ديروز اولين بخش اين گزارش تصويري را ديديم. اين تصاوير بهترين عکس*هاي فضايي سال گذشته ميلادي را به انتخاب سايت نشنال جئوگرافيک است که با هم مرور مي*کنيم.


مريخ يخ*زده: شايد در نگاه اول به نظر رسد که يک نفر نقشي از يک کبوتر را بر روي مريخ حکاکي کرده است؛ اما اين تصوير که توسط مدارگرد شناسايي مريخ ناسا گرفته شده است، رمل*هايي طبيعي را در قطب شمال سياره سرخ نشان مي*دهد که با آب شدن يخ*هاي زمستاني تزئين شده*اند.
نواحي سفيد مناطقي را نشان مي**دهد که برفک*هاي ريزدانه کماکان اطراف رمل*هاي قطبي را احاطه کرده*اند. در عين حال، لکه*هاي تيره احتمالا توسط رسوباتي شکل گرفته*اند که به خاطر چشمه*هاي دي*اکسيد کربن کنار زده شده*اند. اين آب*فشان*ها زماني شکل مي*گيرند که لايه*هاي يخ تصعيد شده و مستقيما از حالت جامد به گاز تبديل مي*شوند.
دليل انتخاب عکس: « حالت شني اين عکس ما را ياد برف*هاي گل*آلود و ذوب شده روي زمين مي*اندازد. اين تصوير فضايي به ما چيزي را نشان مي*دهد که آشنا است و مي*توان به آن چنگ انداخت، و حس بودن در خانه را به ما مي*دهد.»


کسوف خندان: گرفت خورشيدي باعث شده است تا قرص خورشيد بر فراز گوماکا فيليپين به خنده*اي نارنجي مبدل شود. اگرچه خورشيد در اين عکس تنها اندکي پوشيده شده است، اين کسوف در بخش*هايي از آسيا و غرب آمريکا به صورت يک خورشيدگرفتگي حلقوي کامل ديده مي*شد.
خورشيدگرفتگي حلقوي زماني ايجاد مي*شود که ماه بين زمين و خورشيد قرار مي*گيرد، اما فاصله آن از زمين به اندازه*اي است که قطر ظاهري ماه تاريک کوچک*تر از قرص خورشيد است. در نتيجه ماه نمي*تواند تمام قرص خورشيد را بپوشاند و حلقه*اي از آتش را در اطراف لبه*هاي خود باقي مي*گذارد.
دليل انتخاب عکس: «اگرچه يک اخترشناس ممکن است به خاطر وجود اين ابرها ناراحت شود، اما از نظر عکاسي وجود آنها احساس جذابيت و زندگي به اين عکس بخشيده است. اين عکس نمايانگر احساس رمزآلودي است که ساکنان زمين طي هزاران سال تجربه کرده*اند؛ زماني*که خورشيد در هنگام کسوف به آهستگي به تاريکي مي*گرائيد. يک عکس شفاف*تر از کسوف هرگز نمي*تواند احساسي چنين قدرتمند را به بيننده منتقل کند.»


خودنگاره فضايي: فضانورد معروف، ادوين آلدرين، اين خودنگاره را زمان راهپيمايي فضايي طي ماموريت جميني 12 در نوامبر 1966 / آبان 1345 گرفته است. بخشي از يک دوربين (در پيش*زمينه تصوير) و آنتن وسيله نقليه Agena که در طي برنامه جميني براي تمرين*هاي ملاقات و اتصال فضايي استفاده مي*شد در اين عکس ديده مي*شود.
اين عکس که ژانويه گذشته / دي*ماه پارسال منتشر شد، بخشي از هزاران اسکن ديجيتالي باکيفتي است که به عنوان بخشي از آرشيو ديجيتال آنلاين پروژه جميني تهيه شده است.
دليل انتخاب عکس: «در بسياري از تصاويري که از فضانوردان لباس پوشيده وجود دارد، چهره آنها ديده نمي*شود. حس انسانيت موجود در اين عکس، حتي با وجود اينکه بخش اعظم صورت در سايه قرار دارد، جذابيت خاصي دارد.»


کلاه*خود تور: شايد پيش از آنکه به فيلم «انتقام*جويان» مي*پيوست، بهتر بود تا ثور (الهه باستاني رعد و برق) کلاه*خود خود را از فضا پس مي*گرفت؛ کلاه*خودي که جايي در فضا با فاصله 15 هزار سال نوري از زمين قرار دارد.
کلاه*خود ثور که همچنين با نام NGC 2359 نيز شناخته مي*شود، يک سحابي است که در صورت فلکي کلب اکبر قرار دارد. همان*طور که در اين تصوير تهيه شده توسط رصدخانه سروتولودو واقع در شيلي ديده مي*شود، ابر کيهاني گاز و غبار شبيه به يک کلاه**خود پردار است که در اثر بيرون ريختن تشعشعات ستاره*هاي عظيم داخل آن ايجاد شده است.
دليل انتخاب عکس: «اين يک عکس زيباست که پيچيدگي*هاي زيادي دارد. هر چقدر که بيشتر به عکس نگاه مي*کنيد، جزئيات بيشتر و بيشتري پيش چشمان*تان ظاهر مي*شود.»


زيبايي حلقوي: مدار بسيار متمايل فضاپيماي کاسيني ناسا (نسبت به استوا و حلقه*هاي زحل)، چشم*اندازي تماشايي براي نگاه به حلقه*هاي زحل در اختيار آن قرار مي*دهد؛ حلقه*هايي که از سنگ و يخ تشکيل شده*اند. اين تصوير از فاصله*اي حدود 2.4 ميليون کيلومتر، و توسط يک دوربين عدسي گسترده (Wide Angle) گرفته شده است.
دليل انتخاب عکس: «سايه*هاي عميق و کنتراست بالاي اين عکس زيبا، ما را به ياد عکس*هاي سفيد و سياه ژلاتين نقره مي*اندازد. همچنين براي حفظ سادگي، ماه ريز بالاي تصوير حذف شده است.»
kanoon.ir