طوطی های همنشین انسان می بایست همکاری ، پذیرفتن تغییرات و به تنهایی بازی
کردن را بیاموزند تا قادر باشند از زندگی کردن در اتاق لذت ببرند . این آموزش های
رفتاری با مدیریت های طولانی ، الگو سازی و با ایجاد تغییرات در محیط زندگی حاصل
می شود . البته در چنین شرایطی تمایل به خشونت را از آنان می بایست تا حدی
عادی در نظر گرفت . ترس می بایست در آنان درمان شود ، زیرا که ممکن است باعث
بروز عکس العمل های ناخوشایند حاصل از استرس گردد . تربیت کردن یک جوجه
طوطی خاکستری را در خانه ، شبیه تربیت یک کودک در نظر بگیرید . هرگز با زدن ،
انداختن و یا آب پاشیدن او را تنبیه نکنید . حتی اوقات گردش در خارج از خانه می تواند
برای طوطی حساس ، هولناک باشد . یک طوطی ، حیوانی غیر
اهلی به شمار می رود لذا در مقابل خشونت های مداوم که خطری نیز از نظر روحی
برای او بشمار می روند ، عکس العمل نشان خواهد داد . طوطی باید بیاموزد که
رفتار ها را با مثال و جایزه و نیز تمرین و تکرار فراگیرد که لازمه خیلی مهم آن صبر صاحب
طوطی می باشد . خوشبختانه این فرآیند ها روش های معمولی آموزش آنان به شمار
می روند و طوطی هایی که به درستی از شیر گرفته شده و به خوبی اجتماعی گردیده
و از دست انسان غذا می خورند به سادگی آموزش ها را خواهند پذیرفت . در طی ٣ تا
۶ ماه اول حضور یک طوطی مثلا از نوع خاکستری در خانه و تغذیه شده توسط انسان
، پرنده می بایست دارای روحیه کنجکاو و عصبانی باشد . این دوره به عنوان دوره
توسعه جوانی در نظر گرفته شده و با نام دوره ماه عسل شناخته می شود . در این
دوره اعتماد به نفس طوطی به تدریج از تایید شدن از طرف صاحب خود به مستقل
شدن و از شعور حیوانی به حکم فرمایی تغییر می یابد . در این دوره می بایست از هر
کاری که نشانه تنبیه و مجازات طوطی باشد ، خودداری نمود . این را همیشه به خاطر
داشته باشید که طوطی هایی همانند طوطی خاکستری همه چیز را به حافظه سپرده و
کینه به دل نگاه می دارد .