نژادهای مرغ از لحاظ تقسیم بندی به پنج گروه زیر تقسیم می*شوند:
نژادهای آمریکایی
نژادهای انگلیسی
نژادهای آسیایی
نژادهای مدیترانه*ای
نژادهای متفرقه
نژادهای مرغ از لحاظ تقسیم بندی به پنج گروه زیر تقسیم می*شوند:
نژادهای آمریکایی
نژادهای انگلیسی
نژادهای آسیایی
نژادهای مدیترانه*ای
نژادهای متفرقه
نژادهای آمریکایی
این نژادها بوسیله پرورش دهندگان آمریکایی بمنظور تهیه تخم وگوشت پرورش وتوسعه داده شده*اند. نژادها وانواع مرغان این طبقه معمولاً دارای خصوصیات مشابهی هستند. برای مثال عموماً دارای پوست زردی می*باشند، ساق پای شان پر ندارد، لاله گوش شان قرمز بوده وپوست تخم شان قهوه*ای رنگ است. به استثنای نژاد لامونا Lamona که رنگ پوست تخمش سفید است. این نژادها از جفتگیری نژادهای کوچک مدیترانه*ای و نژادهای بزرگ آسیایی که از آسیا ومدیترانه به آمریکا برده شده*است بوجود آمده*اند. این نژادها از نظر اندازه حد متوسط نژادهای مدیترانه*ای وآسیایی می*باشند. بلوغ جنسی در آن*ها سریع تر از نژادهای سنگین است ولی به سرعت بلوغ جنسی در نژادهای مدیترانه*ای نیست. حس مادری در آن*ها زیاد است وپس از بلوغ بزودی چربی گرفته وچاق می*شوند. نژادهای مهم این گروه عبارتند از : پلیموت روک Plymouth Rocks ویندوت Wyandottes رد آیلند رد Rhode Island Reds نیوهمشایر New Hampshire دومینیک Dominique جاوا Java چنسلر Chantceler لامونا Lamana جرسی Jersey دلاویر Delaware
نژادهای انگلیسی
منشا تمامی این نژادها جزیره انگلیس وبرخی مستعمرات آن نظیر استرالیااست واغلب نژادهای خوب گوشتی دنیا در این دسته طبقه بندی می*شوند. رنگ پوست تمام این نژادها بجر کورنیش، سفید ولاله گوش قرمز رنگ می*باشد.بجر رد کاپ و دور کینگ پوست تخم مرغ بقیه قهوه*ای می*باشد. بمناسبت سفید بودن گوشت مطلوب بازار نیستند. از نظر تولید گوشت نژاد کورنیش بمناسبت پوست زرد وخواص دیگر مورد توجه فراوانی قرار گرفته*است. اما این نژاد از نظر تخمگذاری بسیار ضعیف است ولی کیفیت وکمیت عالی گوشت این کاستی را جبران می*کند، بخصوص رشد سینه در این نژاد بسیار خوب است. در این دسته شش نژاد مهم طبقه*بندی شده*اند که عبارتند از:
سوسکس Sus
ارپینگتون Orpington
کورنیش Cornish
دور کینگ Dorking
استرالوپ Australop
رد کپ Red Cap
رز کامب Rose Camb
نژادهای آسیایی:
منشا این گروه از ماکیان، قاره آسیا بوده*است و امروزه از نظر اقتصادی زیاد مهم به*شمار نمی*روند ولی این دسته از مرغ*ها را می*توان مبدا نژادهای دیگر دانست زیر خون این نژادها در نژادهای آمریکایی وانگلیسی دیده می*شود. در قرن نوزدهم این نژادها از چین وهندوستان به انگلستان وسایر کشورها برده شد ودر آمریکا بخصوص مورد توجه زیادی قرار گرفت. آیمیخته گری بین این نژادها و نژاد مرغ*های دسته مدیترانه*ای سبب بوجود امدن تعدادی از نژادهای جدید شده*است. از نظر تولید گوشت، خوب ولی سرعت رشد کم وبلوغ دیر دارند وبمناسبت سنگینی وزن اغلب قادر به پرواز نیستند. ساق پا معمولاً دارای پر می*باشد واین یکی از مشخصه*های بارز آنان است. رنگ تخم مرغ قهوه*ای است. مهم ترین نژادهای این گروه عبارتند از:
براهما Brahmas
کوشین Cochins
لانگشان Langshan
نژادهای مدیترانه*ای:
منشا این نژادها اطراف دریای مدیترانه می*باشد. بطور کلی شش نژاد در این طبقه*بندی قرار دارند. در تمام این نژادها، پاها بدون پر، لاله گوش سفید یا کرم رنگ، تاج نسبتاً بزرگ است و به*جز نژاد مینورکا بقیه نژادها دارای بدن کوچک و ریز هستند. بلوغ در آن*ها سریع، از نظر ظاهر بسیار فعال و زرنگ می*باشند و دیر کرچ می*شوند. تخم مرغ آن*ها دارای پوسته سفید است. از نظر تولید تخم مرغ بهتر از نژادهای دیگر می*باشند. برای تولید تخم مرغ به غذای کمتری نیاز دارند از این رو نگهداری آن*ها برای تولید تخم مرغ بصرفه می*باشد. از نظر تولید گوشت ضعیف می*باشند. همانطور که گفته شد در این گروه شش نژاد وجود دارند که برخی از آن*ها جزو بهترین نژادهای تخمی دنیا بشمار می*روند.
لگهورن Leghorn
مینورکا Minorca
آنکونا Ancona
آندلسی آبی Blue Andalusian
سیاه اسپانیایی صورت سفید White faced Black Spanish
باترکاپ Butter cup
نژادهای متفرقه:
علاوه بر نژادهای فوق تعداد زیادی نژادهای دیگر در دنیا وجود دارد که به اهمیت نژادهای مذکور نیست از این رو بخوبی مورد مطالعه قرار نگرفته واستاندارد نشده*است. این نژادها بطور خلاصه عبارتند از:
نژاد لهستانی Polish class
نژاد هلندی Holland class
بادو Badu
جنگجوی هلندی Dutch Bantams
جنگجوی قدیمی هلندی Old Dutch bantams
بریدا Barida
کرونینگر میوون Groninger Meeuwen
نژاد بلژیکی Belgian class
کامپین Campines
براکل Brakal
اوربرگ بلژیکی Belgian Everberg
یوسل بلژیکی Belgian Uccle
گروبی بلژیکی Belgian Grubbe
جنگجوی بلژیکی آنتی ورپ Antiwerp Belgian Bantam
فامینی Famenne
هیروی Herve
تورناسیس Tournaisis
نژاد هامبورگ Hamburg class
نژاد روسی Russia class
اورلوف Orlofe
قفقازی Caucasian
یورلوور Yurlower
نژادهای آلمانی German class
اوگس بورگر Augsburger
راین لاندر Rhienlander
جنگجوی روهلر Ruhlaer Bantam
ورویرک Vorwerk
وست فالیان Westphalian
نژادهای فرانسوی French class
هودان Houdan
فاورول Faverolles
لافلیچ Laflech
کریوی کور Crevecoeurs
بریسی Bresse
گاتی نز Gatinaise
درنتس Drents
لیموزین Limousin
استیرس Estaires
مانتس Mantes
مارانز Marans
نژادهای شرقی Oriental class
سوماترا Sumatra
یوکوهاما Yokohama
آیام بیکی سار Ayam Bekisar
شامو Shamo
شو کوکو Shokoku
یاماتو Yamato
اوناگادوری Onagadori
نژادهای جنگی Game or Bantam class
لاری Lari
جنگجوی انگلیسی English Game
جنگجوی هندی Indian Game
جنگجوی ژاپنی Japanese bantam
نژادهای زینتیOrnamental class
بارنولدر Barnevelder
فریزل Frizzle
ابریشمی Silkie
گردن لخت Naked Neck
لهستانی polish
سلطان Sultan
فینیکس Phoenix
سوماترا Sumatra
پکنی Pikines
نازکازاکی Nagazaki
گل باقالی
آراکانا
نانکین
آراکانا:
که از آن به بیدم آمریکای جنوبی هم نام می*برند،نژادی از مرغ است که زادگاه آن کشور شیلی می*باشد. غالبا این نژاد را با آمرکانا و تخم گذار عید پاک اشتباه می*گیرند، اما آراکانا خصوصیاتی دارد که براحتی باعث تشخیص آن می*شود. آنها تخم آبی رنگ میگذارند، زائده*های از پر(تافت) در کنار گوشهای خود دارند و فاقد دم و پشت می*باشند.
پیشینه:
نیاکان آراکانای امروزی احتمالا توسط سرخپوستان آراکانا از کشور شیلی پرورش داده شده بودند. آراکانایی را که امروز به این نام می*شناسیم، محصول تلفیق دو نژاد است: کولونکا( نژادی که تخم آبی رنگ می*گذارد، بیدم است و صورت آن نیز ریش ندارد) و کوئترو (که تخمهای صورتی مایل به قهوه*ای می*گذارد و دارای ریش است). مرغ و خروس کولونکا بسیار به هم شبیه هستند و تنها با دقت در صفات جنسی مانند تاج، زیرحلقوم و پرهای کمر است که می*توان آنها را از هم تشخیص داد. پس از قرنها تضارب با دیگر نژادهای آمریکای جنوبی مانند کوچوا، هواپی، اونا و ماپوچی، طبیعتا کولونکا بیشتر نژادی تلفیقی است تا خالص. کوئترو بی تاج است اما به نحو قابل توجهی هر دو جنس نر و ماده در دو رنگ خلاصه شده*اند. خروسها در هر دو نژاد کولونکا و کوئترو صدایی غیرمعمولی دارند. کوئترو بانگ چند آوایی خنده داری دارد، اما بانگ کولونکا اندکی موسیقیایی است. اما نکته*ای که حائز اهمیت است این است که اکثر مرغهای اهلی در آمریکای جنوبی دارای ریش و پرهای صورت هستند(عده*ای علت این امر را محافظت از بادهای سرد و منجمد کننده قطب جنوب می*دانند که سواحل آمریکای جنوبی را در می*نوردد).
منشا پولنزیایی:
در مورد این مسئله که آیا آراکانا از پرندگانی که توسط اروپاییان پس از کریستف کلمب به آمریکای جنوبی آورده شدند، بوجود آمد و یا از از پرندگانی که از طریق اقیانوس آرام و از جایی نزدیک به زادگاه اصلی طیور یعنی آسیای جنوب شرقی(انطور که پنداشته می*شود)، بحث*های فراوانی بوده*است. اگر سابقهٔ آراکانا به قبل از حضور اروپاییان در آمریکای جنوبی برسد، این امر بیانگر وجود ارتباط بین آسیا و آمریکای جنوبی از طریق اقیانوس آرام و قبل از دوران کلمب است. در سال ۲۰۰۷، تیمی از دانشمندان بین المللی نتایج تحقیقات خود بر روی استخوانهای مرغی که در شبه جزیرهٔ آراکو در در جنوب شیلی یافته بودند، را منتشر کردند که در نشریهٔ آکادمی ملی علوم ایالات متحده به چاپ رسید. طبق این گزارشات قدمت این استخوانها به زمانی بین ۱۳۰۴ تا ۱۴۲۴ پس از میلاد می*رسد و آزمایش دی ان ای نشاندهندهٔ ارتباط بین بقایای ماقبل تاریخی مرغ از پولینزی است. این یافته*ها، این نظریه را که دریانوردان پولینزی پیش از کریستف کلمب به دنیای جدید رسیدند را تقویت می*کند.
مشخصات
مرغ آمرکانا در کنار یک لگرن(لگهورن)
تخم آراکانا در وسط تخمهای دیگراستاندارد امروزی برای آراکانا در جهان (بغیر از آمریکای شمالی)، تصویر گر پرنده*ای است با سایز متوسط تا بزرگ و دم دار که تخم*های آبی و سبز می*گذارد. خصوصیات ظاهری آن شامل داشتن تافت، ریش، تاج بسیار کوتاه، کاکلی کوچک و عدم وجود هر گونه زیرحلقوم می*باشند. استاندارد حال حاضر آمریکای شمالی خواهان پرنده*ای بیدم (همانطور که قبلا ذکر شد بدلیل فقدان مهرهٔ آخر)، دارای تافت و همچنین تخم آبی است. در ایالات متحده و کانادا، داشتن ریش و دم در این نژاد بعنوان خصایصی نامطلوب تلقی می*شوند.
آراکانا را نباید با تخم گذار عید پاک و آمرکانا اشتباه گرفت. امرکانا هم تخم*های آبی کیگذارد اما برخلاف آراکانا دم دارد و دارای پرهای صورت و ریش است که کاملا با تافت در آراکانا متفاوت است و همچنین از کاکل در آمرکانا هم خبری نیست. ریش و پرهای صورت کرکهایی هستند که بر روی صورت وغبغب پرنده می*رویند اما تافت پرهای هستند که از گوشت لالهٔ گوش پرنده بیرون زده*اند. این زائده*های پر مربوط به یک ژن بسیار حساس هستند و همین عامل کسب این خصوصیت را مشکل می*کند. تخم گذار عید پاک را نمی*توان یک نژاد مستقل دانست؛ فی الواقع این عبارت را در مورد هر نوع پرنده*ای که تخم رنگی می*گذارد بکار می*برند( بعلت شباهت با تخمهای رنگ شده). تخمهای آراکانا برخلاف شایعات عامیانه هیچ برتری از نظر مواد مغذی نسبت به تخمهای دیگر ندارد اما آراکانا را می*توان از نظر تولید تخمهای متوسط یک نژاد قابل اطمینان به شمار آورد. آراکانا، بویژه اگر دستی بزرگ شود، پرنده*ای بسیار آرام، صبور و خوشرفتار است.
ژن مرگبار
هنگامی که در نیمهٔ قرن بیستم، آراکانا برای اولین بار به پرورش دهندگان جهان معرفی شد، آنها به سرعت دریافتند که ژن عامل تافت باعث مرگ جوجه*ها نیز می*شود. آنطور که کاشف بعمل آمد وجود دو ژن، ۱۰۰٪ جوجه*ها را قبل از تولد می*کشت و حضور یک ژن نیز ۲۰٪ تلفات را باعث می*شد. از آنجا که هیچ آراکانایی همزمان دارای دو ژن عامل تافت نیست، جفت گیری دو پرندهٔ زائده دار منجر به زائده دار شدن نیمی از جوجه*ها با یک ژن تافت می*شود، در حالیکه ¼ جوجه*ها بدون ژن و در نتیجه بدون تافت می*باشند و ¼ باقیمانده نیز بدلیل دریافت دو ژن در تخم می*میرند. در دهه*های بعدی تولید کنندگان دو راه بیشتر نداشتند: یا شکل قدیمی پرنده را حفظ کنند و یا قید تافت را زده و به افزایش نسل این پرنده کمک کنند.
نانکین:
نژادی از ماکیان است، نانکین را می*توان یک بانتام حقیقی قلمداد کرد، چرا که هیچ گونهٔ بزرگی که نانکین از مینیاتوری کردن آن بدست آمده باشد در این نژاد وجود ندارد.
خصوصیات:
این گونه دو شاخهٔ اصلی دارد که بوسیلهٔ شکل تاج تعیین می*شود. گروه اول که تاج تیغه*ای و بزرگی با پنج لبه دارد و گروه دوم با تاج گل سرخی که به یک برجستگی در انتهای تاج ختم می*شود. در نژاد نانکین فقط یک رنگ وجود دارد: زرد متمایل به قهوه*ای در بدن و دم سیاه رنگ. زمینهٔ طلایی در خروسها بیشتر و قویتر است و پرهای دم آنها نیز بلندتر که این ویژگی در خروسها معمول است. نوک، سفید عاجی و پاها آبی تیره هستند. نانکین ها بی سرو صدا و آرام هستند. گرچه تمایل به پریدن را با توجه به بدن کوچک و بالهای نسبتا بزرگ و افتادهٔ خود، همچنان حفظ کرده اند اما در مقایسه با دیگر گونه*های بانتام ترجیح می*دهند که کمتر فعال باشند و بپرند. در قفس خوشرفتار هستند و در فضای باز هم خیلی اینور و آنور نمی*روند. بدلیل کوچکی جثه و بزرگ بودن تاج و زیرحلقوم(بویژه در گونهٔ تاج تیغه ای)، این پرندگان در برابر سرما مقاوم نیستند و در مناطق شمالی باید در قفسهای عایق شده نگاهداری شوند. پرنده به کندی بالغ می*شود و تولید کنندهٔ خوبی هم از نظر گوشتی نیست. تخمها ریز و سفید رنگ هستند. مرغها مادران خوبی می*باشند و اغلب نیز کـــرچ می*شوند.
پیشینه:
عقیده بر این است که نانکین از قدیمیترین بانتام های واقعی است که از جایی در آسیای جنوب شرقی نشات گرفته است. علیرغم اینکه این نژاد در قرن 18 میلادی در غرب گسترش پیدا کرد، اما شواهد حضور آن در انگلیس به قرن شانزدهم می*رسد. احتمالا این گونه از شهر نانجینگ (نانکین) در چین صادر شده است و نام خود را از همین شهر گرفته است. حضور طولانی این نژاد در بریتانیا باعث بوجود آمدن گونه*های دیگر بانتام، مانند سبرایت شده است. از نیمهٔ دوم قرن 19، با ورود گونه*های جدیدتر و زیباتر آسیایی، شمارنانکین درغرب رو به کاهش گذاشت. با این وجودیکه محبوبیت نانکین در میان علاقمندان به طیور کم شد، اما صاحبان مزارع مرغان صید این گونه را به منظور پرورش تخم پرندگانی چون قرقاول، کبک و بلدرچین نگهداری می*کردند؛ علتی که شاید این پرنده را از محو شدن برای همیشه نجات داد.
لگرن (لگهورن):
از نژادهای مرغ است که منشا آن کشور ایتالیا می*باشد. اولین پرندگانی که در ۱۸۵۳ به آمریکا صادر شدند به نام ایتالیایی خوانده می*شدند. تا سال ۱۸۶۵ این نژاد به نام لگرن خوانده شد؛ احتمالا این نام انگلیسی شدهٔ لغت لیگوریان است که اشاره به بنادر دریای لیگوریان، جایی که پرنده از آنجا صادر می*شد دارد.
لگرن سفید از جملهٔ محبوبترین نژادهای مرغ تخمگذار در جهان است. لگرنهای خالص کمتر مورد استفاده قرار می*گیرند. هر دو سازمان طیور آمریکا و بانتام آمریکا، شماری از لگرنها را به رسمیت شناخته*اند: سفید، قرمز، قرمز دم سیاه، قهوه*ای روشن، قهوه*ای تیره، مشکی، آبی، زرد کمرنگ، کلمبیایی، زرد کلمبیایی، راه راه و نقره*ای. اکثر اینها تاج تیغه*ای دارند اما چندین رنگ هم هستند که دارای تاج گلسرخی می*باشند.
لگرن قهرمان تخمگذاری
لگرن یک تخمگذار فوق العاده محسوب می*شود(با حدود ۲۸۰ تخم سفید رنگ در سال) و ضریب تبدیل جیرهٔ خوراکی به تخم هم در این پرنده عالی می*باشد. لگرن بندرت کُرچ می*شود و این ویژگی، این پرنده را برای تخمگذاری بیوقفه به مرغی دلخواه تبدیل می*کند. لگرن نژادی سبک است و به سرعت در وزن ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ گرم بالغ می*شود و به همین دلیل از نظر تولید گوشت مطلوب نمی*باشد. لگرنها فعال و دانه چینهای قابلی می*باشند. آنها عموما از تماس با انسان اجتناب می*کنند و تمایل به عصبی بودن و پریدن دارند.
بعلت تخمگذاری ممتاز این پرنده، لگرن به گزینهٔ شمارهٔ یک لابراتوارهای تحقیقات جنین شناسی و بیولوژیک پرندگان و همچنین تولیدکنندگان تجاری تخم مرغ در ایالات متحده تبدیل شده*است.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)