با پیشرفت ژنتیک، می توانیم موجودات زنده را در آزمایشگاه خلق کنیم، بدون این که پدر و مادر واقعی داشته باشند.

اما آیا این موجودات کپی شده، مانند نسخه های اصلی خود غریزه دارند یا لوح هایی خالی هستند؟
حوزه ژنتیک حسابی پیشرفت کرده و ما حالا می توانیم نسخه هایی از موجودات زنده مانند حیوانات وحشی را در آزمایشگاه ها تولید کنیم و در واقع کپی هایی از این جانوران بسازیم، بدون این که حیوانی به عنوان مادر یا پدر موجودی که خلق کرده ایم وجود داشته باشد.
به این موجودات عنوان کپی یا همزاد هم داده شده است.
اما آیا موجوداتی که ما بدین ترتیب می سازیم هم غریزه دارند؟
بر اساس گزارشی که پاپ ساینس به نقل از پژوهشگران منتشر کرده، جواب این سوال با اطمینان کامل مثبت است.
در واقع اگر چه این موجودات کپی برداری شده هستند ، اما منبع اولیه برای خلق آن ها، ژن های موجودات اصلی بوده اند، بنابراین آن ها همان اطلاعاتی را در ژنتیک خود دارند که همنوعانشان که به طور طبیعی متولد شده اند، دارند.
فرض کنید با استفاده از ژن های ببرهای ساوانا، یک بچه ببر زیبا در آزمایشگاه خلق کنیم و او را به گربه های خانگی ملوس و آرام خود بسپاریم تا بزرگش کنند.
البته بچه ببر ما خیلی آرام تر از ببرهای واقعی در جنگل های ساوانا رفتار خواهد کرد، اما همین ببر آرام، وقتی در شرایطی قرار بگیرد که برانگیخته شود، درست مانند ببرهای واقعی عکس العمل نشان خواهد داد، مثلا ممکن است با یک حرکت شما دیگر بازو نداشته باشید!
نتایج این مطالعات تاییدی بر نقش ژنتیک در انتقال غریزه و رفتارهای غریزی در بین حیوانات است.

منبع:خبر آنلاین