دوستان گرامی* دروود.
در اینجا با یکی* از حیوانات اگزوتیک من آشنا بشین. نام علمی این حیوان سلندر لوریس هستش که با نام سلو لوریس هم شناخته میشه.
زیستگاهش جنوب تایلند و شمال مالزی هست. از خانواده میمونها بشمار می*آید. دستش دقیقا مثل میمون یا انسان ۵ انگشت داره، بدنی باریک و کشیده، و پاهش بلندتر از دستاش هستند. انگشت شصت پاهاش دارای ناخن بلندتری نسبت به باقی انگشتا داره که برای خاراندن بدن بیشتر استفاده میشه. دمی بسیار کوتاه داره که تقریبا دیده نمی*شه. بدنی کاملا پشمی که در ۲ رنگ هم هست، یه نوعش قهوأی و یک نوع هم خاکستری هستش، پیشانی، یعنی* بالای بینی* سفید همراه با یه مقدار هم پشم سفید بّر روی شانه* ها
هنگام تولد ۱۰۰گرم بیشتر وزن نداره و تا رسیدن به سنّ بلوغ نهایتا به ۱تا یک و نیم کیلو میرسه. غذاش میوه*جات نواحی گرم سیری و میوهایی با ذات گرم هستش. مثل آناناس، انبه، لیچه، و یک سری میوهای تایلندی دیگه که اسماً نمیدونم. همچنین برای تامین پروتئین بدنش از پرندگان و حشرات شکار میکنه. و این پروتتن از ضروریات هست، در حال حاضر بنده با کرم*های پرورشی تغذیه آش میکنم.
۲تا چشمان تقریبا بزرگ بر روی جلوی صورتش داره که نسبت به سر* کوچیکش بزرگ به حساب میان. این چشمان بزرگ و زیبا دید در شب هستن. چون این حیوان تمام روز رو میخوابه و شب میاد بیرون و غذا میخوره.
هیچ وسیلهٔ دفاعی از خودش تقریبا نداره. تنها وسیلهٔ دفاعیش ترس هست، چشمان قوی، حس شامهٔ بسیار قوی، و گوش*های بسیار شنوایی داره، با کوچکترین حرکتی عکس العمل نشون میده، و فرار میکنه.می*شه گفت تنها وسیلهٔ دفاعیش گاز گرفتن هست، که با وجود دهانی کوچک کارایی نداره، بعد از رسیدن به سن بلوغ، یه چیز سفید رنگ به شکل چنگال در زیر زبونش به وجود میاد که فکر میکنم یک کوچلو زهراگین هست، تا زمانی که این چنگال رو نداشت، وقتی* گاز میگرفت بعد از چند دقیقه درد گاز از بین میرفت، اما بعد از اینکه این چنگل رو هم فرو میکنه تا یک ساعت این درد همچنان هست.