درنای سیبری

انگلیسی : Siberian Crane

فرانسوی : Grue de Sibérie

لاتین : Grus leucogeranus


چطور پیدایش کنیم:

135 سانتی*متر ؛ نر و ماده همشکل . نوکش از همه درناها بلندتر است . پرنده بالغ کاملا سفید ، صورت و قسمت فوقانی سر قرمز، پاها صورتی متمایل به قرمز تیره ، پیشانی سیاه و چشمها زرد است. هنگام پرواز شاهپرهای سیاهرنگ بالش به خوبی نمایان است. پرنده جوان فاقد لختی و قرمزی صورت بوده و سر و گردن به رنگ مسی زنگ مانند ، بالهایش با پوشش نخودی قهوه*ای مانندی که آن را در هنگام پرواز از لک لک متمایز می سازد، دیده می شود. پروازش شبیه به درنای معمولی ، صداهاي بلند و گاهی آرام ، رسا و آهنگین و فلوت مانند شبیه کروک کروک ؛ به طور متناوب براي ارتباط برقرار كردن با ساير اعضاء گروه بكار مي رود .


زیستگاه :

مناطق تالابی، شالیزارها، نیزارها و دریاچه ها ؛ زمينهاي كشت شده و تالابي وهمچنين درياچه*هاي داراي پوشش خوب گياهي و مناطق وسيع كم عمق آب شيرين با میدان دید خوب از زيستگاههاي مناسب اين پرنده محسوب مي شود. روی زمین و گاهی نیز در آبهای کم عمق ، عمدتاً در لجن زار و باتلاق آشیانه می*سازد . درناهاي سيبري در مناطق باز و مرتفع خشك و تالابي، معمولاً از ريشه*هاي گياهي وغده*ها، قورباغه*ها، حلزون*ها ،كرم*ها، دانه*ها و ميوه*هاي كوچك تغذيه مي*کنند


پراکندگی :

درنای سیبری در زمره پرندگان در معرض خطر انقراض است . سه جمعيت از درناهای درناي سيبري وجود دارد. جمعيت شرقي در درياچه پويانگ در جنوب چين زمستان را مي گذرانند و جمعيت مركزي ( یک تا سه عدد ) كه در پارك ملي كئولادو در شمال غربي هند زمستان*گذراني مي كردند، اكنون منقرض شده اند. جمعيت غربي مسيري در حدود 3700 مايل را براي رسيدن به منطقه زمستان گذراني در تالاب فريدونكنار در شمال ايران را طي مي*كنند و در طي اين مسير درتالابهاي نارزوم در قزاقستان و ذخيره گاه طبيعي آستراخان روسيه در دهانه رودخانه ولگا استراحت مي كند . معمولا در ماه اكتبر به مناطق زمستان*گذراني مي رسند و تا اواخر فوريه يا اوايل مارس در اين مناطق باقي مي مانند. كل جمعيتهاي اين گونه در عرصه*هاي جوجه آوري خود در روسيه توليد مثل مي كنند. به منظور افزايش تعداد اين جمعيت در سال 2003 سه جوجه و در سال 2004 دو جوجه درناي سيبري كه در ذخيرگاه زيست كره اكا در روسيه پرورش يافته بودند به ايران منتقل شدند تا به درناهاي وحشي اين جمعيت بپيوندند و با آنها به مناطق توليد مثل خود مهاجرت كنند ؛ نهايتاً طي سالهاي مذكور در هر سال تنها يك جوجه توانست با جمعيت مهاجرت كند ، كه متاسفانه جوجه مذكور در مسير بازگشت ناپديد گرديدند. پس به*طور کلی درنای سیبری از جمله پرندگان مهاجر ایران است که زمستان*ها به تعداد اندک در جنوب دریای خزر (منطقه فریدون*كنار مازندران )دیده می*شود. در سال ۱۳۸۵ یک میلیون برای حفظ نسل درنای سیبری در تالاب فریدون*کنار اختصاص یافته*است . جمعیت مهاجر به ایران در گذشته ای نه چندان دور به بیش از ۲۰۰ قطعه می رسید که متاسفانه به دلایل مختلف این تعداد در دهه گذشته به ۱۰ قطعه کاهش یافته است.






منبع: وبسایت پرندگان ایران