اگرچه دانشمندان به تاثیر چشمگیر نابودی حتی یک گونه در چرخه حیات جانوان و گیاهان پی برده*اند، اما دیگر برای نجات برخی گونه*ها بسیار دیر شده است. افزون بر این، فعالیت*های مخرب انسان همچنان ادامه داشته و ممکن است طی سال*های آینده با برخی از باشکوه*ترین حیوانات زمین برای همیشه خداحافظی کنیم.

به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، انسان بزرگترین خطری است که گونه*های مختلف جانوری و گیاهی سیاره زمین را تهدید می کند. فعالیت*های ما از قبیل مصرف سوخت*های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه*ای، توسعه شهرها و زمین*های کشاورزی و شکار بی رویه نه تنها بسیاری از گونه*ها را در معرض خطر انقراض قرار داده بلکه به نابودی کامل گونه*های مختلفی منجر شده است.
اگرچه دانشمندان به تاثیر چشمگیر نابودی حتی یک گونه در چرخه حیات جانوان و گیاهان پی برده*اند، اما دیگر برای نجات برخی گونه*ها بسیار دیر شده است. افزون بر این، فعالیت*های مخرب انسان همچنان ادامه داشته و ممکن است طی سال*های آینده با برخی از باشکوه*ترین حیوانات زمین برای همیشه خداحافظی کنیم.
در ادامه این مطلب برخی از گونه*های جانوری که انسان موجب انقراض آنها شده است را به صورت مختصر بررسی می کنیم.

تیلاسین (Thylacine)


"تیلاسین" با قد دو فوت در حالت ایستاده و با احتساب طول دم 6 فوت، بزرگترین کیسه*دار گوشتخوار دنیای مدرن بود. منزلگاه اصلی این حیوان استرالیا و گینه نو بود و در زمان حضور مهاجران اروپایی به واسطه فعالیت*های انسان در معرض خطر انقراض قرار داشت.
با این وجود، تیلاسین در تاسمانی (به نام ببر تاسمانی یا گرگ تاسمانی نیز شناخته می شود) به حیات خود ادامه داد و کشته شدن آخرین آنها در حیات وحش به سال 1930 تایید شد. آخرین تیلاسین در اسارت نیز به سال 1936 جان خود را از دست داد. اگرچه گزارش*هایی از رویت گاه و بی گاه آن در استرالیا و گینه نو داده می شود، اما تایید انقراض این حیوان در سال*های 1980 نهایی شد.

کواگا (Quagga)

تنها از یک "کواگا" عکسبرداری شده که حیوان ماده باغ وحش لندن بوده است. کواگا در حیات وحش از زیر گونه*های گورخر محسوب شده و به تعداد زیاد در آفریقای جنوبی زندگی می کرد. با این وجود، شکار آنها برای استفاده از گوشت، پوست و حفاظت از مواد غذایی برای حیوانات اهلی موجب انقراض کواگا شد.
آخرین کواگای وحشی در سال*های 1970 شکار شد و آخرین نمونه در اسارت آنها نیز به سال 1883 جان خود را از دست داد. کواگاها نخستین حیوان منقرض شده*ای بودند که دی*ان*ای آنها مورد بررسی قرار گرفت. پیش از آن، دانشمندان معتقد بودند این حیوان یک گونه کاملا مجزا از گورخر و نه زیرگونه*ای از آن بوده است.

تارپان (Tarpan)

"تارپان" یا اسب وحشی اوراسیایی تا سال*های 1875 تا 1890 همچنان در حیات وحش زندگی می کرد، اما آخرین نمونه از این حیوان هنگامی که قصد اسیر کردن آن را داشتند، کشته شد. آخرین نمونه در اسارت تارپان نیز در سال 1918 جان خود را از دست داد. بلندی تارپان*ها از شانه در حالت ایستاده اندکی کمتر از 5 فوت بود و یال*های ضخیم و پرپشتی داشتند.

لاک پشت غول پیکر سیشل (Seychelles Giant Tortoise)

درباره اینکه لاک پشت غول پیکر سیشل کاملا منقرض شده یا تنها در حیات وحش منقرض شده، بحث وجود دارد. شکار این حیوان که بسیار مشابه با گونه*های لاک پشت در دیگر جزیره*های اقیانوس هند بود، در قرن نوزدهم میلادی موجب انقراض آن شد. پیش از نابودی در حیات وحش در سال های 1840، لاک پشت غول پیکر سیشل تنها در کنار باتلاق*ها و رودخانه*ها ساکن بود و از پوشش گیاهی این مناطق تغذیه می کرد.
اما امیدهایی وجود دارد که چندین لاک پشت در جزیره "لا دیگو" (La Digue) از لاک پشت*های غول پیکر سیشل باشند. همچنین لاک پشتی در جزیره "سنت هلنا" (جزیره*ای در اقیانوس اطلس جنوبی) که سن آن 180 سال ارزیابی می شود، ممکن است از این گونه باشد.

شیر بربری (Barbary)

منزلگاه شیر "بربری" که به نام*های شیر "اطلس" و شیر "نوبیان" نیز شناخته می شود، سابقا از مراکش تا مصر گسترده شده و عنوان بزرگترین و سنگین*ترین زیرگونه شیرها را به خود اختصاص داده بود. برخلاف شیرهای دیگر، به واسطه کمیابی غذا در زیستگاه شیر بربری، این حیوان با مشکلات بسیاری مواجه بود. آخرین شیر بربری در حیات وحش به سال 1922 و در کوه*های اطلس مراکش کشته شد.

ببر بالی

ببر بالی یکی از سه زیرگونه ببر اندونزی و کوچکترین زیرگونه ببر در طول تاریخ حیات ببرها است. کشته شدن آخرین ببر بالی در سپتامبر 1937 تایید شد. نابودی زیستگاه و شکار این حیوان توسط انسان به ویژه اروپایی*ها موجب انقراض ببر بالی شد. این گونه دارای خز کوتاه*تر و تیره*تر نسبت به دیگر ببرها بود و تقریبا هم اندازه پلنگ*ها یا شیرهای کوهی بود.

ببر کاسپین

ببر "کاسپین" یا ببر "خزری" در نقطه مقابل ببر بالی قرار داشته و یکی از بزرگترین گونه*های گربه در تاریخ حیات این حیوانات محسوب می شود. ببر کاسپین تنها اندکی از ببر سیبری کوچکتر بوده است. منزلگاه این حیوان از سواحل دریای سیاه تا دریای خزر و شمال ایران، افغانستان، شوروی سابق و غرب چین را شامل می شد. اما شکار بی رویه ببر کاسپین توسط انسان نتیجه*ای جز انقراض آن نداشت. آخرین مشاهده تایید شده ببر کاسپین به سال*های 1970 باز می گردد، اما مشاهدات تایید نشده تا اوایل سال*های 1990 ادامه داشتند.

کرگدن سیاه غربی

شکار غیر قانونی برای استفاده از شاخ همواره خطری جدی برای کرگدن*ها بوده است. زمانی کرگدن*های سیاه غربی در مرکز غرب آفریقا پراکنده بودند، اما در سال 2011، این حیوان منقرض شد. اگرچه تلاش*های گروه*های حفاظت از محیط زیست در سال های 1930 موجب افزایش جمعیت کرگدن سیاه غربی پس از شکار بی رویه آن شده بود، اما در سال*های 1980، قوانین محافظت از گونه*ها با مشکلاتی مواجه شد و از این رو، شکار غیر قانونی افزایش یافت. با آغاز قرن 21، تنها 10 کرگدن سیاه غربی باقی مانده بودند که تا سال 2006 همگی آنها کشته شدند.

وزغ طلایی

زمانی که درباره انقراض صحبت می کنیم، "وزغ طلایی" گونه*ای نمادین محسوب می شود. این حیوان در ناحیه*ای به مساحت 30 مایل مربع از جنگل ابری مونته ورده کاستاریکا رویت شده و طولی تقریبا 2 اینچی داشت. آخرین مشاهده تایید شده وزغ طلایی به پانزدهم ماه می 1989 باز می گردد.
دلیل انقراض ناگهانی آن به طور دقیق مشخص نیست، اما نابودی زیستگاه و قارچ کشنده "چیترید" (Chytrid) احتمالا مجرمان اصلی در این زمینه هستند. همچنین، تغییرات آب و هوایی به واسطه پدیده "ال نینو" نیز ممکن است در انقراض وزغ*های طلایی موثر بوده باشد.

لاک پشت جزیره پینتا

لاک پشت جزیره "پینتا" از زیرگونه*های لاک پشت "گالاپاکوس" بوده و یکی از نمونه*های اخیر حیوانات بزرگ منقرض شده در زمان ما محسوب می شود. آخرین لاک پشت جزیره پینتا که به نام "جورج تنها" شناخته می شد در بیست و چهارم ژوئن 2012 جان خود را به واسطه عارضه قلبی از دست داد.
تعداد زیادی از لاک پشت*های جزیره پینتا در پایان قرن نوزدهم کشته شدند، اما جورج در سال 1971 کشف شد. افزون بر شکار توسط انسان*ها، حضور برخی گونه*های غیر بومی مانند بزها به نابودی زیستگاه و در نهایت انقراض این گونه منجر شد.