گربه شنی (نام علمی: Felis margarita) گربه*سان کوچکی است که در مناطق شن*زار بیابانی آفریقای شمالی، عربستان، آسیای مرکزی، ایران و پاکستان زندگی می کند.

خصوصیات



گربه شنی کمی از گربه*های خانگی بزرگتر است، سری پهن، گوش بزرگ و دست و پای کوتاه دارد و در کف پنجه*ها موهای بلند قهوه*ای یا سیاه دارد که آن*ها را از گرمای شدید کویر حفظ می*کند و با پراکندن وزن بدن موجب می*شود تا به*خوبی بر روی شن*های روان حرکت کنند. رنگ موهای پشت زرد، و با نوارها و خال*های نسبتا تیره، ولی زیر بدن سفید می*باشد. شنوایی فوق العاده قوی دارند که حتی امواج ماورای صوت ناشی از حرکت جانوران در زیرزمین را هم دریافت می*کند.
طول سر و تنه به*طور میانگین ۵۰ سانتی*متر و دم ۲۸ سانتی*متر است. ارتفاع بدن در ناحیهٔ شانه ۲۴ تا ۳۰ سانتیمتر و میانگین وزنش ۲٫۷ کیلوگرم است.


تولید مثل


فصل تولید مثل در زمستان، طول دوران بارداری ۶۳ روز و تعداد بچه*ها ۲ تا ۴ است. در هنگام تولد ۲۵۰ گرم وزن دارند. چشم*ها پس از ۲ هفته باز می*شود و توله*ها تا ۴ ماهگی وابسته به مادرند و در یک سالگی بالغ می*شوند. وزن بچه گربه*ها ظرف سه هفته دو برابر و تا هفته ششم سه برابر می شود. هیچ فصل خاصی برای تولید مثل آن*ها وجود ندارد. گربه شنی نر در پرورش بچه*ها نقش فعالی دارد.

پراکنش



این گربه بیشتر مناطق استپی و بیابانی را برای زیست انتخاب می*کند. این گربه در ایران در پارک ملی کویر، مناطق جنوبی کویر لوت در استان کرمان، محدودهٔ دو شاخ در منطقه حفاظت شده توران در استان سمنان، پناهگاه حیات وحش بختگان، منطقه حفاظت شده بهرام گور و منطقه شکار ممنوع دره باغ بوانات در استان فارس، غرب پناهگاه حیات وحش عباس*آباد و منطقهٔ حفاظت شده موته در استان اصفهان زیست می کند، دشت ترکمن صحرا و نواحی شمالی خراسان رضوی دیده شده*است. پراکنش جهانی هم شامل شمال آفریقا، عربستان تا ترکمنستان می*شود.

رفتار



درباره رفتار این گربه اطلاعات ناچیزی در دست است. عمدتاً شبگرد است و روزها در لانهٔ خود که به طور عمودی بر زمین حفر کرده یا زیر بوته*ها و شکاف سنگ*ها استراحت می*کند، با آنکه روی زمین فعالیت می*کند اما به خوبی می تواند از درخت بالا رود. پس از غروب به شکار جوندگان، مارمولک*ها، پرنده*ها و حشرات می*رود. البته خوراک اصلی وی جوندگان کوچک همچون جربیل، پامسواکی و همستر است. گربه شنی در بین کوچ*نشینان صحرای آفریقا به*دلیل مهارتش در شکار مار معروف است. هرچند فوق*العاده درنده*خو است اما در اسارت بسیار رام و سربه*راه است.
جز در هنگام جفت*گیری تنها زندگی می*کند ولی با وجود انزواطلبی شدید قلمروطلب نیست. با توجه به اینکه تمام آب مورد نیاز بدن خود را از غذایش به دست می*آورد از منابع آبی دوری می*گزیند. انسان، پرندگان شکاری، گرگ*ها و مارها دشمنان طبیعی اویند.





منبع:ویکی پدیا