تنگه واشی یا (سو واشی یا ساواشی)

به معنی سر و سرآب، مکانی با جاذبه*های گردشگری است که در حدود ۱۵ کیلومتری شمال غربی شهرستان فیروزکوه قرار گرفته و با داشتن آب و هوای مناسب در تابستان*ها، میزبان جمعیت کثیری از مسافران و گردشگران است. شاید یکی از جذاب*ترین بخش*های سفر به تنگه واشی حرکت در رودخانه*ای است که در بین یک دره سنگی قرار دارد. با توجه به نزدیکی تنگه واشی به شهر تهران، امکان مسافرت یک روزه به این منطقه وجود دارد و بویژه در تابستان هزاران نفر از ساکنین استان تهران و دیگر استان*های اطراف به این منطقه مسافرت می*کنند.



در سال*های اخیر، بسیاری از موسسه*های توریستی، اقدام به برگزاری تورهای گوناگونی در این منطقه نموده*اند که همین امر باعث افزایش شهرت و معروفیت این منطقه شده* است.
تنگه* واشی علاوه بر دارا بودن پوشش صخره*ای بلند و زیبا، آبشار و پوشش گیاهی، دارای رودخانه*ای زیبا نیز هست.





این تنگه به طول حدود ۳۰۰ متر و با دیواره*های صخره*ای بلند به ارتفاع حدود ۱۰۰ متر محل عبور رودخانه*ای است که از کوه*های ساواشی سرچشمه می*گیرد و از میان دشت می*گذرد.


در این تنگه بسیاری از جانوران و حیواناتی زندگی می*کنند که حیات و زندگی*شان با ورود گردشگران، رو به نابودی گذاشته است.


تنگه واشی علاوه بر برخورداری از منابع زیبای طبیعت دارای چند اثر تاریخی نیز هست. در این تنگه باریک یک کتیبه از 3 کتیبه* معروف دوران قاجار به یادگار مانده* است.


یکی از این کتیبه*ها در جلیل*جند تنگه واشی قرار دارد و 2 کتیبه دیگر در چشمه علی شهرری و تونل وانه در جاده* هراز قرار دارند. هر 3 کتیبه به دستور فتحعلی شاه قاجار حکاکی شده*اند.


فتحعلی شاه با دیدن نقش برجسته*های دوره* ساسانی 3 نفر به نام*های حجارباشی، نقاش*باشی و معمارباشی را مسئول ساخت 3 کتیبه در تهران کرد که نام هر سه* تن در گوشه*های کتیبه*ها نمایان است.


کتیبه*ی جلیل جند دارای طول و عرض 6 در 7 متر است و وقایع زمان فتحعلی شاه، دور تا دور کتیبه روایت شده است که بزرگترین نقش برجسته* این کتیبه*ها با مضمون شکارگاه و با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در اطراف او می*توان عباس میرزا، علی*قلی میرزا و علی**** میرزا و نوادگانش را در حال شکار دید.




اشکال پرندگان و حیواناتی چون بزکوهی، آهو و گوزن نیز در این نقش برجسته به عنوان شکار دیده می*شوند کماکان از این نوع حیوانات امروز نیز در تنگه*ی واشی کم و بیش می*توان یافت.


ساخت کتیبه* جلیل جند 3 سال به طول انجامید و دارای قدمتی 185 ساله است. این کتیبه به گونه*ای در دل کوه حک شده است که از بارش باران و تابش آفتاب در امان است.


در تنگه واشی نوعی از گیاهان کمیباب به نام باریجه روییده می*شود که گیاهی محلی است و از سوی سازمان حفاظت محیط زیست حفاظت و نگهداری می*شود.


تا قبل از حضور گردشگران در تنگه واشی، مردم این منطقه به دام پروری و سیفی*کار مشغول بودند و عمده*ترین معاش خود را از همین طریق به خصوص کاشت سیب*زمینی تامین می*کردند




چند نکته برای کسانی که می خواهند از این طبیعت زیبا بازدید کنند:


• چنانچه به دنبال آرامش و سکوت هستید روزهای وسط هفته را برای رفتن انتخاب کنید اگر به دنبال هیاهو هیجان و شادی بودن با جمع هستید روزهای جمعه را به شما پیشنهاد می*کنم تنگه واشی جایی است که شلوغی شما را به هیجان می*آورد و باعث آزار شما نخواهد شد


• از پوشیدن دم پایی جدا خودداری کنید؛ چون شما بیشتر مسیر را در آب راه می*روید، سنگهای نوک تیز باعث ایجاد خراش و یا درد در پای شما می*شوند و احتمال لیز خوردن و افتادن نیز با دمپایی بیشتر است. پوشیدن یک کفش ورزشی برای طی این مسیر راحت تر می*باشد


• تنگه واشی مکان مناسبی برای به همراه بردن کودکان به خصوص زیر 7 سال نیست. مسیر طولانی است مجبور می*شوید بیشتر راه کودک را در آغوش بگیرید و در نتیجه خودتان هم خسته می*شوید.


• حتما یک یا دو شیشه کوچک آب معدنی به همراه داشته باشید


• توصیه می*کنم حتما تنگه دوم را ببینید و مسیر را تا رسیدن به آبشار ادامه دهید. شما می*توانید به پشت آبشار بروید ایستادن پشت آبشار هم تجربه زیبایی است.


• به دلیل عدم آفتابگیری تنگه*ها آب سرد است. بهترین زمان برای طی این مسیر مرداد ماه است.


• در پایان خواهش می*کنم حتما هنگام رفتن به این مکان زیبا و بکر، کیسه*ای جهت ریختن زباله و بطری*های خالی به همراه داشته باشید