حس شنوایی در سگ

[hsoonheb]

حس شنوایی در سگ ها

ساختمان گوش سگ ها از چهار بخش تشکیل شده است. لاله گوش، مجرای شنوایی، گوش میانی و گوش داخلی.
لاله گوش از غضروف، عضله و پوست تشکیل شده و شکل آن در نژاد های مختلف متفاوت است. این ساختار قیفی شکل متحرک است و در واقع با چرخش به سمت منشاء صدا امواج صوتی را اسکن کرده و از طریق مجرای شنوایی به پرده سماخ می فرستد. آن ها ممکن است ابتدا یکی از گوش ها را به سمت مبدأ صدا چرخانده و سپس در صورت لزوم هر دو گوش را برای شنیدن بهتر تیز کنند. آزمایشات مختلف نشان می دهند که سگ ها قادرند گوش های خود را در کمتر از 0.06 ثانیه به سمت هدف نشانه روی کنند. گوش میانی از استخوان های کوچکی به نام های چکشی، سندانی و رکابی تشکیل شده که ارتعاشات صوتی را از پرده صماخ به گوش داخلی منتقل می کنند. این ارتعاشات وارد بخش حلزونی گوش داخلی شده و تبدیل به پیام های الکتریکی جهت ارسال به مغز می شود.
بخش دهلیزی گوش داخلی در ایجاد تعادل حیوان نقش مهمی ایفا نموده و همچنین اطلاعات مربوط به وضعیت سر را به مغز مخابره می کنند. اصولا یک سگ در ابتدا کر به دنیا می آید و تا حدود 21 روزگی قادر به شنیدن نیست. سپس شنوایی او در حد دریافت امواج ضعیف و مبهم می باشد که در حافظه ی حیوان ثبت شده و به تدریج با کامل شدن ساختار شنوایی و مرکز آن در مغز به حداکثر توانایی شنوایی می رسد.
انسان توانایی تفکیک 10 صدا در ثانیه را داراست و این میزان در سگ ها معادل 600 صدای مختلف در ثانیه است. بنابراین قدرت تفکیک و تجزیه و تحلیل صدا در سگ ها 60 برابر انسان است. آن ها قادر به تشخیص صداهایی از فاصله 23 متری هستند که انسان از 5 متری به سختی آن ها را می شنود. دامنه شنوایی سگ ها از 15 تا 50 هزار هرتز است که این میزان در انسان 20 تا 20 هزار، در خفاش بیش از 100 هزار و در پستانداران دریایی بیش از 400 هزار هرتز می باشد.





برگرفته از راهنمای جامع حیوانات اهلی ( سگ )