نام علمی:Rheum ribes
ریواس بومی آسیا و به احتمال زیاد سیبری و یا کوههای هیمالیامی باشد. در قرن شانزدهم در اروپا کشت می شد. و نوشته ها حاکی از آن است که قبل از میلاد مسیح در چین به عنوان دارو مصرف می شد
ریواس دارای یک ریشه معمولی است که یک تا دو متر در خاک رشد می کند. ریشه ریواس در مقابل سرمت و یخبندان مقاوم است.
ریواس دارای دو نوع ساقه است. یکی ساقه زیرزمینی که به آن ریزوم می گویند. ریزوم پس از رشد گوشتی و چوبی می شود که از جوانه های آن ، ساقه های هوایی و برگهای پهن بوجود می آید. نوع دوم ساقه در ریواس ساقه های هوایی است که تا حدود یک متر نیز رشد می کند.
ریواس دارای برگهایی می باشد که از جوانه جانبی ریزومها بوجود می آیند. برگها دارای پهنک نسبتا پهن می باشند. دمبرگ ریواس که قسمت خوراکی آن را تشکیل می دهد، گوشتی بوده و طول آن به بیش از 50 سانتیمتر می رسد.به تعداد زیاد و به صورت خوشه در انتهای ساقه اصلی ایجاد می گردد و گلها به رنگ سبز می باشد و در اثر تلقیح بذر را تشکیل می دهند.ریواس دارای برخی عناصر نظیر پتاسیم - کلسیم می باشد و از نظر ویتامینها نیز تا حدودی غنی است. دمبرگ ریواس که قسمت قابل استفاده آن است دارای مقداری اسیدهای آلی مانند اسید مالیک است که برای رفع عطش و ایجاد سهولت در هضم غذا مفید می باشد. همچنین در طب سنتی ریواس برای دفع بعضی از باکتریهای مضر استفاده می شود. مصرف بیش از حد ریواس باعث کمبود کلسیم در بدن می شود.
شرایط آب و هوایی
ریواس از سبزیهای فصل خنک است و دماهای پائین را تحمل می کند. برگها در دمای پائین صورتی و یا قرمز و در دماهای بالا بیش از 30 درجه سانتیگراد سبز تیره می باشد. ریواس در مناطق پر باران عملکرد بیشتری را دارد. در خاکهای سبک و حاصلخیز بهتر رشد می کند. خاک ریواس نیاز به پتاسیم زیادی دارد.
تکثیر
این گیاه توسط دو روش غیر جنسی و بذر تکثیر می شود ولی چون گیاهان حاصل از بذرکاملا متفاوت از گیاهان والدینی می باشند در واقع استفاده از گیاهانی که از جوانه های روی ریزوم حاصل می شوند، روش اصلی تکثیر آن می باشد که این گیاهان در اطراف گیاه اصلی قرار دارند. در اوایل بهار گیاهان جدا شده از گیاه مادری به صورت شیاری کشت می شود. فاصله مشت بین 5/1-1 متر در نظر گرفته می شود و فاصله دو بوته 90 - 60 سانتیمتر می باشد.
داشت
وجین: اگر علف های هرز توسط ادوات مکانیکی حذف می گردند باید عمق کاشت ریزوم را در نظر گرفت و از ایجاد صدمه به آن اجتناب نمود.
کود دهی: کود دهی در طی فصل رشد صورت می گیرد.حذف گلها:حذف غنچه و گل به محض ظهور ساقه گل دهنده صورت می گیرد و اینکار باعث می شود که در سالهای بعد رشد رویشی و دمبرگها با شدت بیشتری ادامه یابد چون گلدهی و تولید بذر ، گیاه را ضعیف می سازد.
برداشت
برداشت ریواس از سال دوم کشت شروع می شود. علامت رسیدن محصول با بزرگ شدن پهنک برگ همراه است. ریواس برای مصرف تازه ، هر هفته برداشت می شود.
آفات و بیماریهای
زنگ ریواسکرم ریشه ریواس
بیماریهای ویروسی که توسط ریزوم منتقل می شوند.