مشاعره ی حیواناتی

[matin mehdinezhad]

اسب حیوان نجیبی است،کبوتر زیباست ***** و چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست
سهراب سپری

فکر کنم صابر همدانی:
تاغنچه به باغ آمد بلبل غم خود سر کرد********************خوش آنکه تواند گفت با اهل دلی دردی

[محمد صادق بهمنش]

فکر کنم صابر همدانی:
تاغنچه به باغ آمد بلبل غم خود سر کرد********************خوش آنکه تواند گفت با اهل دلی دردی

یک شبی پروانگان جمع آمدند***********در مضیفی طالب شمع آمدند

عطار

[matin mehdinezhad]

یک شبی پروانگان جمع آمدند***********در مضیفی طالب شمع آمدند

عطار

نمیدونم از کیه:
دلت به وصل گل ای بلبل سحر خوش باد ******************* که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی تست

[محمد صادق بهمنش]

نمیدونم از کیه:
دلت به وصل گل ای بلبل سحر خوش باد ******************* که در چمن همه گلبانگ عاشقانه ی تست

تو را کار های بزرگ است پیش************** گهی گرگ باید بُدَن گاه میش

فردوسی

[matin mehdinezhad]

تو را کار های بزرگ است پیش************** گهی گرگ باید بُدَن گاه میش

فردوسی

به به
شمع و گل و پروانه و بلبل همه جمع اند********************ای دوست بیا رحم به تنهایی ما کن

[محمد صادق بهمنش]

به به
شمع و گل و پروانه و بلبل همه جمع اند********************ای دوست بیا رحم به تنهایی ما کن

حافظ شیرازی می فرماید

ناگشوده گل نقاب آهنگِ رحلت ساز کرد***************ناله کن بلبل که گلبانگِ دل افکاران خوش است

[matin mehdinezhad]

حافظ شیرازی می فرماید

ناگشوده گل نقاب آهنگِ رحلت ساز کرد***************ناله کن بلبل که گلبانگِ دل افکاران خوش است

تویی شور و عشق و نجابت
مرا عاشقی و ساز و نوابت
ندای تو صدای تو اواز تو
همه در ره ستایش است
ای بلبل خوش نای من بیا با من چنگی بزن

[محمد صادق بهمنش]

تویی شور و عشق و نجابت
مرا عاشقی و ساز و نوابت
ندای تو صدای تو اواز تو
همه در ره ستایش است
ای بلبل خوش نای من بیا با من چنگی بزن

نازک شدست خاطر گل ورنه پیش از این*************در گوش باغ نغمه ی بلبل گران نبود
صائب

[matin mehdinezhad]

نازک شدست خاطر گل ورنه پیش از این*************در گوش باغ نغمه ی بلبل گران نبود
صائب

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را *********************** چندان امان نداد که شب را سحر برد
اینکه همش شد پروانه و بلبل یکم از شیر و پلنگ بگو

[محمد صادق بهمنش]

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را *********************** چندان امان نداد که شب را سحر برد
اینکه همش شد پروانه و بلبل یکم از شیر و پلنگ بگو

چشم

دل شیر دارد تن ژنده پیل*****************نهنگان بر آرد ز دریای نیل
فردوسی