به کار گرفته شده:
- تله*های کشنده فنری: این دام*ها با ضربه منجر به اتلاف جوندگان کوچک میشوند. برای شارژ و کار گزاری مجدد نیازمند تماس دست و شارژ فنر برای عمل مجدد هستند. اجساد متلاشی شده به این روش خود آلوده کننده محیط بوده و در صورت عدم جمع آوری به موقع، توسط سایر جانوران به عنوان منبع غذایی مورد استفاده قرار میگیرند که انتشار بیشتر آلودگی را در پی دارد.
- توزیع غذای کشنده یا مسموم: استفاده از طعمه*هایی* که ترکیبی* است از قطعات اسفنج، چربی* و خرده شیشه باعث جلب موشها توسط بوی چربی* شده و بعد از مصرف توسط موش، منجر به ایجاد زخم و خونریزی در مجرای گوارش حیوان میشود. حیوان مصدوم بعد از تحمل رنج و سختی فراوان با گذشت چندین ساعت تا چندین روز به دلیل خونریزی گوارشی از بین میرود.
طعمه*های مسموم نیز علاوه بر آلوده سازی محیط زیست، منجر به فلج عصبی یا عضلانی شده، پس از گذشت مدت طولانی تحمل درد و رنج، انقباضات شدید عضلانی، تهوع و دل درد، حیوان را از پای در می**آورد. در هر دوی این روش*ها جانور با احساس کسالت به خانه امن خود در سوراخ*های زیرزمینی پناه میبرد و پس از مرگ متلاشی شده یا توسط سایر حیوانات خورده میشود. زجر آور بودن و آلودگی حاصل از این روش قابل چشم پوشی نخواهد بود. لازم به ذکر است که پس از مدتی* حیوانات به سم*های به کار رفته ایمن شده یا با مصرف سبزیجات دارای ویتامین K سم را بی* اثر می کنند. از طرفی* به دلیل برخورداری از هوش و قوه بویایی مناسب، گاه از مصرف آنها خود داری می کنند. در سالهای گذشته ارگان*ها برای جمع آوری موش*های مرده اقدام به خرید کیلویی جسد موش از مردم می کردند که مشکلات بهداشتی آن برای مردم نیاز به توضیح ندارد.
- تله*های چسبی: این دام*ها با جذب حیوان به سمت سطوح چسبناک، سبب چسبیدن آن به سطح دام شده و تقلای هر چه بیشتر برای رهایی، باعث درگیری بیشتر خواهد شد که ماحصل شکستن انگشتان، دست و پا و گاها دم خواهد بود. جانور برای مدت طولانی در شرایط غیر قابل توصیف زنده خواهد ماند و در صورت عدم جمع آوری به موقع و معدوم سازی صحیح، از گرسنگی خواهد مورد. گزارشات شاهدان از نحوه جمع آوری و اتلاف آنها نیز گویای روشهای بدوی و شنیع اتلاف آنها به شکل له کردن توسط انسان یا ماشین است. این دام ها برای سایر موجودات و پرندگان نیز خطرناک بوده و لازم به ذکر است که تولید و فروش این گونه تله به دلیل زجر دادن خارج از حد حیوانات از طرف گروه*های طرفدار حقوق حیوانات در کلیه کشورهای پیشرفته شدیدا مورد انتقاد و مبارزه قرار دارد.
- تیر اندازی مستقیم: این روش سالیان متمادی برای اتلاف سگ و گربه مورد استفاده بوده ظاهراً اخیرا توسط تفنگ*های ساچمه*ای برای موش*ها نیز به کار میرود. فارغ از خطرات تیر اندازی در محیط شهری و آلودگی حاصل از متلاشی شدن و خونریزی، در موارد غیر قابل چشم پوشی حیوانات زخمی و نیمه جان به حال خود رها شده یا در مکان*های دیگر تلف شده و باعث آلودگی میشوند و یا با سختی فراوان به زندگی* ادامه میدهند. تیر اندازان گاه رغبتی برای صید حیوان مصدوم ندارند. در مقابله با موش و جوندگان کوچک به این روش، آمارهای ۳۰۰ الی ۱۵۰۰ تایی اتلاف روزانه هر شکارچی چندان اثرگذار نمی**نماید.
افزون بر مسایل فوق، چند سالی* است که دوستداران حیوانات برای کمک به حیوانات تیر خورده و رها شده و یا صید آنها و جلوگیری از اتلاف آنها اقدام به راه اندازی پناهگاه*هایی کرده اند که ضمن تیمار حیوانات به عقیم سازی آنها نیز اقدام می کنند. در یکی* از این مراکز * ، سگی* که بیش از ۱۳ زخم گلوله بر بدن داشت و "آبکش" نام داشت تبدیل به جاذبه ای* دیدنی* شده بود.چنین مراکزی تا کنون فقط در حیطه سگ*های شهری و حومه فعال بوده اند و به دلیل مشکلات بیشمار سابقه*ای از اقدام مشابه برای گربه*ها یا ارایه راه کار برای موش*ها و دیگر حیوانات موجود نیست.
عقیم سازی، تقلید اشتباه
در سالهای اخیر، بخشی از طرفداران حیوانات برای مقابله با تعداد زیاد برخی* حیوانات خاص شهری، طرحی برای عقیم سازی آنها ارایه و تبلیغ می کنند. این طرح فارغ از غیر عملی* و بی* حاصل بودن مشکلات عدیده*ای را یدک می*کشد که به چند نمونه اشاره میشود.
اول اینکه طرح فوق تقلیدی است از اقدامات گروه*های مشابه در کشورهای آمریکای شمالی*. در چنین کشورهایی که در زمینه حقوق حیوانات بسیار پیشرو هستند، عملا سگ و گربه شهری وجود خارجی* ندارد و اقدام به صید موارد بسیار معدود رها شده و عقیم سازی و واگذاری آنها با گزارش مردم چندان هزینه بر نیست. حیوان پس از انجام این اقدامات، در قبال پرداخت مبلغی، به اشخاص علاقمند واجد صلاحیت واگذار میشود و در بازه*های زمانی* خاص جهت اطمینان از نگهداری اصولی و وجود شرایط مناسب زیستی* برای حیوان، محل نگهداری مورد بازرسی قرار می*گیرد. بودجه*های گروه*های مورد اشاره و امکانات آنها با موارد داخلی* غیر قابل مقایسه است.
دوم اینکه عقیم سازی صرفاً زمانی* منجر به کاهش تعداد و کنترل یک گونه میشود که شتاب عقیم سازی از شتاب تولید مثل حیوانات پیشی* بگیرد. در شهری که آمار حد اقل یک میلیونی گربه داریم، سالانه ۲ الی ۳ میلیون گربه تولید میشود و بی* شک عامل محدود کننده نه عقیم سازی که میزان غذای مورد نیاز آنهاست و جای خالی* بچه*های نمونه های عقیم شده توسط سایر بچه*ها پر میشود.
سوم هزینه هر عقیم سازی حدود هفتاد هزار تومان بر آورد میشود. عددی که در صورت محاسبه با حاصل آن میتوان اقداماتی بسیار موثرتر در کنترل نسل طبیعی حیوانات انجام داد.
چهارم تلاش بی* نتیجه*ای که چند سال قبل در این زمینه انجام شد بیانگر عدم توانایی گروه*های طرفدار عقیم سازی انبوه در کنترل گربه*ها بود و اتلاف هزینه. مضافا اینکه ظاهراً در این راه چندین مورد اشتباهات جراحی منجر به فلج شدن و قطع اعصاب گربه*ها شده است.
پنجم اینکه برخی* ارایه طرح بی* مطالعه عقیم سازی گربه*ها را از سوی تعداد معدودی متخصص مناسب نمیدانستند و به هدر رفتن تک بعدی سرمایه*ها نقد داشتند. گاها شنیده میشد که گربه*های شهری به دلیل نداشتن حامی* و متولّی خاص، صرفاً برای آموزش به دانشجویان مورد استفاده قرار میگیرند و مراقبت لازم از آنها به عمل نمی**آید.
ششم اینکه حیوانات به صورت طبیعی حق تولید مثل دارند. امکان زاد آوری توسط انسان به حیوان عطا نشده که توسط او گرفته شود. با تغییر منطقی* شرایط بهداشتی شهر، جمعیت گربه*ها به صورت طبیعی و با زاد آوری کم تر کاهش خواهد یافت.
برخورد سایر کشور*ها با حیوانات شهری
در کشورهای اروپایی و آمریکایی تنوع و برخورد با حیوانات شهری با ایران تفاوت فاحش دارد. تعداد کبوتر*های شهری، کاکایی( نوعی مرغ دریایی)، سنجاب، راکون و مارموت(جونده*ای بزرگ شبیه موش و سنجاب ولی* بزرگتر از گربه) غیر قابل باور است.
در بسیاری از پارکهای شهری و طبیعی مردم به عنوان تفریح به غذا دهی به آنها میپردازند و با آنها عکس میگیرند. در برخی* مناطق مانند فضاهای خصوصی، آموزشی و دولتی، تابلو*های ممنوعیت غذا دهی به حیوانات نصب شده و بدون برخورد قهر آمیز، کسی* غذا دهی نمی کند.
شهرداری اطلاعیه*هایی* را برای منازل توزیع می کند مبنی بر اینکه غذا دهی به کاکایی*ها باعث تنبلی آنها شده و این کار باعث کوچ نکردن و مرگ آنها در سرمای زمستان میشود. گاه در حیاط های غیر محصور علایمی مبنی بر ممنوعیت دفع فضولات حیوانات دست آموز نصب شده و هشدار داده شده که در صورت عدم تمکین، طبق قانون تا ۵۰۰ جریمه خواهید شد. در معابر صاحب حیوان موظف است فضولات حیوان را جمع آوری و به طریقه مناسب دفع کند
. در این شرایط و در روز*های خاص سال که مخصوص اسباب کشی* است، برخی* که منزل جدید بدون حیوان (pet free) انتخاب کرده اند، به دلیل هزینه*های هنگفت پانسیون کردن حیوان و یا با خوابانیدن(اتلاف انسانی* و بی* درد)، با علم به وجود گروه*های رسیدگی کننده به امور حیوانات رها شده، اقدام به رها سازی حیوان خود می کنند. در این روز*ها آمار مشاهده، گزارش و صید سگ و گربه*های رها شده توسط گروه*های مربوط در بالاترین سطح قرار دارد.
راکون، گونه شایع و خطرناک این کشور هاست که همه چیز خوار بوده و قادر به ورود به سطلهای زباله و تغذیه از زباله هاست. جثه بزرگ(بین سگ و گربه) و دندانهای خطرناک آن به راحتی* به او امکان ایجاد خطر برای انسان را میدهد. با این اوصاف به دلیل طراحی* خاص ظروف زباله، رعایت بهداشت، دفع و جمع آوری مناسب زباله و رعایت قانون توسط شهروندان، آمار گزش توسط این حیوان و گونه های دیگر نظیر سنجاب در گسترهٔ این کشور*ها نزدیک به صفر است و آمار تکثیر حیوانات شهری تحت کنترل.
چاره کار
شکی* نیست که تعداد زیاد موش در شهری چون تهران، آن را تبدیل به انگل شهری ساخته. از طرفی* اتلاف آنها به هر طریق و روشی*، بدون در نظر گرفتن اصول انسانی* و حقوق حیوانات، منطقی*، علمی* و مشروع نیست. راه*های جاری نه احترامی برای حقوق حیوانات قایل است و نه اثر مناسب داشته است با توجه به آهنگ تکثیر حیواناتی نظیر موش، روش*های مقطعی نه تنها کار ساز نیست، بلکه سبب هدر رفتن بخش زیادی از دارایی *های ارگان*های مرتبط میشود. و اما راه حل چیست؟
جلوگیری از مزاحمت*های متقابل انسان و حیوان، به خصوص در مورد موش*های شهری که از حد بحران عبور کرده، می**بایست با برنامه ریزی مناسب و دقیق، به صورت پیگیر و غیر مقطعی، در فاز*های مختلف زمانی* به توالی انجام گیرد.
اقدامات کوتاه مدت: برای محدود سازی فعالیت موش*ها در سطح شهر در کوتاه مدت، میتوان کسری از بودجه کنونی را صرف تحقیق، طراحی* و تولید وسایلی کرد که با تولید اصوات آزار دهنده، حضور آنها را در سطح شهر کم می کند. با توجه به اینکه آستانه شنوایی انسان زیر ۲۰ کیلو هرتز و آستانه شنوایی موش*ها تا ۳۵ کیلو هرتز میباشد، فرستنده*های اولترا سونیک با تولید صدای بین ۲۵ الی ۳۵ کیلو هرتز و با شدت مناسب و آزارنده برای موش ها، قابلیت جلوگیری از حضور موش در مکان*های خاص را خواهند داشت. وسایل مشابه در کشورهای نام برده موجود است و با توجه به پیشگیری از مرگ حیوانات و عدم آلوده کنندگی محیط با سموم دفع آفات، در موارد محدود استفاده مورد حمایت حامیان حقوق حیوانات واقع میشود، مشروط به اینکه در فاز مطالعاتی عدم اثر گذاری مضر آن بر گونه*های بی* آزار شهری نظیر انواع پرندگان به اثبات برسد و استفاده از آن به جهت ایجاد استرس برای حیوانات به صورت موقت باشد .در این فاز میتوان به آگاهی* رسانی عمومی* و تجهیز جهت فاز*های بعد اقدام کرد.
اقدامات میان مدت: شامل تجهیز شهر و تاسیسات شهری برای جلوگیری از دفع نا* صحیح زباله در جوی ها، آغاز فرهنگ سازی عمومی* و ارایه آمار، ارایه اطلاعات و دانش لازم به مردم و بارگذاری صحیح مساله در ذهن جامعه. در این مرحله میتوان ساز و کار بازیافت زباله شهری را به صورت علمی* و قابل اجرا و همه جانبه آغاز کرد. همچنین ایجاد گشت*ها و اکیپ*های بازرسی جهت برخورد با خاطیان و معرفی به مقامات مسوول، راه اندازی اکیپ*های دائمی نظافت شهری در مناطق پر رفت و آمد، ضمن ترغیب مردم به همیاری در رعایت بهداشت شهری و هزینه کردن در راه درست، نتایج مناسبتری در بر خواهد داشت.
اقدامات بلند مدت: در این مرحله نیز میتوان ضمن تکمیل فاز*های قبل، اقدام به طراحی* و اصلاح تاسیسات زیربنایی شهری و بهسازی معابر و جویها کرد. تخریب و انسداد ورودی حفره*های زیر زمینی*، مکانیزه کردن اصولی دفع زباله، بازرسی دائمی جهت توالی امور فوق، ضمن کمک به ارتقای محیط شهری از نظر بهداشتی و بصری، از ازدیاد نسل کنترل نشده حیوانات شهری خواهد کاست. این کار سبب جلوگیری از آزار و شکنجه حیوانات شهری خواهد بود چرا که کاهش منابع غذایی به صورت طبیعی کاهش و کنترل نسل را در پی* دارد .در این صورت حیوانات شهری که امروز به عنوان انگل از آنها نام برده میشود، تبدیل به حیوانات شهری غیر مزاحم شده و تحت چنین شرایطی، عقیم سازی، درمان بیماریها و صید و نگهداری نمونه*های معدود مزاحم توجیه منطقی* دارد. در صورت اجبار به اتلاف تعداد محدود این حیوانات میتوان با تایید گروه*های حامی* حقوق حیوانات به اتلاف انسانی*(خوابانیدن) و بدون درد و زجر حیوانات طبق روش های تایید شده و به روز جهان اقدام نمود، مشروط به اثبات ضرر و بیماری. در چنین شرایطی مردم از دیدن تابلوهای ممنوعیت غذا دهی به حیوانات در برخی مناطق معدود، نه تنها متعجب نخواهند شد بلکه به دلیل رویت نتیجه مطلوب، به آن احترام خواهند گذاشت.
در حال حاضر با توجه به آموزه*های دینی افراد بسیاری بخصوص در فصل سرما مبادرت به غذا دهی به حیوانات نیازمند مینمایند. با توجه به اینکه حیوانات با درک صحیح معمولاً از این افراد ترس کم تری دارند، میتوان با کمک آنها اقدام به دارو دهی و درمان*های انگلی حیوانات نمود و نمونه*های مبتلا به بیماریهای حاد را به سرعت تشخیص داد. این افراد برای درمان احتمالی* و یا اتلاف انسانی* آنها بهترین کمک و گزینه خواهند بود.
نتیجه
مزاحمت متقابل انسان و حیوان شهری، مستقیماً معلول اشتباهات انسانی* است. در صورت برخورد علمی*، منطقی*، شرعی و اخلاقی* میتوان در کنار حیوانات شهری بدون مزاحمت زندگی* کرد، چرا که آنها شرکای ما در شهر*ها هستند. یادمان باشد تبلیغ برای نابودی کامل یک گونه در گامهای بعد تبدیل به تبلیغ آلودگی و بیماری* کلاغ، قمری، کبوتر، گنجشک و بلبل خواهد شد و چه بسا پروانه*ها و درختان و در آینده نتیجه ای نخواهد داشت جز شهری از گل و خشت و آهن و شیشه. شهر بدون حیوان و گیاه، بی* روح و کسل کننده است.
به خاطر داشته باشیم که سابقه تاریخی هزار و سه هزار و هفت هزار ساله*ای که در تبریکهای نوروزی به یاد می**آوریم، با عبور از چراغ قرمز، تعویض روغن بر سطح شهر و پرتاب زباله از شیشه خودرو چندان تناسبی ندارد. کارهایی که حتی در آمریکای ۳۲۰ ساله و امارات ۳۲ ساله نیز رخ نمیدهد!
و به ذهن بسپاریم که ظاهراً حتی دوستداران حیوانات نیز موش*ها را دوست ندارند. موش*هایی* که در تمام برنامه*های کودک، نمایه کامل شیطنت، بازیگوشی و مظلومیت هستند.
و بدانید که آنها انتظار محبت ندارند. آنها را نکشید.

[ardi1234]

مطلب عالی بود.خیلی عالی بود نکات بسیار ظریفی داشت که دوستان احتمالا متوجه شدند