پرندگان قفسی به پرندگانی گفته می شود که حاضر نیستن به راحتی محیط قفس را ترک کنند به این رفتار به اصطلاح روانشناسی فوبیا گفته می شود. اینگونه ترس یعنی ترس ترک کردن قفس و یا ترس از شلوغی نوعی ترس مرضی محسوب می گردد.
این رفتار معمولا در پرندگانی بروز می کند که بطور اجتماعی تربیت نشدن و یا به عبارتی فراموش شده اند این پرندگان در ابتدا که خریداری شدن از قفس بیرون اورده می شدن ولی به مرور ساعات بیرون آمدن کم و کمتر شده و به حدی رسیده که دیگه به کل از قفس بیرون نیامدن.
خیلی زمانها شده دیدین پرندگانی مانند دکور خانه در گوشه ای قرار داده شدن و از قفس بیرون آورده نمی شن و کلا مثل شی هستن اسباب بازی و وسیله سرگرم کننده ای در قفس دیده نمی شود. افراد خانه و صاحب پرنده تعامل رفتاری بسیار کمی با پرنده دارد.
این ترس برای چنین پرنده ای زمانی شدید تر می گردد که هوا به هوا شود یعنی به مکانی دیگر منتقل شود و صاحب جدید بطور ناگهانی می خواهد پرنده را بیرون بیاورد ترس از محیط بیرون و این تغییر تمام وجود پرنده را در بر می گیرد.
این پرندگان تبدیل به پرنده قفسی شده اند و در صورتی که بیرون آورده شون به شدت پرخاشگر و مضطرب هستن.
هرگونه ناهنجاری رفتاری در این قبیل پرندگان از جمله جیغ زدن , گاز گرفتن و حمله کردن , و یا سایر ناهنجاریهای رفتاری که گاه پرکنی نیز شاملش می شود ناشی از ترس می باشد و برای از بین بردن این ناهنجاریها در ابتدا باید فوبیا و ترس مرضی که ریشه عمیقی پیدا کرده برطرف شود.
ترک کردن پرنده در قفس بدون تعامل عواقب ناگواری در پی دارد حتی اگر انواع غذاهای رنگی به او داده شود و یا اسباب بازی فراهم شود ولی بدون ترک کردن قفس و بازی و همصحبتی همراه نباشد پرنده به قفس بطور غیرعادی وابسته می شود.
پرکنی در این پرندگان آمار بسیار زیادی دارد.
ترجمه:شهرزاد
ادامه دارد....