به نام خالق هستی
سلام خدمت تمامی دوستان. مدتی پیش ترجمه ای بنام: فنچ ادویه ای ( چاشنی ، پاکستانی )، را در سایت قرار دادم که در آن از یک نوع بیماری به نام Psittacosis نام برده شد که نه تنها در فنچ بلکه اغلب پرندگان بخصوص طوطی سانان به آن گرفتار می شوند و در اصل یک بیماری رایج بین طوطی سانان است تا پرندگان دیگر. تحقیقاتی که انجام دادم و در اینترنت search کردم متوجه شدم این بیماری یک بیماری مشترک بسیار خطرناک بین پرندگان و انسان است به طوری که این بیماری برای ساخت سلاح های بیولوژی تحت مطالعه قرار داشت و پس از ممنوعیت ساخت چنین سلاح هایی تحقیقات روی آن متوقف گردید. با توجه به این که اغلب دوستانی که در این سایت هستند به نوعی با پرندگان در ارتباط هستند این مقاله را بدست آورده و ترجمه کردم تا خدای ناکرده هیچ کدام از دوستان بخصوص فرزندان آنها و افراد کم سن و سال دچار این بیماری نشوند.
لازم به ذکر میدانم عرض کنم این مقاله یک مقاله تخصصی پزشکی می باشد و ترجمه آن به علت انبوه اصطلاحات پزشکی -که خارج از تخصص بنده می باشد-، بسیار سخت بود لذا هرگونه نقصان در آن را به بزرگواری خودتان ببخشید.
محمد. ص




بیماری Psittacosis :

در پزشکی (ریه) بیماری Psittacosis به عنوان یکی از بیماری های طوطی و پرندگان شناخته شده است که یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است. عامل این بیماری یک باکتری به نام Chlamydophila psittaci (سابقا به نام Chlamydia psittaci شناخته می شد) می باشد. این بیماری بین پرندگانی چون طوطی ها از جمله ماکائوها و کاکتیل ها و باجریگارها و دیگر پرندگان مثل کبوتر، گنجشک، اردک، مرغ و بسیاری از گونه های دیگر رایج است. به نظر می رسد شیوع این بیماری در بین قناری ها و فنچ ها کمتر رایج است.

گاهی در بیان این بیماری از کلمه psittacosis استفاده می شود زیرا که این بیماری توسط پرندگان خانواده طوطی ها انتقال داده می شود ولی وقتی که ناقل این بیماری دیگر پرندگان باشند، از کلمه ornithosisاستفاده می شود.

در انسان ها:

نشانه ها:

در انسان پس از یک دوره 5 الی 14 روزه نهفتگی، علایم طیف بیماری از حالت مرض ساده به یک بیماری سیستمیک با یک pneumonia شدید (نوعی ذات*الریه که با وجود ترشحات زیاد موکوسی التهابی در یک لب ریه مشخص می*شود. این ذات*الریه به*علت میکروب کلیسیلاپنومونیا تولید می*شود-مترجم) تبدیل می شود.معمولا این بیماری از نوع atypical pneumonia (پنومونی یا ذات*الریه استنشاقی یا همان ذات الریه غیرمعمولی-مترجم) می باشد. در هفته اول این بیماری علایم شبیه تب حصبه یعنی زمین گیر شدن به خاطر تب بالا، درد مفاصل، اسهال، ورم ملتحمه، خونریزی بینی و کم شدن گلبولهای سفید خون، مشاهده می شود. نقاط قرمزی ظاهر می شوند که به Horder's spots معروف است. معمولا بزرگ شدن غیر عادی طحال تا آخر اولین هفته اتفاق می افتد. تشخیص پزشک معمولا مشکوک به عفونت های تنفسی به همراه بزرگ شدن غیر عادی طحال و-یا- خون دماغ شدن می باشد. سردرد می تواند آنچنان شدید باشد که گفته شود به مننژیت دچار شده اید و سفتی گردن هم محتمل می باشد. در بدترین حالت در اواخر هفته بی حسی و حتی کما می تواند به وقوع بپیوندد.

در هفته دوم حمله باکتری های مسبب ذات الریه شدت می یابد که همراه تب بالا و مداوم، سرفه و تنگی نفس می باشد. اشعه ایکس انتشار قسمت به قسمت و یا انتشار همه جانبه در ریه را نشان می دهد. عوارض آن endocarditis (التهاب پوشش داخلی قلب و آن نوعی بیماری است که معمولاً همراه با روماتیسم حاد و گاهی همراه با بعضی بیماری*های حاد تب*دار دیگر مشاهده می*شود. با تنگی نفس، تندکاری قلب سوفل سیستولیک مخصوص مشخص می*شود و به دو دسته آندکاردیت غیرمیکروبی "شامل آندوکاردیت حاد غیرروماتیسمی و آندوکاردیت حاد روماتیسمی" و آندوکاردیت میکروبی "شامل قارچی و عفونی" تقسیم می*شود که دو شکل حاد و تحت حاد دارد.- مترجم)، هپاتیت، التهاب عضله قلب، التهاب مفاصل، التهاب قرنیه و ملتحمه، عوارض عصبی (التهاب مغز) ممکن است رخ دهد. ذات الریه شدید هم ممکن است اتفاق بیفتد که نیاز به حمایت و مراقبت شدیدی دارد.

حتی مرگ نیز گزارش شده است (کمتر از یک درصد).

تشخیص بیماری:

(این قسمت تماما توضیحات پزشکی و روش های آزمایش گیری از خون و ... بود که یک بحث تخصصی پزشکی بود که بحثی سنگین و خارج از مبحث این سایت می باشد برای همین مترجم آنرا حذف نمود در صورت تمایل می توانید با مراجعه به لینک مقاله آن را مشاهده بفرمایید. – مترجم)

شیوع به صورت همه گیر:

در سال 1879برای اولین بار بیماری psittacosis گزارش شد.

در سال 1929 در ایالات متحده این بیماری بسیار شایع شد هر چند که این اولین گزارش تا آن زمان از این بیماری نبود ولی بزرگترین آن بود. همین مساله باعث شد که واردات طوطی تحت کنترل بیشتری قرار بگیرد و نیز منجر به تاسیس موسسه ملی بهداشت گردید. از سال 2002 تا 2009، 66 مورد ابتلای انسانی به مراکز کنترل این بیماری گزارش شد که بخاطر قرار گرفتن افراد در معرض پرندگان خانگی آلوده معمولا طوطی ها، پاراکیت ها، کاکتیل ها و ماکائوها بود. حتی ممکن است بسیاری از موارد گزارش نشده باشد یا درست تشخیص داده نشده باشد.

صاحبان پرنده، کارکنان فروشگاه حیوانات خانگی، کارکنان باغ وحش و دامپزشکان در معرض خطر عفونت هستند. حتی برخی از شیوع بیماری psittacosis در گیاهان پرورش طیور گزارش داده اند.

درمان:

عفونت با آنتی بیوتیک درمان می شود. تتراسایکلین و کلرامفنیکل داروهای انتخابی برای درمان psittacosis می باشد. اغلب اشخاص به درمان های خوراکی همچون داکسی سایکلین، تتراسیکلین هیدروکلراید، کلرامفنیکل پالمیتات پاسخ می دهند. برای درمان اولیه بیماران به شدت بد حال، ممکن است doxycycline hyclate به صورت وریدی تجویز شود. علایم بهبود معمولا در مدت 48 الی 72 ساعت آشکار می شود. با این حال دوباره مریضی می تواند عود کند برای همین باید درمان حداقل 10 الی 14 روز بعد از فروکش کردن تب، ادامه یابد. برای کسانی که تتراسایکلین برای آنها منع شده است (به طور مثال کودکان کمتر از 9سال یا زنان باردار)، اریترومایسین احتمالا بهترین جایگزین می باشد هرچند هنوز اثرمثبت آن به طور کامل ثابت نشده است.

در پرندگان:

در پرندگان عفونت Chlamydophila psittaci به عنوان بیماری (AC) به آن اشاره شده است. پرندگان آلوده از طریق مدفوع و ترشحات بینی باکتری را دفع می کنند که می تواند برای چندین ماه عفونی و مسری باقی بماند. مقدار زیادی گونه های باکتری در پرندگان باقی می ماند و در شرایط تنش و استرس دوباره فعال می شود. انتقال این بیماری توسط پرندگان بسیار شایع می باشد زیرا آنها به خورده ریزه های باقی مانده از همه نوع حیوانات عفونی در تماس هستند و یا حتی غذای آنها می باشد.

نشانه ها:

C. psittaciدر پرندگان اغلب سیستمیک می باشد و عفونت ها می تواند پنهان، شدید، حاد، مزمن و با خونریزی متناوب همراه باشد. علایم در پرنده ها شامل التهاب چشم، اشکال در تنفس، مدفوع آبکی و ادرار سبز می باشد.

تشخیص بیماری:

تشخیص اولیه ممکن است از طریق علایم باشد، اما معمولا از طریق تست آنتی ژن (ماده*اي* كه* در بدن* ايجاد عكس*العمل* عليه* خودش*ميكند، مواد توليد كننده** پادتن*-مترجم) و آنتی بادی (يک ماده پروتئيني که در اثر تحريک برخي از آنتي ژنها در بدن توليد ميشود-مترجم) محرز می شود. همچنین یک آزمون بر اساس A PCR نیز می تواند انجام شود. هر چند هر یک از این آزمونها می تواند بیماری psittacosis را تایید کند، اما می تواند جواب این آزمونها منفی کاذب باشد بنابراین قبل از تسویه صورتحساب سالم بودن پرنده، آزمایشات بالینی و آزمایشگاهی را پیشنهاد می کنیم. پرنده ممکن است در کمتر از سه هفته بمیرد.

شیوع به صورت همه گیر:

عفونت معمولا از طریق مدفوع پرنده بیمار پراکنده می شود و نیز می تواند از طریق پر و تخم پرنده نیز پراکنده شود که از طریق استنشاق یا بلع توسط دیگر پرندگان به آنها منتقل شود. انواع گونه های C. psittaci در پرندگان، عفونت سلولهای epithelial مخاطی و macrophages دستگاه تنفسی است. عفونت در خون توسعه می یابد و باکتری ها در سلولهای epithelial و macrophages اکثر اندام ها، ملتحمه چشم (غشای ظریف شقاقی که سطح داخلی پلک*ها را فرش می*کند روی خود برمی*گردد و کره چشم را مفروش می*کند-مترجم) و دستگاه گوارش متمرکز می شوند. همچنین می تواند به تخم پرنده منتقل شود. معمولا استرس می تواند باعث شروع علایم شدید بیماری شود که در نتیجه، زوال سریع پرنده و مرگ را به همراه خواهد داشت. گونه های مختلف C. psittaci در واگیری شبیه هم هستند، به آسانی در کشت سلولی رشد می کنند، و ژن 16S-rRNA را دارند که تفاوت شان کمتر از 8 درصد هست و متعلق یه هشت نوع شناخته شده serovars می باشد. همه باید در نظر گرفته شود چون به آسانی به انسان قابل انتقال است.

C. psittaci serovar یک بیماری بود که فقط در بین طوطی سان ها رواج داشته است ولی باعث انتقال این بیماری به انسان و دیگر پستانداران و لاکپشت ها شدند.

Serovar B در میان کبوترها بجز کبوترهای ترکیه ای رایج بوده است که یکی از علتهای سقط جنین در میان حیوانات شیرده تشخیص داده شده است.

Serovars C and D برای کارکنان کشتارگاه و کسانی که با پرندگان در تماس هستند خطرناک می باشد.

Serovar E( به عنوان Cal-10, MP or MN شناخته شده اند) که از انواع انگل های پرندگان در سراسر دنیا حاصل شده است. اگرچه باعث وقوع یک اپیدمی در بین انسانها در سال های 1920 الی 1930 شده، ولی هنوز Serovar E نا شناخته مانده است برای همین تحت قرنطینه قرار گرفته است.

M56 and WC serovarsدر طی شیوع اپیدمی در بین پستانداران، تحت قرنطینه قرار گرفته است.

درمان:

درمان معمولا از طریق آنتی بیوتیک ها از قبیل داکسی ساکلین یا تتراسایکلین انجام می شود می توان به صورت قطره در آب به پرنده خوراند یا می توان آنرا تزریق کرد. بسیاری از گونه های C. psittaci در معرض بیماری bacteriophage(باکتری خواری-مترجم) هستند.

استفاده به عنوان سلاح بیولوژیکی:

قبل از این که برنامه سلاح های بیولوژی به حالت تعلیق در آید، Psittacosis به عنوان گزینه ای بالقوه برای تهیه سلاح بیولوژی تحت تحقیق قرار داشت.




مترجم: محمد. ص

لینک مقاله:

Psittacosis - Wikipedia, the free encyclopedia





توجه : کلیه مطالب و مقاله های اين سايت متعلق به پارسي پتو شرکت شبکه ارتباطات کامپیوتری ایران(Aka Networks) است .استفاده از مطالب و مقاله های سایت پارسی پت بدون ذکر منبع و لینک معتبر و مستقیممصداق بارز دزدی است و از طرف شرکت ارتباطات کامپوتری ایران مورد پیگرد قانونی قرار خواهد گرفت .در صورت تمایل به استفاده از مقاله های این سایت میبایست منبع را به صورت یک لینک معتبر و مستقیم به همراه نام مترجم و نویسنده مقاله ذکر کنید .