اسپیرونوکلئوس (spironucleus)
این انگل نیز متعلق به خانواده ی هگزامیتیده است. تفاوت آن با جنس هگزامیتا در این است که دارای بدنی کشیده و
باریک است.
تکثیر این انگل به روش تقسیم دوتایی انجام می شود . انگل پیش از تقسیم حالت گرد پیدا کرده و سپس به دو
قسمت تقسیم می شود و هر کدام تبدیل به یک انگل فعال می گردند .
در صورتی که شرایط زندگی ماهی مناسب بوده و از تغذیه ی مناسبی برخوردار باشد این تاژکدار در روده مستقر شده
و با ماهی همزیستی پیدا خواهد کرد ولی در ماهیان ضعیف و تحت استرس تعداد آنها به شدت زیاد شده و ایجاد
بیماری می کند.
ماهیان مبتلا بی اشتها بوده , به تدریج لاغر شده و نشانه هایی از قبیل بی قراری شنای غیر طبیعی و تشنجی
وگاهی چرخش به دور خود را نشان می دهند. در بعضی ماهیان مبتلا نشانه های بیرون زدگی چشم اتساع شکم و
تیرگی رنگ بدن نیز ممکن است دیده شود. گاهی تلفات به 75 درصد نیز می رسد .
رنگ پریدگی آبشش ها و آبکی بودن خون نیز نشانگر وجود کم خونی در ماهیان مبتلاست .
انکل گاهی از راه خون به جمجمه رسیده و با آلوده کردن غضروف های جمجمه باعث سوراخ شدن سر می شود .
در جایی که آلودگی به هگزامیتا و اسپیرونوکلئوس وجود ندارد بهتر است با رعایت اصول قرنطینه و بررسی ماهیان تازه
وارد از ورود آلودگی جلوگیری کرد.
برای درمان این بیماری می توان از دی متریدازول و یا مترونیدازول استفاده کرد.