در اين گزارش تصويري، بهترين عکس*هاي فضايي سال گذشته ميلادي را به انتخاب سايت نشنال جئوگرافيک با هم مرور مي*کنيم.

سحابي حلزوني: سحابي حلزوني (هليکس) که با نام NGC 7293 نيز شناخته مي*شود، نمايانگر ستاره در حال مرگي است که به عنوان يک سحابي سياره*نما شناخته مي*شود. سحابي حلزوني که در فاصله 650 سال نوري از زمين و در صورت فلکي دلو واقع شده است، سرنوشت آينده خورشيد ما را به تصوير مي*کشد؛ سرنوشتي که طي آن انتظار مي*رود تا 5 ميليارد سال آينده خورشيد نيز به يک سحابي سياره*اي مبدل شود.
سحابي*هاي سياره*نما به هيچ وجه سياره نيستند. اين نام غلط در قرن هجدهم ميلادي بر روي آنها گذاشته شد، چرا که اين سحابي*ها شبيه سيارات گازي عظيم منظومه شمسي بودند. با اين وجود اين نام تا به امروز بر روي آنها باقي مانده است. در حقيقت، سحابي*هاي سياره*نما ستارگاني هم اندازه خورشيد هستند که در انتهاي عمر خود قرار دارند، و سوخت هيدروژن و هليوم آنها براي همجوشي هسته*اي در حال اتمام است. در اين مرحله، آنها گازهاي لايه خارجي خود را به صورت پوسته*هاي درخشاني در اطراف خود باد مي*کنند، و خود به ستارگان کوتوله سفيد مبدل مي*شوند.
دليل انتخاب عکس: «اين تصوير از اعماق فضا يک حس مقياس غيرعادي به ما القاء مي*کند. نقاط روشن منفردي که در سراسر عکس پراکنده*اند، يک حس سه*بعدي عمق ميدان را به وجود مي*آورد؛ در حالي*که جزئيات ريز عکس نمايانگر اندازه عظيم سحابي است.»


چرخ ستاره*اي: اين عکس که با نوردهي طولاني گرفته شده است، چرخش شبانگاهي ستارگان را در حالي به تصوير کشيده که شفق قطبي بر فراز افق در حال درخشش است. شفق قطبي زماني به وجود مي*آيد که ذرات باردار خورشيد که با نام بادهاي خورشيدي شناخته مي*شوند، با جو زمين برخورد مي*کنند. برخورد اين ذرات با اتم*هاي اکسيژن و نيتروژن لايه يونسفر بر فراز ميدان مغناطيسي قطبين زمين، باعث آزاد شدن انرژي مي*شود که به صورت اين درخشش*هاي رنگي در ارتفاع 97 تا 1000 کيلومتري سطح زمين ديده مي*شود.
دليل انتخاب عکس: «اين عکس، نمونه زيبايي از رد دور قطبي است. رنگ*هاي روشني که در سطح افق ديده مي*شود، جلوه خاصي به عکس بخشيده است. اگرچه به عنوان يک قانون نانوشته بهتر است که پيش*زمينه غالبي را در تصاويري همانند اين قرار داد، اما گاهي اوقات نيز بهتر است صرفا به ستارگان اجازه داد که کار خودشان را بکنند!»


نمايش آسماني نيمکره جنوبي: با استفاده از موقعيت برتر خود بر فراز زمين در ماه مارس / اسفند، فضانوردان ايستگاه فضايي بين*المللي قادر بودند تا در يک قاب واحد، سپيده*دم (سمت چپ) و شفق قطبي را هم*زمان به تصوير بکشند. در اين تصوير که بر فراز اقيانوس هند گرفته شده است، فضاپيماي سايوز (مرکز عکس) وکپسول فضايي پراگرس متصل به ايستگاه فضايي نيز ديده مي*شود.
دليل انتخاب عکس: «اين عکس به خوبي احساسي را که فضانوردان ايستگاه فضايي هر روز صبح حين نگاه از پنجره ايستگاه به بيرون تجربه مي*کنند، به آدم منتقل مي*کند.»


جاروي ساحره: اين عکس از بقاياي يک ابرنواختر به نام جاروي ساحره، در بخش «اعماق فضا» چهارمين دوره رقابت عکاس نجومي سال که برندگان آن در ماه شهريور معرفي شدند، شايسته تقدير شناخته شد. اين عکس که توسط رابرت فرانک گرفته شده است، مخروبه*هاي پراکنده يکي از ستارگان راه شيري را نشان مي*دهد که صدها هزار سال قبل منفجر شده است. اين رشته*هاي کيهاني بخشي از سحابي بادبان (Veil) هستند؛ يکي از بزرگ*ترين بقاياي ابرنواختري که در آسمان وجود دارد. اين سحابي در فاصله 1400 سال نوري و در صورت فلکي ماکيان قرار دارد.
دليل انتخاب عکس: «خيلي دشوار است تصاويري از اعماق فضا يافت که به شما حسي از يک شکل يا ساختار خاص را منتقل کند. شايد به همين دليل است که عکس ستون*هاي آفرينش نيز تا اين اندازه مشهور است.»


درخشش شمالگان: مشهورترين نمايش نورپردازي طبيعت در اين تصوير، بر فراز منطقه لانگيربين نروژ و همراه با درخشش ماه کامل در آسمان به تصوير کشيده شده است. اين بازي خيره*کننده نور که در منطقه قطب شمال با نام شفق شمالي (Aurora Borealis) خوانده مي*شود، زماني*که در عرض*هاي جغرافيايي نزديک قطب جنوب رخ مي*دهد به نام شفق جنوبي (Aurora Australis) ناميده مي*شود. اين پديده طبيعي که ناشي از برخورد ذرات خورشيدي با ميدان مغناطيسي زمين است، علاوه بر سياره ما در مشتري، زحل، اورانوس و نپتون نيز مشاهده مي*شود.
دليل انتخاب عکس: «ما خيلي خوشبخت هستيم که اين شانس را داريم تا هر ساله تعداد زيادي از تصاوير زيباي شفق قطبي را ببينيم. رنگ*هاي ظريف کوهستان مهتاب*زده اين عکس و بي*آلايشي خود شفق دليل انتخاب اين عکس بوده است.»
kanoon.ir