اسب نژاد موراب ( Morab horses )








تاریخ چه ی پیدایش نژاد موراب به سال 1920 میلادی برمی گردد زمانی که W, R. Hearst در مزرعه پرورش اسب خود در کالیفرنیا از دو سیلمی عرب برای تلاقی با دو مادیان مورگان ( Morgan ) خود استفاده کرد. پس از تولید نتیجه ها و انتخاب های پیاپی نهایتا در سال 1955 گله بنیادی این نژاد شکل گرفت و از آن پس قرار شد تا چندین سال صرفا سیلمی ها از تولیدات گله یعنی موراب و یا سیلمی های عرب و پس از این دو مورگان انتخاب شوند.

با شکل گیری انجمن نژاد موراب ( M. H. A ) در آمریکا مقرر گردید صرفا اسب هایی به عنوان اسب های موراب به ثبت برسند که 25% خصائص نژادی اسب های مورگان 75% استاندارد نژادی اسب های عرب را داشته باشند. بعد ها با تشکیل ( Internaional Morab Registry ) یا (I. M. R ) تمامی استاندارد های نژادی تدوین و ثبت و ضبط گردید.




یکی از موارد مطرح شده توسط انجمن نژادی در مورد خصوصیت ظاهری خاص این نژاد آن است که شکل اندام خلفی حیوان و نیز زاویه استخوان لگنی در این نژاد کاملا متفاوت با سایر اسب ها می باشد. پس از طی شدن سال های متوالی اسب های موراب در حقیقت اصالت را از اسب های عرب و قدرت را از اسب های مورگان به ارث برده اند و به لحاظ ظاهری با پشت بسیار کوتاه در مقایسه با سایر اسب ها و کپل طویل ( شبیه مورگان ) به اسب های قدرتمند و با استقامتی تبدیل شده اند.




خصوصیات ظاهری:



قد: 147 تا 157 سانتی متر



سر: نسبتا کوچک و ظریف با یال پر مو ولی نرم و خوابیده



بدن: شانه ها بسیار شبیه به اسب عرب، سینه وسیع، جدوگاه کاملا مشخص و واضح نیست، پشت کوتاه و قوی، کپل بدون شیب




دم: از ناحیه بالای بدن خارج شده است.



اندام حرکتی: مفصل خرگوشی کوچک و با فاصله زیاد از زمین، دست ها طویل و عضلانی



خلق و خوی: بسیار آرام و باهوش



رنگ بدن: تمامی رنگ ها در این نژاد دیده می شود



کاربری: اصلی ترین استفاده از این نژاد سواری آزاد، آموزش سواری به مبتدیان و نوجوانان، و مسابقات استقامت می باشد.



پراکندگی: از سال 1973 این نژاد در آمریکا انجمن نژادی دارد و در آمریکا و کشورهای اروپایی عمدتا انگلستان پرورش می یابد.




دکتر مسعود خلیلی
گردآوری:
hsoonheb