اصول تغذیه اسب






تغذیه:

اسبی كه تشنه و یا گرسنه است و یا بد تغذیه می شود هیچگاه به درستی سواری نمی دهد.غذا باید دارای دو خاصیت عمده باشد ، حرارت بدن اسب را ثابت نگهدارد و انرژی لازم را برای زنده ماندن در درجه اول و سپس كارهای اضافه خواسته شده او را تامین نماید.

غذا باید متناسب با كار و سن و وزن اسب بوده و تامین كننده نیازهای رشد و انرژی او باشد. ( برای اسبی با متوسط ۱۰ سال سن و ۱۶۰ سانتی متر قد و ۴۰۰ كیلو وزن كه در روز بین دو تا چهار ساعت كار می كند ۴ كیلو خوراك و ۴ كیلو جو كافی است . آب تمیز و بهداشتی همواره باید در دسترس اسب باشد.مگر به هنگام خستگی زیاد و یا عرق دار بودن بدن.
آب ۶۰% وزن بدن را تشكیل می دهد و عامل جذب غذاست ، ۷۸ تا ۸۲ درصد از خون را تشكیل می دهد.حرارت بدن را تنظیم و به دفع مواد زاید كمك می كند.


معده اسب نسبت به جثه او كوچك بوده و به تعدد دفعات غذا به مقدار كم به او فرصت هضم آسان و راحت تر را می دهد.غذا باید حاوی مواد ازته ، چربی ، مواد هیدرو كربنه ، مواد معدنی و ویتامین ها باشد . كه انواع صیفی ( یونجه ، شبدر ، ذرت ) غلات (جو ، چاودار) و میوه ها تامین كننده نیازهای حیاتی اسب می باشند.پرخوری و یا كم خوری هر دو زیان آور هستند.
نكاتی در مورد تغذیه اسبهائی كه در مرتع و یا پادوك هستند:اسبهائی كه در طول فصول سرد در مرتع به سر می برند باید تغذیه اضافی داشته باشند.گله عادت دارد در اطراف دروازه ها و هر جائی كه خوراك باشد تجمع كند كه این خود موردی است برای جنگ و دعوا . برای به حداقل راساندن این موارد باید به نكات ایمنی زیر توجه داشت:
به تعداد اسبها باید ظروف خوراك تعبیه شود كه بهتر است یك ظرف هم اضافه باشد تا از سرشاخ شدن آنها با یكدیگر جلوگیری كند.

ظروف خوراك هرچه بیشتر از هم فاصله داشته باشند.

بسته های علوفه هم تا حد ممكن از یك دیگر دور باشند.

تعداد بسته های علوفه بیشتر از تعداد اسبها باشد.

تغذیه یكی دو اسب در داخل گله ایمن تر است تا آنها را جدا كرده و در محل دیگری تغذیه كنیم.

علوفه های سمی متنوعی وجود دارند كه خوردنش برای اسب كشنده است و می بایست هرگونه گیاه سمی در اسرع وقت از مرتع و اطراف حصارها تا آنجا كه ممكن است جمع آوری و نابود شود.

منبع:aftabir.com