پرنده بهشتی Strelitzia

[Mr.wish]

اسم علمی:Strelitzia reginae

رنگ برگهای آن سبز روشن بوده و گلهایش نارنجی و آبی هستند. پرنده بهشتی گیاه آپارتمانی گران‏قیمتی است که گلهای بریده آن به صورت شاخه گل یا همراه با گلدسته‏های زیبا به فروش می‏رسد. آن قدر زیباست که حتی یک شاخه گل آن برای تزیین یک دسته گل و شکل دادن به آن کفایت می‏کند.به طور کلی پنج گونه پرنده بهشتی شناسایی و نامگذاری گشته‏اند



اقسام مشهور این گونه عبارتند از:
پرنده بهشتی پرولیفرا S.Prolifera : دمبرگها در این گونه بسیار دراز بوده و گل آذین دارای دو اسپات است .
پرنده بهشتی پومیلا S.Pumila : گیاه کوتاه و گل ها دارای کاسبرگ هایی به رنگ نارنجی تند می باشند .

نیازها
نور : این گیاه به نور زیاد ( تابش مستقیم خورشید ) احتیاج دارد .
بنابراین چنانچه در آپارتمان پرورش داده می شود باید آن را نزدیک پنجره جنوبی که فاقد پرده است قرار داد .
ولی چون در تابستان شدت نور زیاد است باید آن را در جلو پنجره جنوبی که پرده داشته باشد و یا کمی دورتر از پنجره جای داد .

حرارت : درجه حرارت مناسب برای گیاه بین 16 – 19 درجه سانتیگراد است و درجه حرارت کم تر و بیش از 30+ را تحمل نکرده و از بین میرود .

آبیاری : در هوای معتدل هفته ای دو روز باید آبیاری شود ولی در هنگام استراحت گیاه که از اواسط تیرماه تا اواخر مردادماه است باید آبیاری را بکلی قطع کرد و یا به ندرت انجام داد .

نوع خاک : خاک باید قوی ( دارای کود حیوانی « پودر گوشت و غیره ) و کمی ماسه ای باشد .
برای زود به گل نشاندن گیاه باید در مرداد ماه زمین را به عمق 80 سانتیمتر شخم زده و به آن کود حیوانی اضافه کرد .
اسیدیته مناسب برای گیاه در حدود 7 – 8 میباشد .

کود : میتوان از کودهای مختلف موجود در بازار طبق دستورالعمل هریک که معمولا در روی جعبه نوشته شده است استفاده کرد .
ولی بهترین کود ، مخلوطی از 100 گرم نیترات پتاسیم 100 گرم فسفات کلسیم و 200 گرم سولفات آمونیم میباشد که به مقدار 2 گرم در لیتر ، هر هفته یک بار از فروردین تا مهرماه باید به گیاه داده شود .

تکثیر :
یکی از روش های تکثیر این گیاه کشت بذر آن است .
ولی برای بدست آوردن بذر باید به تلقیح مصنوعی اقدام کرد .
معمولا هر گل آذین در حدود 50 دانه ایجاد می کند .
عمل کشت معمولا در بهار در حرارت 18 – 21 درجه سانتیگراد صورت می گیرد .
رویش دانه نامنظم و 3 تا 5 ماه طول می کشد .
در سال اول گیاه ضعیف میماند و بهتر است آن را به گلدان منتقل کرده و در گلخانه نگاهداری کرد . ولی در سال دوم و یا سوم میتوان آن را به محل مورد نظر انتقال داد .
این گیاهان جدید در سال چهارم پاجوش تولید کرده و در سال ششم یا هفتم گل می دهند .
روش دیگر تکثیر ، تقسیم بوته است . که از بهار تا تابستان میتوان انجام داد .
پایه های حاصل به کندی رشد می کنند و پس از دو یا سه سال گل می دهند وبه نوبه خود دو سال پس از تکثیر ایجاد پاجوش می کنند .
معمولا روی پایه های جوان سه ساله 6 – 10 گل آذین به وجود می آید و در صورتی که در پایه های مسن ممکن است تا 50 گل آذین ظاهر شود.

بر گرفته از کتاب : پرورش گلها و گیاهان زینتی
نوشته : مهندس منوچهر کارگر