مصاحبه اختصاصی با خانم هایدی برنسدورف / تصویری

[hsoonheb]

خانم هایدی برنسدورف، یکی از پرورش دهندگان اسب ، رئیس انجمن اسب مرواری آلمان و همچنین عکاس اسب هستند که برای بازدید از آثار تاریخی و آشنایی با اسبهای اصیل ایرانی به ایران سفر کرده اند. ایشان از شهرهای پس از بازدید از شیراز، کرمان و یزد، برای ادامه سفر خود به استان اصفهان رفتند.در اینجا می توانید مصاحبه اختصاصی ایشان با سایت صنعت اسب را ملاحظه بفرمایید.

لطفا کمی از خودتان بگویید.من از دو سالگی سوار بر اسب شدم و چهل سال هست که اسب پرورش می دهم. از اسبهای خودمان در آلمان که از نژاد هانوورین هستند تا اسبهای عرب.همه کارهای ورزشی با اسب را در مزرعه ام انجام می دهم. با درساژ شروع کردم و بعد به پرش با اسب و مسابقات سه روزه روی آوردم. از 45 سالگی به رشته سواری استقامت وارد شدم اما به خاطر اینکه استقامت رشته بسیار سختی هست مخصوصا در مسافتهای بالا مثل 160 کیلومتر، شخصا در مسابقات کمی حاضر شدم.

اسبهای عرب را خودتان و در آلمان بیشتر برای مسابقات زیبایی پرورش می دهید یا برای ورزش؟خوشبختانه در حال حاضر از اسبهای عرب بیشتر برای سوارکاری استقامت استفاده می کنند. البته مسابقات بزرگ زیبایی از جمله زیبایی آخن و مسابقات ملی در سطح بالا در آلمان داریم. جای خوشحالی است اعلام کنم که در آخرین کنفرانس سازمان جهانی اسب عرب ،واهو، در دوحه قطر بسیار بر روی مسابقات استقامت تأکید شد و اینکه پرداختن به سواری استقامت برای ادامه حیات اقتصادی این نژاد ضروری است و این تحول جدیدی خواهد بود.

اهیت اقتصادی و فرهنگی صنعت اسب در آلمان چقدر است؟صنعت اسب در آلمان کاملا شناخته شده است. پرورش اسب عرب در آلمان خیلی مهمتر از سایر کشورهای اروپایی است. مسابقات پرش و درساژ مخصوصا در نژاد هانوورین اهمیت بالایی دارد. به عنوان مثال آقای شاکومولر یکی از پرورش دهندگان مطرح و قهرمان پرش با اسب در آلمان است که بیش از 2000 رأس اسب را در یک مزرعه پرورش می دهد و به تازگی گران ترین اسب پرش دنیا را به قیمت 10 میلیون یورو خریده است. شاکومولر می خواهد با انجام انجماد اسپرم این سیلمی و فروش آن، از سرمایه گذاری بر روی این اسب درآمد داشته باشد.هر ناحیه از آلمان نژاد خاص خود را دارد که در رشته پرش با اسب در دنیا مطرح شده اند. در شمال آلمان نژاد هلشتاین در منطقه ما نژاد هانوورین و در جنوب، نژاد وستفالین و باوارین را داریم. اما اسبهای ما کاملا با هم مخلوط شده و به هم شبیه هستند. اسبهای ما اسبهای اصیلی نیستند و به اندازه اسبهای شما ارزش و اهمیت ندارند. با این وجود برای یک آلمانی افتخار است که نژاد ملی خود را پرورش می دهد. پرورش دهندگان ما سعی می کنند با وارد کردن خون اسبهای بهتر و سبکتری مثل اسب تاروبرد، نژادهای آلمانی را که در اصل، اسبهای بارکش بوده اند، را سبک کنند.مثلا ما اسبهای هانورین را داریم که متلعق به منطقه ای به همین نام در آلمان هستند. ما به این اسبها افتخار می کنیم از آنها محافظت کرده و بهره برداری اقتصادی می کنیم. ما برای اسب هانورین بیش از 40 نسل شجره داریم. دولت از این اسبها حمایت می کند. دولت در مناطق مختلف کشور مراکزی را ایجاد کرده است که در آنجا بهترین سیلمی ها را برای تولید اسب در اختیار مالکین مادیانهای هانوورین قرار می دهد. دولت با طراحی یک سیستم حمایتی از پرورش دهندگان اسب که اسبهای خوبی تولید می کنند حمایت می کند.

تاریخچه اسب عرب در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس چقدر است. آیا ادعای آنها در مورد اینکه منشأ اسب عرب، بیابانهای عربستان است، می تواند درست باشد؟همه ما می دانیم که تاریخ پرورش اسبهای امروزی به 5 تا 7 هزار سال پیش برمی گردد و این اسبها از مراتع حاشیه دریای مازندران و ترکمنستان امروزی که در روزگاران گذشته بخشی از ایران بزرگ بوده است، به سایر نقاط جهان برده شده اند. اما کشورهای عربی وقتی کتاب یا مطلبی در این مورد می نویسند، آنرا به نحوی بیان می کنند که تاریخ اسب عرب را به خودشان منسوب کنند.

در مورد میزان خلوص اسبهای عرب تولید شده در بعضی از کشورها از جمله فرانسه که بیشتر برای مسابقات کورس استفاده می شوند، تردید وجود دارد. این موضوع برای ما بسیار مهم است چرا که اگر این اسبها در مسابقات اسبدوانی ما اجازه حضور پیدا کنند –به دلیل اینکه خون اسب تروبرد در آنها وارد شده- اسبهای خالص ما قدرت رقابت با آنها را ندارند و این موضوع می تواند به روند انقراض اسبهای اصیل ایرانی سرعت بیشتری بدهد. نظر شما چیست؟در همین حد می توانم بگویم که من، شما و تقریبا همه این را می دانند که خیلی از اسبهای عرب ورزشی که در کشورهای عربی و کشوری مثل فرانسه تولید شده اند، با اسب تاروبرد مخلوط شده اند و خالص نیستند.

قبل از اینکه به ایران بیایید، چه اطلاعاتی از اسب ایران داشتید؟ آیا صنعت اسب و سوارکاری ایران در رسانه های جهان، جایگاهی دارد؟من قبل از آمدن به ایران هیچگونه ذهنیتی راجع به اسبهای ایران نداشتم. فقط در یک کتاب به مطلبی درباره اسبهای آخال تکه برخوردم که نام ایران نیز در کنار ترکمنستان، به عنوان منشأ این نژاد، عنوان شده بود. و در یک کتاب دیگر هم خواندم که اسبهای خیلی درجه یکی در ایران وجود دارد.اما در بازدیدی که این چند روز از ایران داشته ام کاملا متعجب و خوشحال شدم از اینکه این اسبهای عالی را دیدم.
این اسبها قابل مقایسه با هیچ کشوری نیستند. این اسبها کاملا متفاوتند و اسبهای بسیار ویژه و کمیابی هستند. اسبهای عرب شما کمی به اسبهای عرب سوریه شبیه هستند.

پیغامی برای پرورش دهندگان اسب ایران دارید؟از اسبهای اصیل ایرانی به عنوان میراث ملی خود محافظت کنید و از تاریخ و تمدن منحصر به فرد خود لذت ببرید. خیلی مهم است که از تولید اسبهای اصیل ایرانی حمایت کنید. این باید یک افتخار ملی برای هر پرورش دهنده اسب باشد که اسبهای اصیل ایرانی تولید کند. من نمی گویم که اسبهای هانورین، تاروبرد یا عرب پرورش ندهید. من می گویم اگر شما این اسبهای ارزشمند خودتان را رها کرده و به پرورش اسبهای خارجی اهمیت بیشتری بدهید به تدریج این میراث ارزشمندی که به شما رسیده است را به کلی فراموش خواهید کرد و اثری از آن نمی ماند.چندین و چند بار تأکید می کنم که باید با هم متحد باشید. باید برای اینکه روزی در صنعت اسب دنیا حرفی برای گفتن داشته باشید همدیگر را در پرورش بهترین اسبهای خالص ایرانی کمک کنید. باز هم می گویم منظور من این نیست که کسی اسب مثلا تروبرد، هانوورین یا عرب خالص مصری نداشته باشد، کسانی که سرمایه زیادی دارند و علاقه دارند می توانند این اسبها را نگه دارند. اما دو مسئله مهم در پرورش اسبهای خارجی وجود دارد. اول اینکه اسبهای درجه یک قیمتهای بسیار بسیار بالایی دارند و کمتر کسی در بین پرورش دهندگان شما وجود دارد که قدرت خرید آنها را داشته باشد و اصلا کار مقرون به صرفه ای نیست. مثلا در مورد اسب عرب قیمت یک اسب تا 10 میلیون هم می رسد که فکر نمی کنم کسی در ایران تا به حال همچنین سرمایه گذاری برای نگهداری اسب خارجی کرده باشد. دوم اینکه بر فرض که کسی حاضر شود و اسبهای خارجی درجه یک در ایران پرورش دهد، این افتخار بالایی نیست. در نهایت مثلا می گوید من اسب عرب مصری دارم. شما باید افتخار کنید که اسبهای اصیل ایرانی داشته باشید.اما به هرحال عقیده کسانی که اسب خارجی دوست دارند هم محترم استاما از یک موضوع کاملا دوری کنید و آن اینکه به هیچ وجه اسبهای خارجی را با اسبهای اصیل خود مخلوط نکنید. این اشتباه بزرگی است. این گونه اسبها در دنیا به اسبهای بی هویت معروفند و حتی ارزش اقتصادی هم ندارند.

منبع : equine.ir