"سازمان خوار و بار جهانی" (فائو) اخیرا مجموعه*ای از آمار جهانی درباره انتشار گازهای گلخانه*ای حاصل از جنگل زدایی، کشاورزی و دیگر شیوه*های استفاده از زمین را در بازه زمانی 1990 تا 2010 منتشر کرده است. جای تعجبی نیست که پایگاه داده FAOSTAT GHG نشان می دهد کشورهایی با نرخ بالای جنگل*زدایی، بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه*ای را از نابودی جنگل*ها طی این دوره زمانی 20 ساله داشته*اند.

به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، "سازمان خوار و بار جهانی" (فائو) اخیرا مجموعه*ای از آمار جهانی درباره انتشار گازهای گلخانه*ای حاصل از جنگل زدایی، کشاورزی و دیگر شیوه*های استفاده از زمین را در بازه زمانی 1990 تا 2010 منتشر کرده است. این پایگاه داده که بخشی از پایگاه داده آماری فائو به نام "فائواستات" محسوب می شود بر اساس ارزیابی*های این سازمان از زیست توده جنگل، جنگل زدایی و پوشش محصولات کشاورزی شکل گرفته است. این داده*ها بر اساس اطلاعات کشور و منطقه فهرست شده*اند.
جای تعجبی نیست که پایگاه داده FAOSTAT GHG نشان می دهد کشورهایی با نرخ بالای جنگل*زدایی، بیشترین میزان انتشار گازهای گلخانه*ای را از نابودی جنگل*ها طی این دوره زمانی 20 ساله داشته*اند. بر همین اساس، تغییر کاربری جنگل*ها در برزیل طی بازه زمانی 1990 تا 2010 معادل 25.8 میلیارد تن دی اکسید کربن منتشر کرده است. پس از برزیل، اندونزی با 13.1 میلیارد تن، نیجریه با 3.8 میلیارد تن، جمهوری دمکراتیک کنگو با 3 میلیارد تن و ونزوئلا با 2.6 میلیارد تن، پنج کشور بالانشین در این فهرست بوده*اند.
از سوی دیگر، چین با جنگلکاری، احیای جنگل*ها و بازیابی 5.2 میلیون هکتار جنگل، معادل 5.7 میلیارد تن دی اکسید کربن را جذب کرده است. پس از چین، آمریکا با 1.9 میلیارد تن و ویتنام با 1.2 میلیارد تن جذب دی اکسید کربن به واسطه احیای جنگل*ها قرار داشته*اند.
همچنین، بنابر آمار پایگاه داده فائو تخمین زده می شود انتشار خالص گازهای گلخانه*ای از زمین*های کشاورزی به زمین*های خشک آلی گسترش یافته است. اندونزی با انتشار 5.6 میلیارد تن دی اکسید کربن از این نظر در جایگاه نخست قرار داشته و پس از آن، آمریکا با 1.4 میلیارد تن، پاپوا گینه نو با 816 میلیون تن، مالزی با 690 میلیون تن و بنگلادش با 612 میلیون تن قرار گرفته*اند. میزان انتشار گازهای گلخانه*ای در اندونزی، پاپوا گینه نو و مالزی به واسطه زهکشی و تبدیل تورب*های مردابی بالا بوده است.
در مجموع، برزیل با 25.8 میلیارد تن و اندونزی با 18.7 میلیارد تن بیشترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه*ای به واسطه تغییر کاربری زمین داشته*اند. مجموع انتشار گازهای گلخانه*ای این دو کشور طی بازه زمانی 20 ساله مورد بررسی فائو معادل 134 درصد از انتشار دی اکسید کربن سالانه فعلی از سوخت*های فسیلی و یا چهار و نیم برابر بیشتر از میزان انتشار گازهای گلخانه*ای چین در سال 2011 بوده است.
در شرایطی که پایگاه داده فائو تصویر جالب توجه*ای از اثرات تغییر کاربری زمین ترسیم کرده است، اما نکاتی نیز در این زمینه مطرح شده*اند: برخی از پژوهشگران نسبت به دقت داده*های فائو انتقاد داشته* زیرا بسیاری از آنها بر اساس گزارش*های ارائه شده از سوی کشورها شکل گرفته*اند. به طور خاص، تردید درباره اطلاعات مربوط به پوشش جنگل و ارزیابی*های جذب کربن برای زمین*های تورب*دار گرمسیری بسیار زیاد است.
با این وجود، پایگاه داده فائو در حال حاضر جامع*ترین آمار جهانی دوره*ای درباره انتشار گازهای گلخانه*ای به واسطه تغییر کاربری زمین محسوب می شود و می تواند نقطه آغازی برای تحلیلگران و پژوهشگران به منظور تلاش*های بیشتری در بررسی میزان انتشار گازهای گلخانه*ای باشد.
بنابر نتایج مطالعات اخیر، جنگل*زدایی سهمی حدود 10 درصد در انتشار گازهای گخانه*ای ناشی از فعالیت*های انسان در جهان دارد. کشاورزی و تخریب زمین*های تورب*دار نیز با درصدهایی کمتر نسبت به جنگل*زدایی که البته بحث و مجادله درباره درستی آمار و ارقام آنها بسیار زیاد است، از دیگر عوامل موثر در انتشار گازهای گلخانه*ای هستند.