اسب نژاد تراکنر( Trakehner horses )
منشا اسب های تراکنر به اسب های اولیه شوکین ( schweiken ) که بومی مناطق شرق پروس ( بخش شرقی آلمان و بخش غربی لهستان ) می باشد بازمی گردد. این اسب ها به عنوان یکی از اسب هایی که از اسب های تارپان صفاتی را به ارث برده اند بسیار قوی و سخت کار و مقاوم می باشند.
در سال 1732 میلادی به دستور فردریک ویلیام اول فرمانروای پروس، ایلخی سلطنتی پرورش تراکنر تاسیس شد. ایلخی مزبور به زودی به عنوان مرکز اصلی تامین سیلمی های ممتاز منطقه پروس و حتی مناطق اطراف گردید. نتایج این سیلمی ها، اسب های بسیار زیبایی بودند که در کشیدن کالسکه با سرعت زیاد توانایی فوق العاده ای از خود نشان می دادند. از سال 1787 میلادی به بعد انتخاب های صورت گرفته برخلاف تولیدات قبلی تاکید بر قدرت پریدن حیوان و بهبود روش های راه رفتن داشت. از اوایل قرن نوزدهم با ورود خون جدید اسب های عرب و بعد از آن اسب های تاروبرد اصلاحات اساسی در این نژاد به وجود آمد.
بهترین و معروف ترین سیلمی های موثر در این برنامه اصلاحی سیلمی " perfectionist " متعلق به ادوارد سوم پادشاه انگلستان و کره نر همین سیلمی " Tempelhuter " می باشند. تقریبا در تبارنامه تمام اسب های تراکنر موجود امروزی نامی از این دو سیلمی تاروبرد به چشم می خورد.
در همین سال ها استفاده از اسب های عرب، برخی از نقصان های اسب تاروبرد را که اکثریت خون تراکنر را تشکیل می داد تکمیل کننده تلاش های قبلی برنامه ریزان شد.
به جهت تضمین کارایی و عملکرد نتیجه ها تولید شده تمامی اسب های نر، آزمایشات سختی را پشت سر گذاشته و نهایتا تعداد محدودی از آن ها موفق به اخذ کارت سیلمی از مرکز زویین در آلمان می شوند.
در بین تمامی اسب های خونگرم شاید ایده آل ترین اسب جدید برای مسابقات ورزشی امروز اسب های تراکنر باشند.
خصوصیات ظاهری:
قد: از 163 تا 173 سانتی متر
سر: سر بسیار زیبا و خشک با نیم رخ صاف، فاصله زیاد بین دو چشم و منخرین باز و متحرک و گردن بسیار زیبا
بدن: نسبتا طویل، شانه ها کاملا شیب دار، شکل و فرم عمومی بدن شبیه به تاروبرد ، دنده ها کاملا شیب دار
اندام حرکتی : بسیار خوب با سم های سخت و استخوان های مقاوم و مستحکم
کپل: شیب دار و قوی
رنگ بدن: تمامی رنگ های یک دست، اسب ابلق و اسب دارای لکه در سطح بدن در این نژاد دیده نشده است.
کاربری:اسب های تراکنر اسب های مناسبی برای درساژ و مسابقات پرش از مانع و مسابقات سه روزه هستند. هم در اروپا و هم در امریکا از این نژاد حهت بهبود سایر نژاد ها و یا به دست آوردن آمیخته های دو خون ورزشی استفاده می شود.
پراکندگی : این نژاد از سال 1878 در آلمان تبارنامه دارد پنج موسسه و انجمن در شهرهای مختلف آلمان به نظارت بر تکثیر و پرورش این نژاد مشغول هستند. در لهستان نیز در انجمن پرورش دهندگان این نژاد فعال می باشد. در کشورهای کانادا، آمریکا و انگلستان انجمن های نژادی تراکنر تشکیل شده و تبارنامه های ملی نیز منتشر می شود.
در بسیاری از کشورهای اروپای غربی و شرقی، روسیه ، استرالیا، نیوزلند و در هندوستان این اسب پرورش می یابد. در کشور روسیه اسب تراکنر روسیه که سبک تر از تراکنر اروپا بوده و حتی در مسابقات اسبدوانی نیز آن ها را می دوانند تولید می شود. طی دهه اخیر آمیخته های اسب تراکنر و نیز به تعداد محدودتری خالص این نژاد توسط بخش خصوصی به ایران وارد شده است.
دکتر مسعود خلیلی
گردآوری: hsoonheb