در راستای دیپلماسی محیط زیستی،

منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی در مرز ایران و ترکمنستان ذخیره گاه زیستکره می شود


تهران- ایرنا- مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: قرار است منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی در مرز ایران و ترکمنستان به ذخیره گاه زیستکره و پارک صلح میان دو کشور تبدیل شود.





'محمد درویش' روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا افزود: منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی با 18 هزار هکتار وسعت در شهرستان شیروان در استان خراسان شمالی و مرز بین ایران و ترکمنستان قرار دارد که دارای ذخیره گاه غنی و ارزشمند گیاهی و جانوری است.

وی اظهار کرد: سازمان حفاظت محیط زیست در نظر دارد از دیپلماسی محیط زیست برای هم افزایی میان ملل مختلف در منطقه استفاده کند، از این رو در تلاش است منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی به پارک صلح و ذخیره گاه زیستکره تبدیل شود.

درویش ادامه داد: در کنگره بین المللی پارک ها که در سال 2014 در استرالیا برگزار شد، ایران به نمایندگان کشور ترکمنستان پیشنهاد داد تا منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی به پارک صلح و ذخیره گاه زیستکره تبدیل شود که مورد موافقت آنها قرار گرفت.

وی افزود: اکنون با برگزاری اولین کارگاه آموزشی در این زمینه، در حال فراهم کردن مقدمات اولیه این طرح هستیم که قرار است با همکاری جوامع محلی و سازمان های مردم نهاد محیط زیستی منطقه انجام شود.

درویش ادامه داد: منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی دارای جذابیت های بوم گردی و محیط زیستی زیادی است و زیستگاه درختان 'ارس' به عنوان یکی از کهن ترین درختان ایران با عمری حدود سه هزار سال است که پوشش این درختان فرسایش خاک در این منطقه را کاهش می دهد.

مدیر کل دفتر آموزش و مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: همچنین قوچ اوریال که یکی از گونه های ارزشمند جانوری است، در منطقه وجود دارد.

وی اظهار کرد: اکنون مقامات محلی استان خراسان شمالی با اجرای این طرح موافق هستند و در حال جمع بندی نقطه نظرات هستیم تا پس از آن بتوانیم با مقامات ترکمنستان وارد عمل شده و در قالب امضای تفاهم نامه اقدامات اجرایی را آغاز کنیم.

منطقه حفاظت شده گلیل و سرانی دارای آب و هوایی عموما کوهستانی، با شیب های تند و دره های عمیق و صخره های مرتفع است، این منطقه قسمتی از رشته کوه های موسوم به ' کپه داغ' را تشکیل می دهد و از مناظر زیبایی برخوردار است.

این منطقه با توجه به دارا بودن ویژگی های خاص طبیعی از جمله جنگل های انبوه درختان ارس و تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص ترین قوچ اوریال، اولین بار در 27 تیرماه سال 1350 توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید آن زمان، منطقه حفاظت شده اعلام شد.