سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" یک سازمان غیر انتفاعی آمریکایی حامی حیوانات است که در سال ۱۹۹۹ توسط آقای "ناتان رونکل" تاسیس شد. از آن زمان، این گروه به میزان زیادی رشد کرده است و اکنون بیش از ۳۵ هزار عضو و حامی دارد. این سازمان بعنوان یکی از سازمان های پیشرو در ایالات متحده، بر تحقیق، جستجوهای مخفیانه، ماموریت های نجات و توسعۀ انجمن و عملیات تبلیغاتی برای بالا بردن آگاهی عموم از رنج حیوانات و نیاز فوری به پایان دادن به آن تمرکز دارد.
اولین فیلمی که در اینجا راجع به آن توضیح داده می شود یکی از منتخب های فیلم سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" است بنام "رویدادهای وحشتناک تولید تخم مرغ". برخی از افراد ممکن است از تولید تخم مرغ با خشونت، بد رفتاری و کشتن مطلع نباشند، اما این فیلم، حقیقت این صنعت بی وجدان را نشان می دهد که در ادامه در اینباره توضیح داده خواهد شد


رویدادهای وحشتناک پشت پرده صنعت تولید تخم مرغ

صحنه های این فیم با یک دوربین مخفی در بزرگ ترین محل تخم گذاری برای مرغ های تخم گذار پرورشی ضبط شده است. ماموران تحقیق سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" به مدت دو هفته بطور مخفی، ظلم دائمی را که در این محل تخم گذاری بر جوجه ها تحمیل می گردد را نشان دادند.
در یکی از بخش ها، کارگرانی با عنوان کارکنان "تعیین جنسیت " وجود دارند که با خشونت جوجه های نر را از ماده جدا می کنند.
جوجه های نر برای این صنعت بی ارزش اند زیرا آنها تخم نمی گذارند و بسرعت کافی بزرگ نمی شوند تا بطور سودمند برای گوشت پرورش داده شوند.
این جوجه های نر درحالیکه هنوز زنده هستند با انداختن در دستگاه آسیاب کشته می شوند. چنین روش های کشتاری در این صنعت، استاندارد نامیده می شود!!! هر روزه نزدیک به ۱۵۰ هزار جوجۀ نر به این طریق در این مکان با مرگشان روبرو می شوند.




دستگاهی از لیزر برای جدا کردن بخشی از نوک جوجه ها وجود دارد که برای جدا کردن بخشی از نوک آنها استفاده می شود. جوجه ها ابتدا از سر در این دستگاه که درحال چرخش است قرار داده می شوند. نوک پرندگان مملو از پایانه های عصب است؛ این عمل می تواند سبب درد شدید و درد مزمن در جوجه ها می شود.

دستگاه صنعتی دیگری در اینجا وجود دارد که جوجه هایی را که تازه از تخم بیرون آمده اند را از پوسته های تخمشان جدا می کند. جوجه ها با خشونت بر روی تسمه های حامل در حال حرکت پرتاب می شوند که آنها را بسوی طبقه بندی شدن، زدن نوکشان و برای نرها، کشته شدن می برد.

جوجه های بسیاری توسط دستگاه طبقه بندی زخمی و کشته می شوند. اگر جوجه از دستگاه طبقه بندی به پایین بیفتد، در انبوهی از پوسته های تخم مرغ بر کف دامداری رها می شود تا بمیرد. برخی از جوجه ها روی زمین می افتند و خیس می شوند و این اصلا خوب نیست. انتهای دستگاه برای سینی های شستشو است و اگر جوجه در آنجا گیر بیفتند، شسته می شوند و اینگونه آنها وارد قسمت دیگر می شوند.
در اینجا کارگران بدون ملاحظۀ آسایش این حیوانات، آنها را با خشونت می گیرند. این کارگران با خشونت جوجه ها را دسته بندی می کنند و به دنبال جوجه های بیمار، زخمی و ناقص شده می گردند. ظلمی که در این فیلم نمایش داده شده است در قالب متن قابل بیان نمی باشد و فقط شامل آن محل نمی شود بلکه در تمام این صنعت وجود دارد و گسترده است.

پس بنابراین لطفا بار دیگر که می خواهید غذا بخورید این جوجه ها را به یاد داشته باشید. شما می توانید با اتخاذ وگان دلسوزانه به خاتمه دادن به این ظلم غیر ضروری کمک کنید


"تخم مرغ ارزان: حقیقت تلخ"

فیلم دیگر از این سازمان با عنوان "تخم مرغ ارزان: حقیقت تلخ" در ادامه توضیح داده می شود. این فیلم زندگی وحشتناک و هراس انگیز مرغهای تخم گذار را نشان می دهد. مرغ های بیمار یا زخمی به زور از قفس ها بیرون کشیده می شوند.
یک کارگر سعی دارد با شکستن گردن یک مرغ، او را بکشد. کارگر پس از کشتار، او را به درون گودال کود می اندازد. بسیاری از این پرندگان، پس از شکسته شدن گردن شان چند دقیقه تقلا می کنند. این روشهای کشتار، در صنعت تولید تخم مرغ طبیعی محسوب می شود!!!





یک کارگر دیگر، از روی زمین یک مرغ را بر می دارد و آن را به سطل زباله که در آن نزدیکی است، می کوبد. این مرغ زنده در حالیکه کارگر او را از یک سطل به سطل دیگر می اندازد، همچنان بال بال می زند. مأمور تحقیق متوجه شد که مرغهای زنده را در سطل های زباله یا انبوه اجساد، رها می کنند. پرنده ای که در زیر اجساد مرغهای دیگر دفن شده، مورد بی اعتنایی قرار می گیرد و در اثر خفگی یا له شدن می میرد. بسیاری از مرغها، کاملاً هشیار و زنده اند اما در این سطلها رها می شوند. بی آنکه به غذا، آب یا خدمات درمانی دسترسی داشته باشند.


در بسیاری از مواقع، مأمور سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" به سرپرست محل و دیگر کارگران در مورد وجود این مرغها در سطل زباله هشدار می داد. اما کسی به حرف او توجه نمی کرد. او به کارگران می گوید: "گاهی مرغهای زنده در آن سطل ها هستند. آیا این برایتان اهمیتی ندارد؟" و کارگر پاسخ می داد: (جداً؟)
و مامور سازمان دوباره می گوید: "گاهی در آنجا مرغهای زنده هم هستند. نه، مشکلی نیست. با اینکه آنها زنده اند، آنها را اینطور دور می اندازید؟" و کارگر پاسخ می دهد: مهم نیست، بگذار همینطور باشند.
بیش از % ۹۰ از مرغهای تخم گذار در ایالات متحده آمریکا ناچار می شوند که در قفس های آهنی فشرده، زندگی خود را سپری کنند. هر مرغ فضایی کمتر از یک کاغذ به سایز دفترچه دارد، تا همه عمر در آن زندگی کند. این پرندگان مفلوک آنقدر به همدیگر فشرده شدند که حتی نمی توانند معمول ترین حرکات را انجام دهند. کارهایی نظیر روی تخم خوابیدن، راه رفتن و یا باز کردن کامل بال هایشان.


این قفس های بسیار تنگ دارای سوراخهایی در کف هستند که این باعث آسیب دیدن مرغ ها می گردد. بسیاری از مرغها در این قفسها دچار مشکل می شوند، وقتی سر، گردن یا پرهای آنها در زیر سینی های غذا یا سیم قفس، گیر می کند.
این مرغ برای کمی هوا تقلا می کند و به آرامی جان می سپارد. وقتی یک مرغ دچار مشکل می شود، تقریباً برای او غیر ممکن است که از سیم قفس خود را رها سازد. او همانطوری رها می شود تا از حمله هم قفسی های خود رنج بکشد، چرا که آنها از بدن او بالا می روند. این مرغ گیر افتاده است و به خاطر لگد مال شدن توسط هم قفسی های خود، جراحاتی عمیق بر داشته است و پوستش خراش آلود و خونین شده.





مرغها نیز همچون دیگر دامها بیمار می شوند و یا زخمی می گردند. اما در این دامداری از خدمات دامپزشکی خبری نیست. بسیاری از پرندگان در دوره های طولانی به شدت رنج می کشند و بیماری شان درمان نمی شود.
یکی از مرغ ها هنوز زنده است و در تقلا برای تنفس است. او توسط یک کارگر از قفس بیرون آورده شده و از ناحیه پا از ظرف غذاخوری آویزان شده و همانطور رها می گردد تا رنج بکشد و بمیرد.


مأمور تحقیق سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات"، هر روز اجساد پوسیده مرغهایی که در قفس هایشان، جان باخته بودند را در قفس ها پیدا می کرد. بسیاری از مرغهای بی جان در کنار مرغ هایی که برای مصرف انسانها، تخم می گذاشتند، همانطور رها می شدند تا بپوسند.
میلیونها مرغ تخم گذار در کشور، روزانه چنین شرایطی را متحمل می شوند. لذا مصرف کنندگان در پایان دادن به این صنعت غیر انسانی و سوء استفاده گر، توان بسیار زیادی دارند. لطفاً با پیروی از وگان به این کار خاتمه دهید.


اگر همه ما به وگان ارگانیک روی آوریم، صنایع بی رحم و سنگدل تولید تخم مرغ، گوشت گاو و دیگر حیوانات، فوراً متوقف می شوند و دامداری های صنعتی برای همیشه بسته می شوند و همه حیوانات یکبار دیگر در آرامش و عشق زندگی می کنند.

فیلم بعدی سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" با عنوان "جنبه تاریک لبنیات" نام دارد. رفتار با این گاوهای مهربان در این مرکز تولید شیر بشدت بی رحمانه و کاملا اندوهناک است.

" جنبه تاریک لبنیات"




جستجوی مخفیانۀ سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات" شما را به پشت درهای بستۀ بزرگترین تاسیسات لبنی نیویورک می برد. جایی که گاوهای بسیار بیمار یا زخمی شده وجود دارند که حتی نمی توانند بایستند، گوساله هایی که شاخ هایشان با سوزاندن جدا می گردد و دم هایشان بدون داروی بی حسی بریده می شود.

گاوها از عفونت های درمان نشده و زخم های باز رنج می برند، گوساله های تازه بدنیا آمده با کشیده شدن بر روی زمین از مادرانشان جدا می شوند. گاوها شرایط زندگی کثیف و پر ازدحام را متحمل می شوند.



در اینجا یک کارگر از یک آهن داغ استفاده می کند. تا بطور دردناک شاخ های گوساله را بسوزاند. یک عمل متداول در صنعت لبنیات که به "کندن شاخ" معروف است. هیچ بیهوشی برای کاهش درد گوساله در مدت این قطع عضو ناگوار و خشن استفاده نشد. این کارگر با زور انگشتش را با تقلایی ظالمانه در چشم گوساله فشار می دهد تا او را مهار و کنترل کند. این رنج گوساله در صدای نعره اش، تقلایش برای نفس کشیدن و تلاش های عصبانیش برای فرار کردن مشهود است.

کوتاه کردن دم از طریق بریدن از میان پوست حساس گوساله و استخوان های دم انجام می شود. انجمن پزشکی دامپزشکان آمریکا کوتاه کردن دم را بعنوان عمل غیر ضروری و دردناک محکوم کرده است. گاوها با زخم های باز و خونی، چرک هایی پر از عفونت، مفاصل ورم کرده و جراحات دیگر در این دامداری منظره ای متداول و معمولی است.
گاوهایی که آنقدر بیمار و زخمی هستند که نمی توانند راه بروند، "از کار افتاده ها" نامیده می شوند. در این دامداری بسیاری از گاوهای از کار افتاده رها شده تا برای روزها یا هفته ها رنج بکشند. رد آنها روی کاههای اطراف این گاوهای از کار افتاده قابل دیدن است و گواهی بر تقلای طولانی آنها برای ایستادن است.
یکی از گاوهای خسته در مسیرش بر روی زمین بسوی قسمت شیر دوشی تلوتلو می خورد. کارگران او را می زنند تا او را وادار به ایستادن کنند.


گاوها، حیوانات بشدت مهربان و خونگرمی هستند، پیوند های محکمی را به ویژه میان مادر و فرزند تشکیل می دهند. همانند تمام پستانداران، گاوها برای بچه هایشان شیر تولید می کنند. اما گوساله هایی که در صنعت لبنیات متولد می شوند در روزهای تولدشان با زور از مادرانشان جدا می شوند.

در اینجا کارگران گوساله های تازه متولد شده را از مادرانشان جدا می کنند، بچه گوساله ها را بسوی آغلهای مجزا می کشند. این آخرین باری است که این گوساله های جوان مادرانشان را خواهند دید. بسیاری از گاوهای مادر بعد از اینکه گوساله هایشان را می برند، در اندوه فرو می روند. کارگران در صنعت لبنیات به ضربۀ روحی و روانی که بخاطر این جدایی ها ایجاد می شود، اعتراف می کنند.
این گوسالۀ درحال مرگ همانطور که به آرامی می میرد با اندوه نعره می کشد. گوساله های نر مورد خواست صنعت لبنیات نیستند زیرا آنها شیر تولید نمی کنند اغلب حبس می گردند و سپس برای گوشت کشته می شوند. این حیوانات وحشت زده اغلب توسط کارگرانی که آنها را کتک می زنند و به آنها شوک الکتریکی می دهند، در کامیون ها بار زده می شوند.



کارگری با بی رحمی با سیخ های الکتریکی به گاوها شوک می دهد. این گاوهای وحشت زده هنگامی که از کامیون های حمل و نقل به بیرون می پرند بر روی زمین بتنی لیز می خورند. چنین تخلیۀ خطرناکی می تواند به حیوانات آسیب برساند. جابجایی خشونت آمیز حیوانات در دامداری ها یک امرعادی است.


سالانه تقریباً ۹ میلیون گاو برای تولید شیر در ایالات متحده استفاده می شوند که شرایط زندگی اکثریت عظیمی از آن ها شبیه به این است. گاو ها را وادار می کنند تا تمام وقت در این دامداری ها بر روی سطح بتنی که با مخلوطی از مدفوع و ادرار پوشیده شده، بایستند. رفتارهای طبیعی گاوها در دامپروریهای صنعتی بواسطۀ عدم دسترسی به چراگاه های آزاد سرکوب شده یا بی نتیجه می ماند. شرایط کثیف زندگی یک قاعدۀ صنعتی است. فضولات زمین اطراف قسمت شیردوشی را پوشانده است. اکثریت گاوهای شیرده امروزی چندین بار در روز شیر دادن را در مکانی به این شکل تحمل می کنند. ردیف هایی از آخورهای کوچک که گاوها را محبوس می کند. یک کارگر در طول ردیف پایین می رود و دستگاه های شیردوشی را به سینۀ گاوها می بندد. این گاوها که از جراحات پا رنج می برند که با فضولات پوشیده شده اند در مدت مراحل شیردوشی، وادار می شوند تا روی سطح سفت بتنی بایستند.

یک گاو متوسط در این دامداری بیش از ۳۶ کیلوگرم شیر در روز تولید می کند و این مقدار زیاد غیر طبیعی بوسیلۀ دستکاری ژنتیکی و تزریق هورمون القاء می شود. روزانه به گاوها "پوزیلاک" تزریق می شود که یک هورمون رشد است و برای افزایش تولید شیر بکار می رود. بررسی ها پیشنهاد می کنند که استفاده از چنین هورمون های رشدی خطرات نقص حرکتی در گاوها و سرطان را در انسان ها افزایش می دهد.

اجساد گاوها و گوساله های مرده منظره ای عادی در این دامداری است. شرایط برای این گاوها در دامداری ها طاقت فرسا بود. در حدود پنج سالگی تنها در کسری از عمر طبیعیشان گاوهای بی رمق به کشتارگاه حمل می شوند. بدن های مردۀ این گاوهای شیرده، ظلم و طبیعت استثمارگر تولید لبنیات امروزی را به تصویر می کشد. گاوها حیواناتی کنجکاو، باهوش و سرزنده هستند که کاملاً قابلیت تجربۀ شادی، ترس و درد را همانند سگ ها و گربه ها دارند.

مصرف کنندگان برای پایان دادن به این سوء استفاده قدرت عظیمی دارند. اگر شما بخاطر چیزی که دیده اید کاملا ناراحت هستید، لطفاً بجای ظلم، مهربانی را در غذای بعدی تان بوسیلۀ اتخاذ وگان انتخاب کنید

ما بر حفاظت از دامها متمرکز هستیم، زیرا در جامعه ما، دامها را مورد سوء استفاده قرار می دهند و تعداد زیادی از حیوانات را می کشند و استثمار می کنند. بیش از ۹ میلیارد گاو، خوک و مرغ، در آمریکا سالانه به خاطر غذا کشته می شوند. اگر در سطح جهان نگاه کنیم، سالانه بیش از ۵۰ میلیارد حیوان کشته می شوند! هر یک از این حیوانات یک موجود محسوب می شود با صفات شخصیتی، نیازها و علایق مخصوص به خود.



لذا سازمان " رحم و شفقت برای حیوانات" به منظور بیان ظلمی که در دامداری های صنعتی و کشتارگاه ها صورت می گیرد، بنا شده است و مصرف کنندگان را تشویق می کند تا از غذاهای گیاهی سالم و شفیق استفاده نمایند.
از ماموران تحقیق سازمان "رحم و شفقت برای حیوانات"، "ناتان رانکل" و تمام دیگر کارکنان و داوطلبان بخاطر از خودگذشتگی، شجاعت و تلاش هایشان برای آشکار نمودن رویدادهای وحشتناک پشت پرده صنایع تخم مرغ، لبنیات و گوشت، عمیقاً سپاسگزاریم.امیدواریم که بشریت بیدار شود و با عشق بی قید و شرط و دلسوزی نسبت به تمام موجودات برکت یابد تا چنین مکان هایی برای همیشه تعطیل گردند.


لطفاً ارگانیک وگان بامحبت و سالم را همین امروز اتخاذ کنید و قهرمان راستین زندگی باشید!


منبع : کانون انسان پاک زمین پاک